سیب سلامتی

اطلاعات روز پزشکی و روانشناسی

من را در شبكه هاي اجتماعي دنبال كنيد

معمولاً تخمدان های شما هر ماه یک تخمک تولید می کنند. اما این در دوران یائسگی متوقف می شود. میانگین سنی برای یک زن برای رسیدن به یائسگی در بریتانیا 51 سال است. در نارسایی زودرس تخمدان، تخمدان ها در سن کمتر از متوسط ​​- زیر 40 سال، از کار می افتند.

تخمدان های شما تعدادی هورمون از جمله هورمون استروژن تولید می کنند. هنگامی که تخمدان ها کند می شوند، سطح استروژن کاهش می یابد و در نتیجه علائم یائسگی ایجاد می شود. پریودها بسیار نادر می شوند یا متوقف می شوند. همچنین پیامدهای درازمدت سلامتی دیگری نیز وجود دارد.

چند زن دچار نارسایی زودرس تخمدان می شوند؟

حدود 1 درصد از زنان زیر 40 سال یائسه می شوند.

نارسایی زودرس تخمدان چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص با ترکیبی از آزمایش خون و شرح حال انجام می شود. معمولاً زمانی ایجاد می شود که قاعدگی حداقل به مدت 4 ماه متوقف شده باشد یا بسیار نادر باشد. پزشک شما آزمایش‌های خونی را انجام می‌دهد که به دنبال افزایش هورمون محرک فولیکولی (FSH) بیشتر از 25 iu/L با فاصله بیش از 4 هفته است.

علت نارسایی زودرس تخمدان چیست؟

برای اکثر زنان، هیچ دلیل زمینه ای برای نارسایی زودرس تخمدان وجود ندارد. متأسفانه هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که ما در مورد آن درک نمی کنیم.

موارد زیر علل شناخته شده POI هستند:

یائسگی جراحی

جراحی برای برداشتن تخمدان ها منجر به یائسگی جراحی می شود - اگر این سن کمتر از 40 سال باشد POI. این ممکن است به این دلیل باشد که ناهنجاری هایی در تخمدان ها از جمله سرطان، اندومتریوز یا کیست وجود دارد، یا ممکن است تخمدان ها برای کمک به پیشگیری از سرطان برداشته شوند.

هنگامی که تخمدان ها - منبع استروژن - برداشته شوند، سطح استروژن کاهش می یابد.

درمان سرطان به شکل پرتودرمانی یا شیمی درمانی می تواند به طور موقت یا دائمی عملکرد تخمدان ها را متوقف کند.

ناهنجاری های ژنی

برخی از زنان ناهنجاری هایی در ژن های خود دارند. شایع ترین ناهنجاری های ژنی سندرم ترنر و X شکننده هستند، اما هنوز در بین جمعیت نادر هستند.

سندرم ترنر یک بیماری ژنتیکی است که دختران را تحت تاثیر قرار می دهد. یک دختر مبتلا به سندرم ترنر تنها یک کروموزوم X طبیعی به جای دو کروموزوم معمول دارد.

سندرم X شکننده یک بیماری ژنتیکی است که باعث ایجاد طیفی از مشکلات رشدی از جمله ناتوانی های یادگیری و اختلالات شناختی می شود. معمولاً مردان به شدت بیشتر از زنان تحت تأثیر این اختلال قرار می گیرند.

اگر سایر اعضای خانواده شما مبتلا به POI باشند یا اگر در سنین جوانی تشخیص داده شود که به POI مبتلا شده اید، علل ژنتیکی شایع تر است.

بیماری خود ایمنی

بیماری خود ایمنی می تواند باعث POI شود. سیستم ایمنی بدن شما معمولا با حمله به عفونت های مهاجم از بدن شما محافظت می کند. در بیماری خودایمنی، سیستم ایمنی به اشتباه به خود حمله می کند.

عفونت ها

عفونت ها می توانند یک علت نادر POI از جمله سل، اوریون یا مالاریا باشند.

عوامل خطر

POI با سموم موجود در دود سیگار مرتبط است.

علائم نارسایی زودرس تخمدان چیست؟

علائم مانند هر زنی است که در دوران یائسگی قرار می گیرد - برای مثال، گرگرفتگی، اختلال شناختی، مشکلات خلق و خو، افسردگی یا اضطراب.

برخی از زنان به غیر از پریودهای نامنظم یا قطع قاعدگی، علائمی ندارند. گاهی اوقات این تشخیص در طی تحقیقات زمانی انجام می شود که یک زن برای باردار شدن مشکل دارد.

نارسایی زودرس تخمدان و باروری

این برای برخی از زنان بسیار مهم است و دلیل اینکه این تشخیص می تواند کاملاً ویرانگر باشد. برخی از زنان قبل از تشکیل خانواده تشخیص داده می شوند. حتی اگر بچه دار شده باشند، برخی از زنان برای از دست دادن انتخاب عزادار هستند.

احتمال بارداری طبیعی ممکن است صفر نباشد (مگر اینکه POI داشته باشید زیرا تخمدان های شما برداشته شده است) بنابراین اگر نمی خواهید باردار شوید، باید از روش های پیشگیری از بارداری استفاده کنید. اگر دلیلی برای POI وجود نداشته باشد، شانس باردار شدن خود به خود بیشتر است. اگر در نتیجه شیمی درمانی یا رادیوتراپی POI داشته باشید، متخصص معمولاً به شما در مورد خطرات باردار شدن توصیه می کند که می تواند با درمان انجام شده متفاوت باشد.

یک چهارم زنان مبتلا به POI ممکن است عملکرد تخمدانی داشته باشند، به خصوص در اوایل، زمانی که تخمدان ها تازه شروع به کند شدن کرده اند. این بدان معنی است که گاهی اوقات ممکن است یک دوره "خارج از آبی" - یا علائم سندرم پیش از قاعدگی - علائم هشدار دهنده ای داشته باشید که ممکن است یک قاعدگی در راه باشد. لقاح خود به خودی می تواند در 5-10 درصد از زنان اتفاق بیفتد [1]

اگر می خواهید باردار شوید، بهتر است درخواست ارجاع به یک کلینیک باروری داشته باشید تا بتوانید در مورد همه گزینه های پیش روی خود صحبت کنید. برای باردار شدن، تخمک باید توسط اسپرم بارور شود، بنابراین ممکن است به تخمک اهدایی نیاز داشته باشید. در حال حاضر هیچ درمانی در دسترس نیست که فعالیت تخمدان‌ها را افزایش دهد، در صورتی که POI در شما تشخیص داده شود.

IVF (لقاح آزمایشگاهی) با اهدای تخمک یک گزینه ثابت برای باروری است.

بسیاری از کلینیک های باروری همچنین دارای مشاوران و روانشناسانی هستند که به ارائه حمایت های روانی که ممکن است نیاز داشته باشید کمک کنند.

در ایالات متحده، زایمان با اپیدورال به یک امر عادی تبدیل شده است. تقریباً 73٪ از بیماران در حال زایمان ایالات متحده در سال 2015 از بلوک اپیدورال، نخاعی یا ترکیبی ستون فقرات-اپیدورال استفاده کردند که نسبت به سال 2010 بیش از 10٪ افزایش یافته است . در تگزاس، این درصد کمی بالاتر است، حدود 76٪.

اما در چند سال گذشته، بیماران بیشتری در مورد زایمان "طبیعی" پرس و جو کرده اند - برنامه ریزی برای زایمان و زایمان با داروهای مسکن محدود یا بدون درد. بیماران گفته‌اند که می‌خواهند از خطرات بالقوه پایین مرتبط با اپیدورال اجتناب کنند و برخی به سادگی می‌خواهند ببینند که بدنشان چه کاری می‌تواند انجام دهد.

برخی از زنان هر زایمان واژینالی را یک زایمان طبیعی می دانند، صرف نظر از اینکه این زایمان شامل اپیدورال یا پیتوسین برای القای زایمان باشد. برخی دیگر فکر می کنند زایمان طبیعی تنها زمانی انجام می شود که هیچ مداخله پزشکی وجود نداشته باشد. اکثر بیماران در جایی در وسط زمین می افتند.

بیمارانی که بارداری سالمی داشته اند و هیچ عارضه یا بیماری مزمنی نداشته اند، کاندیدهای خوبی برای انجام زایمان طبیعی هستند. با این حال، ممکن است برای برخی از مادران باردار بهترین انتخاب نباشد. اگر شما در معرض خطر بالا برای نیاز به سزارین هستید ، ممکن است پیشنهاد کنیم که اپیدورال را انجام دهید تا بتوانیم از بیهوشی عمومی اجتناب کنیم. همچنین اگر بیماری قلبی، پره اکلامپسی یا دیابت دارید ، یا اگر دوقلو یا نوزادی در وضعیت بریچ دارید، ممکن است در معرض خطر قرار بگیرید .

پزشکان/پزشکان و پرستاران-ماماهای دارای گواهی از بیماران در دستیابی به تجربه زایمانی که می خواهند بدون قضاوت – با یا بدون دارو – حمایت می کنند. ما به مادران در حال زایمان گزینه های زیادی برای تسکین درد ارائه می دهیم، از جمله رایحه درمانی و اکسید نیتروژن (گاز خنده).

اگر زایمان بدون دارو را انتخاب می کنید، مهم است که ذهن و بدن خود را برای این تجربه آماده کنید. ممکن است دشوار باشد، اما راهبردهایی برای تغییر نحوه تفکر شما در مورد درد، مدیریت آن و تجربه زایمان وجود دارد.

آن را از همکار من، Kyler Elwell-Silver، MD پس از انجام اپیدورال در حین زایمان با دو نوزاد اول خود، تصمیم گرفت برای سومین بار زایمان طبیعی را امتحان کند. او پنج نکته را برای مادران آماده کرد تا برای زایمان کم یا بدون دارو آماده شوند و چگونه در صورت تغییر برنامه زایمان شما انعطاف پذیر بمانند.

5 نکته دکتر الول-سیلور برای زایمان طبیعی

 

من به عنوان یک متخصص زنان و زایمان، بسیاری از نوزادان را از طریق زایمان طبیعی به دنیا آورده ام - می خواستم تجربه دست اولی در مورد آنچه بیمارانم تجربه می کنند داشته باشم. من یک بارداری کم خطر داشتم، بنابراین بعید بود که نیاز به سزارین (سزارین) یا زایمان جراحی داشته باشم. و این سومین نوزاد من بود، بنابراین زایمان به سرعت انجام می شود.

اگر شما و پزشکتان موافقید که زایمان طبیعی برای شما و کودکتان بی خطر است، در اینجا پنج نکته برای کمک به شما برای آماده شدن برای روز بزرگ وجود دارد.

1. با ارائه دهنده Ob/Gyn خود یک برنامه "طبیعی" تهیه کنید

هنگامی که تصمیم گرفتید که می خواهید زایمان طبیعی داشته باشید، با پزشک یا مامای خود صحبت کنید . به ارائه‌دهنده اجازه دهید منظورتان از «زایمان طبیعی» را بداند و در مورد گزینه‌هایی که تسهیلات او برای حمایت از شما ارائه می‌دهد، سؤال کنید.

به عنوان مثال، بیمارستان دانشگاه ویلیام پی کلمنتز جونیور به طور منحصر به فردی راه اندازی شده است تا از بسیاری از گزینه های زایمان حمایت کند - از تسکین درد گرفته تا مراقبت های اورژانسی. ما یک پرستار و ماما و یک دکتر 24 ساعته و هفت روز هفته روی زمین داریم تا به شما کمک کند که آیا شما ساعت ها در حال زایمان هستید یا 10 دقیقه پس از رسیدن زایمان می کنید.

2. یک پشتیبان یا دولا پیدا کنید

کلید یک زایمان طبیعی موفقیت آمیز داشتن یک پشتیبان قوی است که حواس شما را از درد منحرف کند، در مورد چیزهای بعدی صحبت کند و شما را تشویق کند. این می تواند شریک زندگی شما، مادرتان یا دوستی باشد که قبلا زایمان کرده است.

من به همراه شوهرم هنگام زایمان طبیعی یک دولا همراهم داشتیم. دولا کسی است که برای حمایت از یک زن از طریق زایمان آموزش دیده است. هدف آنها کمک به زنان برای دستیابی به تجربه زایمانی است که در نظر دارند.

Doulas طیف وسیعی از خدمات را قبل، حین و بعد از زایمان ارائه می دهد و می تواند از 500 تا 2500 دلار هزینه داشته باشد.

مطالب مرتبط: دولا در حین و بعد از زایمان چه نقشی دارد؟

3. تحصیل کنید

زایمان و زایمان می تواند چندین ساعت طول بکشد و دردناک است. هرچه بیشتر بدانید، آمادگی بیشتری خواهید داشت.

توصیه می‌کنم در کلاس‌های زایمان شرکت کنید، که شامل همه چیز از تنفس عمیق و تسکین درد گرفته تا سزارین می‌شود. هر زایمان منحصر به فرد است و گاهی اوقات همه چیز دقیقاً مطابق برنامه پیش نمی رود. آماده بودن برای هر موقعیتی مهم است - کلاس های زایمان می تواند انتظارات واقع بینانه را به شما بدهد و اعتماد به نفس را القا کند.

ممکن است بخواهید کلاسی را پیدا کنید که روش بردلی را آموزش دهد، که مراحل مختلف زایمان، آنچه را که باید انتظار داشته باشید و اینکه چگونه شخص پشتیبان شما می تواند به شما در فرآیند زایمان طبیعی کمک کند را به شما آموزش می دهد.

 

4. از نظر ذهنی آماده شوید

در دنیای غرب، مردم کمتر به تحمل درد شدید عادت دارند. ما درد را با مشکلی مرتبط می‌دانیم که باید برطرف شود، اغلب با دارو.

اما درد هنگام زایمان طبیعی و ضروری است. این نشان می دهد که بدن شما در حال انجام کارهایی است که باید انجام دهد. هر موجی از درد شما را به هدف نزدیکتر می کند: کودک زیبای شما.

دولای من به من کمک کرد تا قبل از شروع زایمان در فضای سر درست قرار بگیرم. من مانند یک ورزشکار حرفه ای، تولد نوزادم را اغلب در سه ماهه سوم تجسم می کردم و در طول روند زایمان به آن صحنه بازگشتم. او به من کمک کرد تا در طول دردهای زایمان و زایمان چشمانم را به جایزه نگاه کنم.

5. تکنیک های طبیعی مدیریت درد را بیاموزید

در مورد تسکین درد، جایگزین های زیادی برای دارو وجود دارد. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد موارد مجاز و در دسترس در محل زایمان صحبت کنید. شما همچنین می خواهید تکنیک های خود را قبل از روز بزرگ تمرین کنید، بنابراین زمانی که بیشتر به آنها نیاز دارید، آنها طبیعت دوم هستند.

برخی از روش های طبیعی مدیریت درد عبارتند از:

  • تکنیک‌های تنفسی، مانند آنچه در Lamaze آموزش داده شده است
  • ماساژ دادن
  • روغن های ضروری یا رایحه درمانی
  • مدیتیشن
  • هیپنوتیزم
  • موسیقی درمانی
  • گرفتن حمام یا دوش آب گرم
  • قدم زدن در اطراف
  • واقعیت مجازی
  • استفاده از موقعیت هایی مانند چمباتمه زدن یا نشستن روی توپ زایمان

اگر اپیدورال نمی‌خواهید، اما با سایر اشکال تسکین درد پزشکی مخالف نیستید، ممکن است از اکسید نیتروژن استفاده کنید . گاز غیر قابل اشتعال و بی رنگ در واقع درد را کاهش نمی دهد یا احساس انقباض را از بین نمی برد، مانند اپیدورال. در عوض، اضطراب را تسکین می دهد، که به شما کمک می کند درد را تحمل کنید.

یکی از توصیه‌های دولای من که واقعاً از آن استقبال می‌کردم این بود که روی چیزهای دیگر تمرکز کنم. من و شوهرم قرار بود روزی که شروع به زایمان کردم به خانه های جدید نگاه کنیم. بنابراین، این همان کاری است که ما انجام دادیم - حتی اگر این کار مشاور املاک ما را کمی عصبی می کند!

سپس، به خانه رفتیم و من در وان گرم و آرامم نشستم تا اینکه شوهرم (که او هم پزشک است) بالاخره مرا متقاعد کرد که وقت آن رسیده است که به بیمارستان دانشگاه کلمنتز بروم. وارد شدم، سپس راه افتادم و با تعدادی از همکارانم گپ زدم. بچه من فقط چند دقیقه بعد از شکستن آب من به دنیا آمد، مدت زیادی بعد از آمدن ما.

اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟

اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) که به آن فوبیای اجتماعی نیز گفته می شود، یک اختلال سلامت روان رایج است که تخمین زده می شود هر ساله تا 7 درصد از بزرگسالان در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار دهد. SAD با ترس شدید از موقعیت های اجتماعی، از اجرای نمایش یا سخنرانی گرفته تا شرکت در یک مهمانی مشخص می شود. کسانی که از SAD رنج می برند می ترسند توسط افراد دیگر مورد بررسی و تحقیر قرار گیرند. این ترس باعث ناراحتی شدید می شود و می تواند افراد آسیب دیده را از انجام کارهایی که می خواهند انجام دهند باز دارد.

علائم اختلال اضطراب اجتماعی

علامت اصلی اختلال اضطراب اجتماعی، ترس شدید از بررسی دقیق یا خجالت زده شدن توسط افراد دیگر است. ترس آنقدر زیاد است که می تواند باعث شود فرد به کلی از محیط های اجتماعی دوری کند

 

همچنین علائم فیزیکی اضطراب وجود دارد که ممکن است با ترس همراه باشد. به عنوان مثال:

  • احساس عرق کردن
  • سرخ شدن
  • داشتن ضربان قلب سریع
  • لرزیدن
  • حالت تهوع
  • احساس تنگی نفس

دو نوع اختلال اضطراب اجتماعی وجود دارد. اکثر افراد مبتلا به SAD اضطراب اجتماعی عمومی دارند، به این معنی که از همه موقعیت‌های اجتماعی، مانند جلسات یا مهمانی‌ها می‌ترسند. در افراد مبتلا به SAD، ناراحتی در موقعیت‌های اجتماعی معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می‌شود. علائم معمولاً با گذشت زمان بدتر می شوند. علائم اختلال اضطراب اجتماعی، بر خلاف عصبی بودن عادی روزمره، ثابت و شدید هستند. این استرس روی روابط، شغل، روال روزانه و کیفیت کلی زندگی تاثیر می گذارد.

نوع دیگری از SAD، اضطراب اجتماعی فقط عملکرد، بسیار کمتر رایج است. افراد مبتلا به اضطراب عملکرد فقط از زمانی می ترسند که در مرکز توجه قرار گیرند، مانند سخنرانی یا اجرا. اضطراب عملکرد به اندازه اضطراب اجتماعی عمومی مخرب نیست و بعداً در زندگی شروع می شود.

علل و عوامل خطر

تصور می شود که اختلال اضطراب اجتماعی ناشی از عوامل بیولوژیکی و محیطی است: تأثیر طبیعت و تربیت. دانشمندان بر این باورند که SAD در پاسخ به تعامل پیچیده عوامل عصبی (به معنای آنچه در مغز و سیستم عصبی می گذرد) و همچنین عوامل روانی-اجتماعی - تأثیر رویدادهای زندگی، افکار و رفتارها ایجاد می شود.

علل SAD مربوط به مغز و سیستم عصبی عبارتند از:

  • یک سیستم عصبی بیش فعال این بدان معناست که حتی محرک های احساسی کوچک می تواند منجر به ترشح کورتیزول، هورمون استرس در بدن شود.
  • کاهش میزان سروتونین (هورمونی که در کنترل خلق و خوی نقش دارد) در مغز
  • سطوح غیر طبیعی گلوتامات و اکسی توسین در مغز. این هورمون ها نحوه واکنش شما در محیط های اجتماعی و شدت علائم اضطراب را کنترل می کنند.
  • افزایش حساسیت در مناطقی از مغز که خلق و خو و احساسات را کنترل می کنند.

علل روانی اجتماعی SAD شامل آسیب های اولیه دوران کودکی، مانند سابقه سوء استفاده و غفلت، و اذیت کردن دوران کودکی است. سبک های فرزندپروری بیش از حد محافظه کارانه و بیش از حد انتقادی نیز با این اختلال همراه بوده است. این رویدادها بر نحوه تعامل و واکنش شما در موقعیت های اجتماعی تأثیر می گذارد.

سایر عوامل خطر برای ایجاد اختلال اضطراب اجتماعی عبارتند از:

  • جنسیت زن
  • سابقه خانوادگی اختلال اضطراب اجتماعی
  • شخصیت خجالتی
  • نشان دادن ترس شدید از افراد جدید و کناره گیری از موقعیت های جدید در دوران کودکی.

اختلال اضطراب اجتماعی چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک شما می تواند به تشخیص فوبیای اجتماعی از سایر اختلالات اضطرابی کمک کند . او از معیارهای خاصی برای تشخیص استفاده می کند. ممکن است در موارد زیر به اختلال اضطراب اجتماعی تشخیص داده شود:

  • ترس شدید از تعاملات اجتماعی (مانند مکالمه، شرکت در یک مهمانی یا ملاقات با افراد جدید)، مشاهده شدن (مانند خوردن یا نوشیدن)، یا اجرا در مقابل مردم (مانند سخنرانی)
  • نگران قضاوت شدن، شرمساری یا تحقیر شدن توسط دیگران باشید
  • از موقعیت های اجتماعی به دلیل ترس و اضطراب خود دوری کنید
  • احساس کنید که اضطراب اجتماعی شما مانع زندگی اجتماعی و شخصی شما می شود.

این علائم باید حداقل به مدت شش ماه وجود داشته باشد تا بتوان بیماری را تشخیص داد.

اگر نگران هستید که ممکن است SAD داشته باشید، با پزشک خود صحبت کنید. از آنجایی که افرادی که از SAD رنج می برند در معرض افزایش خطر ابتلا به افسردگی و سایر مشکلات سلامت روان هستند، تشخیص و درمان مناسب مهم است.

گزینه های درمانی

دو روش رایج درمانی برای اختلال اضطراب اجتماعی، درمان شناختی رفتاری و داروهای تجویزی است.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

درمان شناختی رفتاری (CBT)، نوعی روان درمانی، خط اول درمان برای SAD است. متخصصان آموزش دیده به شما کمک می کنند تا محرک های خود را درک کنید و راهبردهای مقابله ای را بیاموزید. هدف CBT به چالش کشیدن افکار منفی شما و یادگیری استراتژی های رفتاری برای غلبه بر آنها است.

CBT را می توان به صورت فردی یا گروهی انجام داد. اکثر افراد با یک جلسه هفتگی شروع می کنند و به تدریج دفعات آن را کاهش می دهند. هنگامی که علائم شما به خوبی کنترل شد، شرکت در دو تا چهار جلسه در سال برای جلوگیری از عود توصیه می شود.

داروها

پزشک شما ممکن است داروهایی را برای استفاده به تنهایی یا همراه با CBT تجویز کند. داروهای ضد افسردگی معمولاً ابتدا برای اختلال اضطراب اجتماعی تجویز می شوند. حتی در افرادی که افسردگی ندارند، این داروها می توانند به رفع علائم اضطراب کمک کنند. دو دسته از داروهای ضد افسردگی که بیشترین تجویز را دارند عبارتند از:

  • مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، مانند پاروکستین (Paxil) و سرترالین (Zoloft)
  • مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs)، مانند ونلافاکسین (Effexor).

این داروها به عادی سازی سطوح هورمون هایی در مغز که به SAD کمک می کنند کمک می کنند. ممکن است تا سه ماه از درمان طول بکشد تا اینکه متوجه اثر کامل این داروها بر علائم خود شوید، اما قبل از آن باید متوجه فواید آن شوید.

اگر از اضطراب عملکرد رنج می برید، پزشک ممکن است یک داروی ضد اضطراب تجویز کند تا در صورت لزوم از آن استفاده کنید، مانند قبل از ارائه یک سخنرانی. این موارد عبارتند از:

  • مسدود کننده های بتا مانند پروپرانولول (ایندرال)
  • بنزودیازپین ها مانند کلونازپام (کلونوپین) و لورازپام (آتیوان).

این داروها با کاهش ضربان قلب و آرام کردن سیستم عصبی تسکین کوتاه مدتی را ارائه می‌کنند و می‌توانند در صورت نیاز قبل از یک موقعیت اضطراب‌آور مصرف شوند.

استراتژی های مکمل

می توان از تکنیک های خودیاری برای تکمیل سایر درمان ها استفاده کرد. اجرای بسیاری از این اقدامات آسان است و ممکن است مزایایی فراتر از ایجاد اعتماد اجتماعی داشته باشد.

  • ذهن آگاهی را تمرین کنید. ذهن آگاهی به تمرین حضور بدون قضاوت اشاره دارد. وقتی حواس تان باشد، از اطرافیان و احساسات خود آگاه هستید اما به آنها واکنشی نشان نمی دهید. تحقیقات نشان می دهد که ذهن آگاهی می تواند علائم SAD و کیفیت کلی زندگی را بهبود بخشد.
  • مشکلات خواب را درمان کنید. مطالعات نشان داده است افرادی که از اختلال اضطراب اجتماعی رنج می‌برند، مشکلات خواب بیشتری دارند. خواب ضعیف با تشدید اضطراب مرتبط است و ممکن است به مرور زمان اجتناب اجتماعی را افزایش دهد. برای بهبود کیفیت خواب خود، یک روال خواب آرامش بخش ایجاد کنید و از تماشای صفحه نمایش در اواخر روز خودداری کنید .
  • ورزش کنید. ورزش منظم می تواند به بهبود علائم اضطراب کمک کند. تحقیقات حاکی از آن است که ورزش هوازی زمانی که با CBT ترکیب شود برای فوبیای اجتماعی مفیدتر است.
  • از مصرف الکل و کافئین خودداری کنید یا آن را به حداقل برسانید. بسیاری از مردم از الکل به عنوان راهی برای کاهش اضطراب اجتماعی خود استفاده می کنند، اما نشان داده شده است که الکل در دراز مدت اضطراب را بدتر می کند. به طور مشابه، کافئین می تواند باعث یا تشدید اضطراب شود ، به خصوص در دوزهای بالاتر.
  • یک گروه پشتیبانی پیدا کنید. صحبت از ترس های خود و شنیدن تجربیات دیگران می تواند به اعتبار بخشیدن به احساسات شما و کاهش انزوای اجتماعی کمک کند. همچنین ممکن است به تقویت مهارت های مقابله ای شما کمک کند، زیرا آسیب پذیری را در یک محیط اجتماعی تمرین می کنید. انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا (ADAA) فهرستی از گروه‌های حمایتی مجازی و حضوری ، از جمله گروهی برای افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی ارائه می‌کند.

 

روش های مختلفی برای بلیچینگ واژن وجود دارد که هر کدام مزایا و ملاحظات خاص خود را دارند. در این بخش سه دسته اصلی روش های سفید کننده واژن مورد بحث قرار خواهد گرفت: کرم های سفید کننده شیمیایی، درمان های خانگی طبیعی، و درمان ها و روش های حرفه ای.برای ارتباط با دکتر واژینوپلاستی در تهران اینجا کلیک کنید

کرم های سفید کننده شیمیایی

کرم های سفید کننده شیمیایی به دلیل در دسترس بودن و سهولت استفاده، گزینه ای محبوب برای سفید کردن واژن هستند. این کرم ها معمولاً حاوی موادی مانند هیدروکینون، کوجیک اسید یا آلفا آربوتین هستند که باعث روشن شدن پوست می شوند. مهم است که دستورالعمل های ارائه شده توسط سازنده را به دقت دنبال کنید و قبل از استفاده از کرم در کل ناحیه تناسلی، آزمایش حساسیت پوستی انجام دهید.

درمان های خانگی طبیعی

برای افرادی که به دنبال یک رویکرد طبیعی تر برای سفید کردن واژن هستند، درمان های خانگی مختلفی وجود دارد که می توانند امتحان شوند. این درمان ها اغلب شامل استفاده از مواد طبیعی مانند آب لیمو، ماست یا آلوئه ورا است. اگرچه درمان‌های طبیعی ممکن است برای برخی افراد جذاب‌تر باشند، اما توجه به این نکته مهم است که اثربخشی آنها ممکن است متفاوت باشد و ممکن است به همان سطح از کرم‌های سفیدکننده شیمیایی نرسد.

درمان ها و روش های حرفه ای

برای کسانی که رویکرد عملی تر را ترجیح می دهند یا می خواهند نتایج سریع تری داشته باشند، درمان ها و روش های حرفه ای در دسترس هستند. اینها می تواند شامل لیزر درمانی، لایه برداری شیمیایی یا میکرودرم ابریژن باشد که توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی آموزش دیده انجام می شود. درمان‌های حرفه‌ای این مزیت را دارند که تحت شرایط کنترل‌شده انجام می‌شوند و اغلب می‌توانند به نتایج مهم‌تر و طولانی‌تری دست یابند. با این حال، ممکن است گران‌تر باشند و به جلسات متعدد نیاز داشته باشند.

 

راهنمای گام به گام سفید کردن واژن

در حالی که درمان های حرفه ای می توانند نتایج مطلوبی را ارائه دهند، برخی از افراد ترجیح می دهند سفید کردن واژن را در خانه انجام دهند. این بخش یک راهنمای گام به گام برای کسانی که روش های DIY را برای سفید کردن واژن در نظر می گیرند ارائه می دهد.

جمع آوری لوازم مورد نیاز

قبل از شروع فرآیند بلیچینگ واژن DIY، مهم است که تمام لوازم مورد نیاز را جمع آوری کنید. این شامل کرم سفید کننده انتخاب شده یا مواد طبیعی، یک دستکش یا اپلیکاتور غیر لاتکس برای استفاده، یک آینه برای دید بهتر و یک حوله یا دستمال تمیز برای اهداف تمیز کردن است. داشتن تمام لوازم در یک مکان، روند روان و کارآمد را تضمین می کند.

تهیه کرم سفید کننده

در صورت استفاده از کرم سفید کننده شیمیایی، دستورالعمل های ارائه شده توسط سازنده را برای تهیه محصول به دقت دنبال کنید. حتماً از دستکش استفاده کنید یا از اپلیکاتور برای به حداقل رساندن تماس با پوست استفاده کنید. برای کسانی که داروهای خانگی طبیعی را انتخاب می کنند، مخلوط را طبق دستور العمل انتخاب شده آماده کنید. ضروری است که مواد را به طور کامل مخلوط کنید و از یک بافت صاف و یکدست اطمینان حاصل کنید.

فرآیند و تکنیک های کاربرد

هنگام استفاده از کرم سفید کننده یا درمان طبیعی، مهم است که محتاط باشید و تکنیک های مناسب را برای جلوگیری از هرگونه واکنش نامطلوب دنبال کنید. با اطمینان از تمیز و خشک بودن ناحیه تناسلی شروع کنید. یک لایه نازک از کرم سفید کننده یا مخلوط طبیعی را به طور یکنواخت بمالید و مطمئن شوید که تمام نواحی پوشیده شده است. از استعمال محصول بر روی نواحی حساس یا غشاهای مخاطی خودداری کنید. اجازه دهید خامه یا مخلوط برای مدت زمان توصیه شده، همانطور که در دستورالعمل یا دستورالعمل مشخص شده است، بماند. در نهایت، محل را کاملا با آب گرم بشویید و به آرامی با یک حوله تمیز خشک کنید.

حفظ سلامت واژن پس از بلیچینگ

پس از انجام بلیچینگ واژن، اولویت بندی نگهداری و مراقبت مناسب از ناحیه تناسلی ضروری است. در این بخش روش‌های بهداشتی مناسب، روتین‌های مراقبت از پوست پس از سفید کردن، و نحوه جلوگیری از محرک‌ها و آلرژن‌هایی که ممکن است بر روی پوست سفید شده تأثیر بگذارند، بررسی می‌شود.

اقدامات بهداشتی مناسب

رعایت بهداشت مناسب برای جلوگیری از عفونت و تضمین سلامت کلی ناحیه تناسلی بسیار مهم است. توصیه می شود هر روز محل را با یک پاک کننده ملایم و بدون تحریک و آب ولرم تمیز کنید. از استفاده از صابون های تند یا محصولات معطر خودداری کنید، زیرا می توانند تعادل طبیعی پوست را مختل کنند. علاوه بر این، پس از شستشو، ناحیه مورد نظر را به دقت خشک کنید تا از رطوبت بیش از حد جلوگیری شود که می تواند منجر به تحریک شود.

روتین مراقبت از پوست پس از سفید کردن

علاوه بر اقدامات بهداشتی، ایجاد یک روال مراقبت از پوست پس از سفید کردن می تواند به حفظ نتایج و ارتقای سلامت کلی پوست کمک کند. مرطوب کردن ناحیه تناسلی با یک مرطوب کننده ملایم و بدون عطر می تواند به مرطوب نگه داشتن پوست و جلوگیری از خشکی یا سوزش کمک کند. محصولاتی را انتخاب کنید که مخصوص پوست های حساس فرموله شده اند تا خطر عوارض جانبی را به حداقل برسانید.

این مقاله می‌خواهم راه‌هایی را که زوج‌درمانی می‌تواند به این مشکلات کمک کند، با بحث در مورد سه نتیجه ممکن ارائه کنم. امیدوارم این کاوش برخی از این «راز» را رفع کند، و به خوانندگان کمک کند تا بفهمند که موفقیت زوج درمانی بیشتر به زوجی که به دنبال آن هستند، مربوط می شود تا درمانگر که آن را اجرا می کند . این تلاشی برای مسئول ساختن یک زوج برای هر گونه شکست زوج درمانی نیست، بلکه بیشتر برای تأکید بر نقش آنها در موفقیت آن است - به اصطلاح، پوست خود را در بازی تقویت کنند. برای مشاوره ازدواج در تهران با گروه ویان تماس بگیرید.

زمانی بود که زوج درمانی به عنوان آخرین راه حل برای یک ازدواج شکسته تلقی می شد. امروزه، بیشتر از کار انفرادی، انگ نسبت به کار زوجین وجود دارد. خوشبختانه، این تصور در طول زمان در حال تغییر است، به طوری که بسیاری از زوج ها اکنون در ابتدای روابط خود به دنبال کمک هستند تا راهی برای جلوگیری از مشکلات پیش رو.

با این حال، همچنان تصورات نادرستی در مورد آنچه که زوج درمانی واقعاً می تواند انجام دهد وجود دارد . کاری که نمی تواند انجام دهد این است:

  • رابطه خود را "تعمیر" کنید
  • برای شما تصمیم بگیرید که آیا باید با هم بمانید یا از هم جدا شوید (اگرچه ممکن است در تصمیم گیری در این مورد به شما کمک کند)
  • اگر هیچ یک از طرفین مایل به ایجاد تغییراتی نیستند، رابطه جنسی خود را بهبود بخشید (یا دوباره آن را شروع کنید).

به زبان ساده، کار یک زوج درمانگر کمک به زوج ها برای گفتگوهای دشوار است . گفتگوهای دشوار اصلی که زوج ها برای انجام آن تلاش می کنند اغلب مربوط به رابطه جنسی، پول، فرزندپروری و احترام است. انجام این گفتگوها ممکن است دشوار باشد زیرا داشتن آنها مستلزم این است که حالت تدافعی و انتقادی را کنار بگذاریم و بررسی کنیم که مایلیم از چه چیزی "تسلیم شویم" تا رابطه، نه فرد، بتواند "برنده" شود. این می تواند بسیار چالش برانگیز باشد اگر زن و شوهری ارزش های متضادی در این زمینه ها داشته باشند، اما غیرممکن نیست!

پس بیایید ببینیم چه اتفاقی می‌افتد وقتی یک زوج برای کمک به مکالمات دشوار خود وارد درمان شوند. نتایج احتمالی چیست؟

هیچ چیز تغییر نمی کند: بیایید با خبر بد شروع کنیم. به بیان ساده، تغییر نیازمند یک عمل است ، نه فقط یک قصد . بسیاری از زوج‌ها واقعاً می‌خواهند روابطشان بهبود یابد، اما وقتی سعی می‌کنند رفتارشان را تغییر دهند، با موانعی روبرو می‌شوند. این موانع می توانند از درون یا بیرون افراد در یک رابطه ایجاد شوند و می توانند آنقدر دلسرد کننده باشند که این روند حتی قبل از شروع متوقف شود.

با این حال، وقتی موانع ظاهر می شوند، همه چیز از دست نمی رود. آنها می توانند نشانه ای باشند که چیزی در حال حرکت است . موانع اغلب باورهای منفی ای هستند که افراد سال ها با خود حمل می کنند و در رابطه با خود آورده اند. باورهای منفی روش‌های شرم‌آوری برای اندیشیدن درباره خودمان هستند که یا توسط دیگران، نهادها یا فرهنگ به ما تحویل داده می‌شوند، یا نتیجه‌گیری‌هایی که از خودمان بر اساس واکنش جهان به ما انجام می‌دهیم. ما همیشه از آنها آگاه نیستیم تا زمانی که در روابط ظاهر شوند یا زمانی که در تلاش برای پذیرش تغییر هستیم.

صرف نظر از اینکه چرا در مقابل عمل مقاومت می کنیم، بدون آن هیچ چیز تغییر نخواهد کرد . به همین دلیل است که می‌خواهم مطمئن باشم که یک زوج حاضرند قبل از کار با آنها در درمان اقدام کنند، زیرا بدون آن تمایل، از عدم نتیجه ناامید می‌شوند و به عنوان نشانه ای از ناامید بودن رابطه و باید پایان یابد. .

جدایی یا طلاق: در حالی که این گزینه ای است که بسیاری بدون وارد شدن به زوج درمانی آن را انتخاب می کنند، حتی زمانی که با یک درمانگر روی رابطه خود کار می کنید، همچنان یک گزینه است. با این حال، زوج‌هایی که پس از یک دوره زوج‌درمانی تصمیم به جدایی یا طلاق می‌گیرند، احتمالاً به دلایل درستی این کار را انجام می‌دهند ، در حالی که اکثر زوج‌های دیگر به اشتباه به روابط خود پایان می‌دهند .

دو دلیل اصلی وجود دارد که زوجین در طول انجام زوج درمانی از هم جدا می شوند:

  1. آن‌ها متوجه می‌شوند که دیگر (یا شاید هرگز) رویاهای مشترکی برای ارزش‌ها/اهداف/روابط نداشته‌اند، و این باعث می‌شود که آن‌ها افراد مناسبی نباشند که بهتر می‌توانند از یکدیگر دور شوند.
  2. آنها متوجه می شوند که دیگر هیچ رابطه ای برای نجات وجود ندارد.

به عنوان درمانگر آنها، هرگز این تصمیم را برای آنها نمی‌گیرم - اما ممکن است در مورد آنچه در اتاق مشاهده می‌کنم سؤال بپرسم. این به تصمیم زوج بستگی دارد که آیا می خواهند با هم بمانند یا نه. یکی از چیزهایی که همیشه به آنها می گویم عبارتی است که از استادم، دکتر والتر براکلمانز دریافت کردم، که به زوج ها می گفت: "من برای رابطه شما می جنگم تا زمانی که دلیل خوبی به من بدهید که این کار را نکنم."

بسیاری از زوج ها به دلیل "ناسازگاری" از هم جدا می شوند. من اینجا هستم تا به شما بگویم که این مفهوم یک افسانه است! ناسازگاری نشان می‌دهد که تفاوت‌ها در علایق زوج‌ها را از هم جدا می‌کند، و با این حال واقعیت این است که بسیاری از زوج‌ها ازدواج‌های طولانی و شادی دارند در حالی که علایق بسیار متفاوتی دارند. در عوض، این تفاوت گسترده در مقادیر است که می تواند نشان دهنده عدم تطابق باشد.

ارزش ها بیانگر آن چیزی است که برای ما مهم است و برخی از نمونه ها عبارتند از: داشتن خانواده، زندگی در کنار والدین، صداقت، احترام متقابل، معنویت، وفاداری، امانت. ما معمولاً 3-5 مقدار غیر قابل انعطاف داریم، اما حتی آنها نیز در طول زمان تغییر می‌کنند، بنابراین یافتن فردی که ارزش‌هایش با شما مطابقت داشته باشد تضمینی برای درازمدت نیست، اما ضرری هم ندارد! گفت و گوهای ارزشی تنها راه دیگری برای نشان دادن علاقه به دنیای درونی شریک زندگی تان است و اینکه چگونه ممکن است در طول زمان تغییر کند.

اگرچه روابط زمانی بهترین کار را دارند که ارزش‌های کلیدی را به اشتراک بگذارند، اما به‌طور خودکار معامله‌شکنی نیست. همه چیز به احترام - و تمایل به کنجکاوی در مورد یکدیگر به جای قضاوت یا انتقاد برمی گردد . ارزش‌ها می‌توانند در طول زمان تغییر کنند، اما این بدان معنا نیست که یک رابطه باید پایان یابد، بلکه می‌تواند تغییر کند.

***

دلیل دومی که ممکن است زوج‌ها در زوج درمانی از هم جدا شوند، این است که آنها متوجه می‌شوند که این رابطه قبلاً مرده است. چه چیزی به ما این امکان را می دهد؟ عدم علاقه

وقتی متوجه می شوم که یکی از طرفین احساس یا رویداد دردناکی را به اشتراک می گذارد، و عدم پاسخ همدلانه طرف مقابل را می بینم، شروع به نگرانی در مورد رابطه می کنم. فقدان پاسخ می تواند به دلایل زیادی خود را نشان دهد، اما اگر این اتفاق می افتد به این دلیل که فرد دیگر به درد و رنج شریک خود اهمیتی نمی دهد، رابطه عاطفی خود را از دست داده است. هیچ رابطه ای وجود ندارد که بتوانم پس انداز کنم. این اتفاق نمی‌افتد به این دلیل که یکی از شرکا یک فرد سرد و بی‌توجه است، بلکه به این دلیل است که آنها دیگر به زندگی درونی شریک خود اهمیت نمی‌دهند. این ممکن است به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد و اغلب در یک دوره زمانی اتفاق می افتد.

این به عنوان زوجی معرفی می شود که وارد می شوند زیرا رابطه هنوز برای یکی زنده است، اما برای دیگری نه. این می تواند بسیار دردناک باشد، اما ماندن با کسی که دیگر علاقه ای به شما ندارد، حتی دردناک تر است. من فکر می کنم زنده ماندن در یک جدایی راحت تر از یک ازدواج بد است. این زوج‌ها هنوز هم می‌توانند در زوج‌درمانی کار کنند، اما تمرکز از اتصال آن‌ها به حل مسئله تغییر می‌کند – برای اینکه از یکدیگر حرکت کنند، چه چیزی باید بفهمند؟

چه چیزی باعث می شود یک رابطه ارتباط خود را از دست بدهد؟ خوب، دلایل اصلی که من می بینم، رنجش های حل نشده ای است که به تحقیر تبدیل شده است ، نقض اعتماد که به عنوان "غیر قابل بخشش" تلقی می شود، عدم احترام و درک متقابل، و قطعاً بیماری روانی تشخیص داده نشده، خشونت خانگی یا سوء مصرف مواد. از دست دادن می تواند در یک دوره زمانی طولانی یا در پاسخ به یک نقض خاص رخ دهد، اما این به هر فردی بستگی دارد که برای اتصال مجدد تلاش کند، در غیر این صورت رابطه شروع به قطع شدن و مرگ خواهد کرد.

زوج‌درمانی می‌تواند به زوج‌ها کمک کند تا سرزنش را کنار بگذارند و نقشی را که هر کدام در رابطه‌شان به این مکان داشته‌اند فکر کنند، در حالی که به ایجاد درک جدیدی در مورد اعمال یکدیگر کمک می‌کند و منجر به درک بیشتر می‌شود. این درک آن آغاز همدلی، بازسازی اعتماد و ارتباط مجدد است.

کار را انجام دهید: برای تکمیل کاوش خود در مورد سه نتیجه زوج درمانی، اجازه دهید به نتیجه بهینه نگاه کنیم – انجام کار! واقعیت این است که این گزینه واقعاً تنها چیزی است که باعث تغییر در یک رابطه زوجین می شود. مهم نیست که درمانگر چقدر باهوش یا ماهر باشد، اگر زن و شوهر کار را به خانه نبرند و وارد تعاملات خود نشوند، هیچ چیز تغییر نخواهد کرد.

پس کار چیست؟ خب، در دفترم، ابتدا موافقت زوج‌ها را می‌گیرم که می‌توانم کارم را انجام دهم – که این است که آنها را برای داشتن مکالمات دشوار موفق‌تر راهنمایی کنم. گاهی اوقات این بدان معنی است که من نیاز دارم آنچه را که می خواهند بگویند قطع کنم – و این می تواند برای برخی چالش برانگیز باشد. کار در این لحظه این است که مشتری خودش را تنظیم کند و هر احساسی را که در آن لحظه برای او ایجاد می شود، «کنار بگذارد». این سخت تر از آن است که به نظر می رسد! اما بدون این تمایل، گفتگو از مسیر خارج خواهد شد و چیزی تغییر نخواهد کرد.

ثانیاً، زن و شوهر باید کاری را که در خانه انجام می دهند تغییر دهند . این می‌تواند مستلزم فهرست کاملی از چیزها، یا شاید فقط چند تغییر باشد، اما بدون اقدامی برای تمرین مهارت‌ها در خانه، دوباره، هیچ چیز تغییر نخواهد کرد . زوج‌ها مجبور نیستند کل خانه را زیر و رو کنند – جان گاتمن می‌گوید که مهم‌تر این است که «اغلب کارهای کوچک» را به‌عنوان راهی برای بیکار نگه‌داشتن موتور ارتباط رابطه انجام دهیم، نه اینکه مجبور باشیم آن را دوباره راه‌اندازی کنیم. زمانی که ما نیاز به ارتباط داریم

یکی دیگر از اقداماتی که می تواند کمک زیادی کند، زمانی است که افراد کار خود را با یک درمانگر فردی دنبال می کنند. همانطور که ما آسیب‌پذیری‌هایی را که هر یک از شریک‌ها وارد رابطه کرده‌اند آشکار می‌کنیم، این وظیفه هر یک از طرفین است که به این آسیب‌پذیری‌ها توجه کند نه اینکه دیگری را مسئول «رفع» آنها کند. درمان انفرادی می تواند کمکی عالی برای کار زوجین باشد به طوری که در جلسه زوجین می توان به جای فرد، روی رابطه متمرکز شد.

وقتی به زوج‌ها می‌گویم که برای داشتن یک رابطه‌ی سالم کار وجود دارد، کمی از آنها انتقاد می‌کنم. میتونم بفهمم چرا ما طوری بزرگ شده‌ایم که معتقدیم عشق کار نمی‌برد – این نوعی چسب جادویی است که خود را حفظ می‌کند، و این مطلقاً درست نیست مگر اینکه از عشق والدین به فرزند صحبت کنید. عشق واقعی مستلزم تلاش برای تداوم است ، زیرا این تلاش است که نشان دهنده مراقبت و علاقه به دیگری است ، نه انفعال. عشق واقعی یک فعل است نه یک اسم! مراقبت در عمل است . و وقتی زوج‌ها این چارچوب تلاش را می‌پذیرند، آن را به‌عنوان یک ژست عاشقانه می‌بینند تا یک تعهد یا وظیفه. 

نکته اصلی این است که کار می کند. پس کار را انجام دهید!

***

هر زمان که شخصی بخواهد زندگی خود را بهبود بخشد یا تغییر دهد، اقدام و تلاشی لازم است، حتی اگر آن اقدام یا تلاش برای انجام کمتر باشد . و برای کسانی که نمی دانند چه اقداماتی باید انجام دهند، عاقلانه است که به دنبال یک متخصص برای راهنمایی و پشتیبانی باشند. این چیزی است که یک زوج درمانگر می تواند ارائه دهد، اما یک درمانگر خوب همچنین آمادگی و تمایل یک زوج برای انجام کار را ارزیابی می کند، به همان روشی که یک مربی شخصی تعهد شما را به یک برنامه ورزشی ارزیابی می کند.

درمانگران می‌توانند پیشرفت شما را راهنمایی کنند، اما زوج باید موتور را روشن کنند ، و به همین دلیل است که من این سه گزینه را به هر زوجی که وارد مطب من می‌شوند ارائه می‌کنم – می‌خواهم از آنها دعوت کنم تا آنجا که می‌خواهم برای بهبود روابطشان تلاش کنند.

 

جوانسازی واژن بدون جراحی روشی رو به افزایش برای درمان اثرات فیزیکی، روانی و جنسی زایمان یا یائسگی است. در حالی که ثابت شده است که فواید مختلفی مانند افزایش قدرت عضلانی واژن و بهبود رضایت در حین مقاربت را ارائه می دهد ، برخی از مزایا و معایب وجود دارد که قبل از انجام این عمل باید در نظر بگیرید. 

برای مشاوره جراحی زیبایی زنان در تهران با دکتر طاهره فروغی فر تماس بگیرید

از طرفی، درمان‌های جوان‌سازی واژن بدون جراحی، کمترین ناراحتی و بی‌اختیاری را ارائه می‌کنند، در حالی که به طور موثر بی‌اختیاری ادرار را درمان می‌کنند . علاوه بر این، از آنجایی که غیر تهاجمی است و به سرعت در یک محیط سرپایی انجام می شود، خطرات بسیار کمی در ارتباط با این روش وجود دارد. 

معایب آن عبارتند از هزینه – بسته به نوع درمان، جوانسازی غیرجراحی واژن بسیار مقرون به صرفه تر از جراحی سنتی است، با این حال بسته به تعداد جلسات ممکن است هزینه زیادی داشته باشد – و همچنین عوارض جانبی احتمالی سوزش یا سوزش که ممکن است بعد از آن رخ دهد. . زنانی که از آتروفی واژن رنج می برند می توانند از جوانسازی غیرجراحی واژن بهره مند شوند، اما برای همه بیماران مناسب نیست. محدودیت های زیر اعمال می شود:

  • برای نتایج مطلوب، معمولاً چندین درمان مورد نیاز است
  • مدت زمان نتایج تا یک سال است
  • ممکن است در درمان افتادگی لابیا یا شلی قابل توجه بافت موثر نباشد
 

آشنایی با جوانسازی واژن بدون جراحی: چیست و چگونه کار می کند

جوانسازی واژن بدون جراحی جدیدترین جنون است که مراقبت های بهداشتی زنان را طوفانی می کند. اما واقعا جوانسازی واژن بدون جراحی چیست و چگونه عمل می کند؟ خوب، جوانسازی واژن بدون جراحی به سادگی به معنای بهبود ظاهر و رنگ ناحیه واژن زنان بدون انجام عمل جراحی است.

این یک پیشرفت هیجان انگیز در سلامت زنان است که می تواند درد را کاهش دهد، حساسیت و رضایت جنسی را بهبود بخشد و ظاهری زیباتر با خطرات کمتر نسبت به روش های جراحی سنتی ارائه دهد.

تعریف جوانسازی واژن و فواید آن

اصطلاح جوانسازی واژن به انواع روش های اصلاح واژن اشاره دارد. واژن و بافت های اطراف آن ممکن است در نتیجه دلایلی مانند زایمان، پیری یا ژنتیک، قدرت و قابلیت ارتجاعی خود را از دست بدهند. در نتیجه مشکلات متعددی از جمله بی اختیاری (نشت ادرار)، خشکی ناحیه واژن، افتادگی پوست و عدم لذت در حین فعالیت جنسی ایجاد می شود . این غیرمعمول نیست که زنان یا افرادی که در هنگام تولد به عنوان زن تعیین شده اند (AFAB) به دنبال جوانسازی واژن برای بهبود این شرایط و بازگرداندن ظاهر و عملکرد واژن خود باشند. برای جوانسازی واژن، گزینه های جراحی و غیر جراحی در دسترس هستند.

جوانسازی واژن می تواند:

  • تنگی واژن خود را افزایش دهید.
  • درمان بی اختیاری (نشت ادرار).
  • روغن کاری و رطوبت را افزایش دهید.
  • افزایش حساسیت و احساسات واژن.
  • تقویت عضلات ضعیف واژن و لگن.
  • کاهش درد در هنگام مقاربت.
  • ظاهر ناحیه فرج (لابیا، کلیتوریس یا دهانه واژن) را بهبود بخشید.

لابیاپلاستی غیر جراحی: جایگزینی برای جراحی سنتی

لابیاپلاستی غیر جراحی به سرعت به راه حلی برای کسانی تبدیل می شود که می خواهند ناحیه واژن خود را بدون انجام جراحی سنتی بهبود بخشند. با جدیدترین و بهترین فناوری‌ها، کسانی که به دنبال راه‌حل‌های محتاطانه و غیرتهاجمی هستند، می‌توانند از مزایای یک روش جراحی بهره ببرند - منهای تمام مدت زمان استراحت و ناراحتی.

آیا من کاندید جوانسازی واژن بدون جراحی هستم؟

شاید از خود بپرسید که آیا کاندیدای جوانسازی واژن بدون جراحی هستید؟ پاسخ به عوامل مختلفی از جمله سن شما، وضعیت واژن و اثراتی که امیدوارید به دست آورید بستگی دارد.

عواملی که باید هنگام تصمیم گیری در مورد اینکه آیا جوانسازی واژن بدون جراحی برای شما مناسب است در نظر بگیرید

تصمیم گیری برای انجام جوانسازی واژن بدون جراحی بسیار مهم است. مهم است که قبل از تصمیم گیری نهایی، عواملی مانند ایمنی، اثربخشی و مدت زمان توقف را در نظر بگیرید. همچنین ممکن است کاندیدای جوانسازی واژن بدون جراحی باشید اگر:

  • ساختار واژن شما در نتیجه بارداری و زایمان، کاهش وزن و/یا افزایش سن دچار افتادگی می شود.
  • در ناحیه واژن شما ناراحتی وجود دارد.
  • بی اختیاری ناشی از استرس برای شما مشکل ساز است.
  • شما دوست دارید ظاهر لابیا و فرج خود را بهبود بخشید.

آشنایی با خطرات درمان جوانسازی واژن

درک خطرات مرتبط با جوانسازی واژن بدون جراحی برای هر کسی که این رویکرد را برای سفت کردن و ترمیم دیواره های واژن در نظر دارد ضروری است. توجه به این نکته مهم است که همه درمان‌ها، مهم نیست که چقدر ایمن یا موفقیت‌آمیز باشند، در برخی موارد می‌توانند خطراتی را به همراه داشته باشند. تحقیق در مورد آمار، خطرات و اقداماتی که برای اطمینان از نتایج مثبت در نظر گرفته شده است، بخش مهمی از فرآیند تصمیم گیری هنگام بررسی درمان جوانسازی واژن است. 

از نظر ایمنی و اثربخشی، موثر بودن همه درمان های جوانسازی واژن ثابت نشده است. جوانسازی ناحیه واژن چندین خطر را به همراه دارد (با افزایش خطر برای روش های جراحی):

  • درد.
  • خونریزی.
  • عفونت.
  • جای زخم.
  • رابطه جنسی دردناک (دیسپارونی).

یک پزشک واجد شرایط باید همیشه خطرات مربوط به روش انتخابی را به طور واضح تشریح کرده و در مورد آنها توصیه کند تا همه بیماران قبل از ادامه کار درک کاملی داشته باشند.

هزینه جوانسازی واژن بدون جراحی: چه چیزی باید انتظار داشت؟

در حالی که هزینه می تواند بسته به درمان و پزشک متفاوت باشد، جوانسازی واژن بدون جراحی معمولاً برای اکثر بودجه ها مقرون به صرفه است. اکثر روش ها بسته به آنچه برای درمان علائم مورد نیاز است بین 400 تا 1000 دلار هزینه دارند. قبل از ادامه روند، مطمئن شوید که هر گونه هزینه اضافی یا هزینه های غیرمنتظره را در نظر بگیرید. این کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که وقتی برای بررسی آماده هستید، هیچ غافلگیری وجود ندارد. در مجموع، جوانسازی واژن بدون جراحی یک راه مقرون به صرفه برای بهبود زندگی جنسی شما در حالی است که در بودجه شما باقی می ماند.

لیزر جوانسازی واژن: چگونه کار می کند و چه چیزی باید انتظار داشت

جوانسازی غیرجراحی واژن به طور فزاینده ای در میان زنانی که به دنبال جایگزینی غیر تهاجمی برای مسائل بهداشتی واژن هستند محبوب می شود. با استفاده از لیزرهای جوانسازی واژن می توان مشکلاتی مانند خشکی واژن، اضطراب در حین مقاربت یا شلی واژن را برطرف کرد. 

این نوع لیزر درمانی با استفاده از انرژی لیزر برای از بین بردن پوشش دیواره های واژن و تحریک تولید کلاژن که بافت واژن را سفت و تقویت می کند، عمل می کند. بیماران می توانند انتظار کمترین ناراحتی را در حین و بعد از عمل داشته باشند و همچنین زمان بهبودی سریع و بدون نیاز به استراحت پس از درمان را داشته باشند. علاوه بر این، این نوع لیزر درمانی تضمین شده است که رضایت جنسی را با نتایج فوری که تا یک سال دوام می آورد، بهبود می بخشد. با اثرات طولانی مدتی که می تواند کیفیت زندگی را بهبود بخشد، درمان های لیزر جوانسازی واژن یک گزینه عالی برای رفع مشکلات سلامت واژن بدون نیاز به زیر چاقو است.

آماده سازی برای درمان و ریکاوری لیزر جوانسازی واژن

درمان‌های لیزری جوان‌سازی واژن برای رفع مشکلات واژن مانند شلی و آتروفی واژن، که اغلب در اثر زایمان و افزایش سن ایجاد می‌شوند، استفاده می‌شود. این روش شامل استفاده از لیزر هدفمند برای درمان بافت واژن است که آن را سفت تر، محکم تر و روان تر می کند.

صرف زمان برای آماده شدن مناسب برای لیزر جوانسازی واژن، نتایج خوبی را پس از اتمام عمل تضمین می کند. پیروی از دستورالعمل های قبل از درمان مانند عدم داشتن هیچ گونه فعالیت جنسی محافظت نشده دو هفته قبل از درمان و اجتناب از مسکن ها یک هفته قبل از ویزیت بسیار مهم است.

در دوران نقاهت، تا حدود 10 روز پس از عمل از انجام هرگونه فعالیت شدید خودداری کنید. همچنین در این مدت از دخول یا دوش واژن نیز خودداری کنید. مهمتر از همه، به آنچه بدن شما در این دوره از بهبودی نیاز دارد توجه کنید - استراحت کافی داشته باشید یا در صورت لزوم از فشرده سازی سرد استفاده کنید. به طور کلی، انجام اقدامات مناسب زودتر از موعد به شما کمک می کند تا بهترین استفاده را از لیزر جوانسازی واژن خود ببرید.

 

همه با حس درونی اعتماد به نفس متولد نمی شوند. گاهی اوقات ایجاد اعتماد به نفس ممکن است سخت باشد، یا به این دلیل که تجربیات شخصی باعث شده اعتماد به نفس شما را از دست بدهید یا به این دلیل که از عزت نفس پایین رنج می برید.

یک فرد با اعتماد به نفس:

  • کاری را انجام می دهد که آنها معتقدند درست است، حتی اگر مورد پسند نباشد

  • حاضر است ریسک کند

  • اشتباهات خود را می پذیرد و از آنها درس می گیرد

  • می تواند یک تعریف و تمجید را بپذیرد

  • خوشبین است.

نکاتی برای ایجاد اعتماد به نفس

چند کار وجود دارد که می توانید برای تقویت اعتماد به نفس خود انجام دهید. برخی از آنها فقط تغییرات کوچکی در چارچوب ذهنی شما هستند. برای دیگران باید مدتی طولانی‌تر روی آن‌ها کار کنید تا به عادت‌های آشنا تبدیل شوند.

به آنچه قبلاً به دست آورده اید نگاه کنید

اگر باور داشته باشید چیزی به دست نیاورده اید، از دست دادن اعتماد به نفس آسان است. فهرستی از تمام چیزهایی که در زندگی خود به آنها افتخار می کنید، چه کسب نمره خوب در امتحان یا یادگیری موج سواری، تهیه کنید. لیست را نزدیک نگه دارید و هر زمان که کاری را انجام می دهید که به آن افتخار می کنید به آن اضافه کنید. وقتی اعتماد به نفس پایینی دارید، لیست را بیرون بیاورید و از آن برای یادآوری تمام کارهای عالی که انجام داده اید استفاده کنید.

نقاط قوت و استعدادهای شخصی خود را به خود یادآوری کنید

همه افراد دارای قدرت و استعدادهایی هستند. مال شما چیه؟ تشخیص آنچه در آن مهارت دارید، و تلاش برای ایجاد آن چیزها، به شما کمک می کند تا به توانایی های خود اعتماد کنید.

چند هدف واقع بینانه تعیین کنید

اهدافی را تعیین کنید و مراحلی را که برای رسیدن به آنها باید بردارید بنویسید. آنها نباید اهداف بزرگی باشند. آنها حتی می توانند چیزهایی مانند پختن کیک یا برنامه ریزی برای یک شب بیرون رفتن با دوستان باشند. فقط برخی از دستاوردهای کوچک را هدف قرار دهید که می توانید آنها را از لیست علامت بزنید تا به شما در به دست آوردن اعتماد به توانایی خود در انجام کارها کمک کند.

با خودت حرف بزن

اگر نظرات منفی در ذهنتان جاری شود و به شما بگوید که خوب نیستید، هرگز احساس اعتماد به نفس نخواهید داشت. به صحبت با خود فکر کنید و اینکه چگونه می تواند بر اعتماد به نفس شما تأثیر بگذارد. با خودت مثل بهترین دوستت رفتار کن و خودت رو تشویق کن.

برای سرگرمی های خود وقت بگذارید

سعی کنید چیزی را پیدا کنید که واقعاً به آن علاقه دارید. این می تواند عکاسی، ورزش، بافتنی یا هر چیز دیگری باشد! وقتی به اشتیاق خود دست یافتید، خود را متعهد کنید که آن را انجام دهید. به احتمال زیاد، اگر به یک فعالیت خاص علاقه مند یا علاقه مند هستید، به احتمال زیاد انگیزه بیشتری خواهید داشت و مهارت های خود را سریع تر می سازید.برای ارتباط با روانشناس مرد خوب در تهران اینجا کلیک کنید

اگر احساس بهتری ندارید

گاهی اوقات رفع سریع در دراز مدت کمکی نمی کند. اگر احساس بدی دارید و به نظر می رسد اوضاع در حال بهبود نیست، بهتر است با کسی صحبت کنید که می داند چگونه کمک کند. متخصصانی مانند مشاوران و روانشناسان می توانند به شما در ایجاد استراتژی هایی کمک کنند تا اعتماد به نفس خود را افزایش دهید. آنها همچنین ممکن است بتوانند به شما در درک مشکلات اساسی که ممکن است باعث ایجاد احساس بد در شما شود کمک کنند.

 

 

ترشحات واژن مخاط یا مایعی است که از واژن در برابر عفونت باکتریایی محافظت می کند. این کاملا طبیعی است و واژن را تمیز و مرطوب نگه می دارد.برای تزریق ژل به واژن در تهران اینجا کلیک کنید

ترشحات واژن ممکن است نشان دهنده مشکلی مانند برفک یا عفونت مقاربتی (STI) باشد اگر:

  • ترشحات سفید معمولاً تغییر رنگ می دهند.

  • ترشح بوی تند یا نامطبوع از خود متصاعد می کند.

  • ترشح از نظر قوام تغییر می کند.

ترشحات واژن معمولاً در دوران بارداری سنگین‌تر است، اگر از قرص‌های ضد بارداری استفاده می‌کنید یا از نظر جنسی فعال هستید، اما مقدار آن می‌تواند در هر زمانی متفاوت باشد.

ترشحات طبیعی واژن چیست؟

ترشحات طبیعی واژن ممکن است در طول چرخه قاعدگی شما تغییر کند. اگر باردار شوید یا شروع به استفاده از پیشگیری از بارداری هورمونی کنید، آنچه برای شما طبیعی است ممکن است تغییر کند.

  • رنگ : ترشحات واژن اگر شفاف، سفید مایل به شیری یا مایل به سفید باشد طبیعی است.
    ترشحات خاکستری، سبز، زرد تیره یا قهوه ای ممکن است نشان دهنده عفونت یا
    مشکل دیگری باشد.

  • بو : ممکن است بوی کمی وجود داشته باشد، اما نباید قوی یا ناخوشایند باشد. اگر متوجه بوی ماهی یا بوی بد (با سایر تغییرات) شدید، ممکن است عفونت داشته باشید.

  • بافت
    : ترشحاتی که از حالت آبکی و چسبناک به غلیظ و خمیری تبدیل می شود طبیعی است . به طور معمول هورمون های شما باعث این تغییر می شوند، اما عفونت نیز می تواند قوام را تغییر دهد. ترشحات واژن که دارای تکه هایی هستند یا به نظر می رسد کف هستند ممکن است به دلیل عفونت باشد.

  • مقدار : مقدار ترشحی که افراد معمولاً تولید می کنند متفاوت است. عواملی مانند بارداری، استفاده از پیشگیری از بارداری هورمونی یا تولید تخمک (تخمک‌گذاری) می‌توانند بر میزان ترشحات واژن تأثیر بگذارند. تغییرات ناگهانی در مقدار ممکن است به این معنی باشد که چیزی اشتباه است.

 

چرا ترشحات واژن من بو می دهد؟

ترشحات ممکن است به خاطر عادت ماهانه شما، به دلیل اینکه به تازگی رابطه جنسی داشته اید، یا دلیل عادی دیگری که باعث ایجاد بو می شود، بو می دهد.

ترشحات بدبوی غیرمعمول معمولا نشانه یک مشکل قابل درمان است. این ممکن است یک عفونت مقاربتی (STI)، مانند کلامیدیا یا تریکوموناس، یا شرایطی باشد که ناشی از رابطه جنسی نیست، مانند تامپون باقی مانده، خونریزی نامنظم یا واژینوز باکتریایی (BV).

چه چیزی باعث ترشحات واژن می شود؟

علل زیادی برای ترشحات واژن وجود دارد که بیشتر آنها کاملا طبیعی است. با این حال، تغییر در رنگ، بافت، بو و مقدار ممکن است به دلیل عفونت باشد.

قاعدگی

بعد از اینکه تخمک تولید کردید (14 روز قبل از قاعدگی بعدی)، ممکن است متوجه شوید که به نظر می رسد مخاط بیشتری در واژن خود دارید. این معمولا تا شروع قاعدگی بعدی ادامه می یابد.

این طبیعی است و توسط هورمون های بدن شما ایجاد می شود. این به تمیز نگه داشتن واژن شما کمک می کند و از آن در برابر عفونت محافظت می کند. این نوع ترشحات واژن معمولا شفاف بوده و بوی نامطبوعی ندارد.

بارداری برای اکثر زنان لحظه ای پر از امید و شادی است. با این حال، مانند خود زندگی، بارداری نیز می تواند چالش هایی برای سلامتی ایجاد کند که نیاز به توجه ویژه دارد. یکی از مسائلی که ممکن است در دوران بارداری ایجاد شود، کیست تخمدان است.

کیست‌های تخمدان کیسه‌های پر از مایعی هستند که در داخل یا اطراف تخمدان‌های زنان تشکیل می‌شوند. کیست می تواند در زنان در مراحل مختلف زندگی از جمله در دوران بارداری ایجاد شود. اگرچه اکثر کیست های تخمدان بی ضرر هستند و ممکن است خود به خود ناپدید شوند، کیست هایی که در دوران بارداری ایجاد می شوند می توانند نگرانی هایی را ایجاد کنند.

 

علل ایجاد کیست در زنان باردار

کیست تخمدان در دوران بارداری می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله تغییرات هورمونی باشد که در دوران بارداری در بدن زنان ایجاد می شود. علاوه بر این، تغییرات آناتومیک در اندام های تولید مثل نیز می تواند بر تشکیل کیست تأثیر بگذارد.

شایع ترین کیست در دوران بارداری یک کیست عملکردی است. این کیست ها معمولاً به عنوان بخشی از چرخه قاعدگی طبیعی شکل می گیرند و پس از مدتی خود به خود ناپدید می شوند. با این حال، در برخی موارد، این کیست ها ممکن است بزرگتر شوند یا عوارضی مانند پیچ ​​خوردگی تخمدان ایجاد کنند.

علاوه بر کیست های عملکردی، کیست های دیگری که ممکن است در دوران بارداری ایجاد شوند عبارتند از اندومتریوم که با اندومتریوز مرتبط است و کیست های درموئید که می تواند شامل بافت ها و ساختارهایی مانند مو، دندان و استخوان باشد.

 

علائم و نشانه ها

کیست تخمدان در دوران بارداری ممکن است علائم قابل توجهی ایجاد نکند. با این حال، برخی از زنان ممکن است علائمی مانند درد لگن، گرفتگی شکم یا ناراحتی را در طول رابطه جنسی تجربه کنند.

علائم جدی تر، مانند درد ناگهانی در کنار شکم، تهوع و استفراغ شدید، یا خونریزی غیرطبیعی واژن، ممکن است نشان دهنده عوارضی باشد که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.

 

مدیریت کیست در دوران بارداری

مدیریت کیست تخمدان در زنان باردار به عوامل مختلفی از جمله اندازه و نوع کیست و اینکه آیا کیست باعث علائم یا عوارض می شود بستگی دارد.

در بسیاری از موارد، پزشکان ممکن است از طریق معاینات اولتراسوند، کیست را به طور منظم کنترل کنند. اگر کیست به رشد خود ادامه دهد یا علائم دردسرساز ایجاد کند، پزشک ممکن است اقدامات بیشتری را توصیه کند.

گزینه های درمانی برای کیست تخمدان در دوران بارداری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. مشاهده: اگر کیست کوچک باشد و علائمی ایجاد نکند، پزشک ممکن است پیشرفت آن را در دوران بارداری نظارت کند.

2. مدیریت علائم: برای رفع علائمی مانند درد، پزشک ممکن است استفاده از مسکن هایی را که برای زنان باردار بی خطر هستند، توصیه کند.

3. جراحی: اگر کیست بزرگ شود یا عوارضی مانند پیچ ​​خوردگی تخمدان ایجاد کند، پزشک ممکن است جراحی را در دوران بارداری توصیه کند. این روش معمولا با دقت انجام می شود تا خطرات برای جنین به حداقل برسد.

 

اهمیت توجه به مراقبت های بهداشتی

کیست تخمدان در دوران بارداری واقعاً می‌تواند نگرانی‌هایی را ایجاد کند، اما مهم است که به خاطر داشته باشید که بیشتر کیست‌ها مضر نیستند و با کمک تیم‌های پزشکی ماهر می‌توان آن‌ها را به خوبی مدیریت کرد. برای زنان باردار مهم است که مشاوره های فشرده با متخصص زنان و زایمان خود داشته باشند و هر گونه علائم یا تغییراتی را که در دوران بارداری تجربه می کنند به پزشک اطلاع دهند.

همیشه به یاد داشته باشید که هر تصمیمی در مورد مدیریت کیست باید با دقت در نظر گرفته شود و مزایا و خطرات آن برای مادر و جنین ارزیابی شود. با توجه مناسب و مراقبت های پزشکی مناسب، اکثر خانم ها می توانند با اطمینان خاطر و با خوش بینی با چالش های سلامتی مانند کیست تخمدان در دوران بارداری روبرو شوند.

هدف از درمان ADHD بهبود علائم کودک شما است تا بتواند عملکرد موثرتری در خانه و مدرسه داشته باشد. برای کودکان کوچکتر (4 و 5 ساله)، ارائه دهندگان مداخله را برای والدین به عنوان اولین خط درمان قبل از آزمایش دارو توصیه می کنند.

برای مشاوره با دکتر بیش فعالی در تهران با گروه ویان تماس بگیرید

در بیشتر موارد، بهترین درمان ADHD برای کودکان بزرگتر، نوجوانان و بزرگسالان شامل ترکیبی از رفتار درمانی و داروهای ADHD است .

رفتار درمانی

برای کودکان کمتر از 13 سال، ارائه دهندگان آموزش والدین را در زمینه مدیریت رفتار توصیه می کنند. برای نوجوانان، آنها انواع دیگری از رفتار درمانی و آموزش مانند آموزش مهارت های اجتماعی یا آموزش عملکرد اجرایی را توصیه می کنند. هدف رفتاردرمانی یادگیری یا تقویت رفتارهای مثبت و در عین حال حذف رفتارهای ناخواسته یا نگران کننده است. هدف از آموزش کارکردهای اجرایی بهبود مهارت های سازمانی و خود نظارتی است.

دارو

دارو می تواند به افراد مبتلا به ADHD کمک کند تا علائم و رفتارهایی را که باعث مشکلاتی با دوستان، خانواده و سایر مخاطبین آنها می شود، مدیریت کنند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده چندین نوع مختلف دارو را برای درمان ADHD در کودکان 6 ساله تایید کرده است.

  • محرک ها: محرک ها پرمصرف ترین داروهای ADHD هستند. بین 70 تا 80 درصد از کودکان مبتلا به ADHD علائم ADHD کمتری را هنگام مصرف این داروها نشان می دهند.
  • غیر محرک ها : داروهای غیرمحرک به سرعت محرک ها عمل نمی کنند و عموماً تأثیر زیادی ندارند، اما اثر آنها می تواند تا 24 ساعت ادامه داشته باشد. در صورتی که محرک ها مؤثر نباشند، ممکن است ارائه دهنده کودک شما اضافه کردن یک ماده غیر محرک را توصیه کند.
  • داروهای ضد افسردگی : FDA داروهای ضد افسردگی را به عنوان درمانی برای ADHD تایید نکرده است. اما ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی گاهی آنها را به تنهایی یا در ترکیب با سایر داروهای ADHD تجویز می کنند.

ممکن است کودک شما قبل از یافتن تعادل مناسب بین فواید و عوارض جانبی، نیاز به آزمایش داروها و دوزهای مختلف داشته باشد.

پیشگیری

آیا می توان از ADHD جلوگیری کرد؟

دانشمندان معتقدند ژنتیک نقش مهمی در ایجاد ADHD دارد. بنابراین، شما نمی توانید از بروز این بیماری جلوگیری کنید.

اما عوامل خطر خاصی وجود دارد که ممکن است بتوانید از آنها اجتناب کنید. اگر باردار هستید، از سموم و موادی مانند الکل، تنباکو و داروهای تفریحی خودداری کنید. این ممکن است خطر شما را کاهش دهد، اما محققان اطلاعات کمی در مورد راه های کاهش بروز و شیوع ADHD دارند.

چشم انداز / پیش آگهی

اگر این شرایط را داشته باشم چه انتظاری می توانم داشته باشم؟

دورنمای بلندمدت (پیش‌آگهی) ADHD بستگی به این دارد که آیا کودک شما درمان می‌شود یا خیر. با رفتار درمانی و/یا دارو، اکثر کودکان به زندگی سالم ادامه می دهند.

بدون درمان، افراد مبتلا به ADHD ممکن است پیامدهای ضعیف تر و عوارض مادام العمر را تجربه کنند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • مشکل در مدیریت فعالیت های روزانه
  • سایر شرایط سلامت روان .
  • اختلالات مصرف مواد
  • مسائل تحصیلی یا مرتبط با شغل مانند شکست در مدرسه و تغییر مکرر شغل.

ADHD چقدر طول می کشد؟

افراد بیش از حد ADHD رشد نمی کنند، اما برخی از افراد یاد می گیرند که علائم خود را به طور موثر مدیریت کنند و ممکن است پس از رسیدن به بزرگسالی معیارهای ADHD را برآورده نکنند. برای برخی از افراد، علائم ADHD هنوز بر عملکرد آنها تأثیر می گذارد - این یک بیماری مادام العمر است. با این حال، بسیاری یاد می گیرند که آن را مدیریت کنند تا علائم بر توانایی عملکرد آنها تأثیر نگذارد و به آنها اجازه دهد زندگی رضایت بخشی داشته باشند.

زندگی با

چگونه از فرزندم که ADHD دارد مراقبت کنم؟

حفظ سلامتی به ویژه برای کودکان مبتلا به ADHD بسیار مهم است. علاوه بر رفتار درمانی و دارو درمانی، داشتن یک سبک زندگی سالم می تواند برای کودک شما راحت تر با علائم خود کنار بیاید. رفتارهای سالم عبارتند از:

  • خوردن یک رژیم غذایی سالم پر از میوه ها، سبزیجات، پروتئین های بدون چربی و غلات کامل.
  • ورزش یا شرکت در فعالیت بدنی منظم.
  • محدود کردن زمان نمایشگر
  • دریافت مقدار توصیه شده خواب.

چند استراتژی اضافی برای مدیریت ADHD فرزندم در خانه چیست؟

ممکن است راهبردهای زیر برای مدیریت ADHD در خانه مفید باشد.

رفتار

  • محدودیت‌های رفتاری برای مدیریت علائم حیاتی هستند: جهت‌ها و محدودیت‌های واضح و مشخصی را ارائه دهید. کودکان مبتلا به ADHD باید بدانند که دیگران دقیقاً چه انتظاراتی از آنها دارند.
  • خوب بودن فرزندتان را "گرفتن" کنید: تنبیه کودک فقط به او یاد می دهد که چه کاری انجام ندهد. شناخت و تصدیق رفتارهای مثبت راهی موثر برای آموزش به فرزندتان است که چه کاری انجام دهد. این امر استفاده از رفتار مناسب را افزایش می دهد.
  • نظم و انضباط موثر: یک سیستم سازگار برای پاداش دادن به رفتار مناسب ایجاد کنید و به رفتارهای نادرست با جایگزین هایی مانند "وقت استراحت" یا از دست دادن امتیازات پاسخ دهید.
  • مراقب چیزی باشید که به آن توجه می کنید: وقتی والدین فقط به رفتار نامناسب توجه می کنند، رفتار نامناسب بیشتر می شود. یادگیری توجه به رفتار مناسب در خانه اغلب مفید است.

سازمان

  • به یک برنامه پایبند باشید: هر روز از زمان بیدار شدن تا زمان خواب، روال یکسانی را دنبال کنید. برنامه باید شامل زمان برای تکالیف و بازی باشد.
  • از تقویم یا برنامه‌ریزی که فرزندتان می‌تواند ببیند استفاده کنید: مکانی برای یادداشت یادآوری‌ها، مسئولیت‌ها و رویدادهای مهم ایجاد کنید. این ابزارها ممکن است به ویژه برای نوجوانان و جوانانی که با مدیریت زمان مشکل دارند مفید باشد.
  • وسایل مورد نیاز فرزندتان را هر روز مرتب کنید: برای هر چیزی مکانی داشته باشید و هر چیزی را در جای خود نگه دارید. این شامل لباس، کوله پشتی و وسایل مدرسه می شود. چک لیست سازمان ممکن است مفید باشد.

مشق شب

  • یک منطقه تکالیف را انتخاب کنید: یک ایستگاه کاری خانگی برای کارهای مدرسه در یک منطقه آرام و بدون درهم ریختگی یا حواس پرتی راه اندازی کنید.
  • یک تایمر تنظیم کنید: یک بازه زمانی برای کار روی تکالیف در نظر بگیرید. اگر فرزندتان کار را تمام نکرد، استراحت کنید و زمان جدیدی را برای اتمام کار تعیین کنید.
  • تلاش و تکمیل را تحسین کنید: به جای تنبیه کارهای ناقص، به کارهای تکمیل شده فرزندتان پاداش دهید.