اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟

اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟

اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) که به آن فوبیای اجتماعی نیز گفته می شود، یک اختلال سلامت روان رایج است که تخمین زده می شود هر ساله تا 7 درصد از بزرگسالان در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار دهد. SAD با ترس شدید از موقعیت های اجتماعی، از اجرای نمایش یا سخنرانی گرفته تا شرکت در یک مهمانی مشخص می شود. کسانی که از SAD رنج می برند می ترسند توسط افراد دیگر مورد بررسی و تحقیر قرار گیرند. این ترس باعث ناراحتی شدید می شود و می تواند افراد آسیب دیده را از انجام کارهایی که می خواهند انجام دهند باز دارد.

علائم اختلال اضطراب اجتماعی

علامت اصلی اختلال اضطراب اجتماعی، ترس شدید از بررسی دقیق یا خجالت زده شدن توسط افراد دیگر است. ترس آنقدر زیاد است که می تواند باعث شود فرد به کلی از محیط های اجتماعی دوری کند

همچنین علائم فیزیکی اضطراب وجود دارد که ممکن است با ترس همراه باشد. به عنوان مثال:

• احساس عرق کردن
• سرخ شدن
• داشتن ضربان قلب سریع
• لرزیدن
• حالت تهوع
• احساس تنگی نفس

دو نوع اختلال اضطراب اجتماعی وجود دارد. اکثر افراد مبتلا به SAD اضطراب اجتماعی عمومی دارند، به این معنی که از همه موقعیت‌های اجتماعی، مانند جلسات یا مهمانی‌ها می‌ترسند. در افراد مبتلا به SAD، ناراحتی در موقعیت‌های اجتماعی معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می‌شود. علائم معمولاً با گذشت زمان بدتر می شوند. علائم اختلال اضطراب اجتماعی، بر خلاف عصبی بودن عادی روزمره، ثابت و شدید هستند. این استرس روی روابط، شغل، روال روزانه و کیفیت کلی زندگی تاثیر می گذارد.

نوع دیگری از SAD، اضطراب اجتماعی فقط عملکرد، بسیار کمتر رایج است. افراد مبتلا به اضطراب عملکرد فقط از زمانی می ترسند که در مرکز توجه قرار گیرند، مانند سخنرانی یا اجرا. اضطراب عملکرد به اندازه اضطراب اجتماعی عمومی مخرب نیست و بعداً در زندگی شروع می شود.

علل و عوامل خطر

تصور می شود که اختلال اضطراب اجتماعی ناشی از عوامل بیولوژیکی و محیطی است: تأثیر طبیعت و تربیت. دانشمندان بر این باورند که SAD در پاسخ به تعامل پیچیده عوامل عصبی (به معنای آنچه در مغز و سیستم عصبی می گذرد) و همچنین عوامل روانی-اجتماعی - تأثیر رویدادهای زندگی، افکار و رفتارها ایجاد می شود.

علل SAD مربوط به مغز و سیستم عصبی عبارتند از:

• یک سیستم عصبی بیش فعال این بدان معناست که حتی محرک های احساسی کوچک می تواند منجر به ترشح کورتیزول، هورمون استرس در بدن شود.
• کاهش میزان سروتونین (هورمونی که در کنترل خلق و خوی نقش دارد) در مغز
• سطوح غیر طبیعی گلوتامات و اکسی توسین در مغز. این هورمون ها نحوه واکنش شما در محیط های اجتماعی و شدت علائم اضطراب را کنترل می کنند.
• افزایش حساسیت در مناطقی از مغز که خلق و خو و احساسات را کنترل می کنند.

علل روانی اجتماعی SAD شامل آسیب های اولیه دوران کودکی، مانند سابقه سوء استفاده و غفلت، و اذیت کردن دوران کودکی است. سبک های فرزندپروری بیش از حد محافظه کارانه و بیش از حد انتقادی نیز با این اختلال همراه بوده است. این رویدادها بر نحوه تعامل و واکنش شما در موقعیت های اجتماعی تأثیر می گذارد.

سایر عوامل خطر برای ایجاد اختلال اضطراب اجتماعی عبارتند از:

• جنسیت زن
• سابقه خانوادگی اختلال اضطراب اجتماعی
• شخصیت خجالتی
• نشان دادن ترس شدید از افراد جدید و کناره گیری از موقعیت های جدید در دوران کودکی.

اختلال اضطراب اجتماعی چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک شما می تواند به تشخیص فوبیای اجتماعی از سایر اختلالات اضطرابی کمک کند . او از معیارهای خاصی برای تشخیص استفاده می کند. ممکن است در موارد زیر به اختلال اضطراب اجتماعی تشخیص داده شود:

• ترس شدید از تعاملات اجتماعی (مانند مکالمه، شرکت در یک مهمانی یا ملاقات با افراد جدید)، مشاهده شدن (مانند خوردن یا نوشیدن)، یا اجرا در مقابل مردم (مانند سخنرانی)
• نگران قضاوت شدن، شرمساری یا تحقیر شدن توسط دیگران باشید
• از موقعیت های اجتماعی به دلیل ترس و اضطراب خود دوری کنید
• احساس کنید که اضطراب اجتماعی شما مانع زندگی اجتماعی و شخصی شما می شود.

این علائم باید حداقل به مدت شش ماه وجود داشته باشد تا بتوان بیماری را تشخیص داد.

اگر نگران هستید که ممکن است SAD داشته باشید، با پزشک خود صحبت کنید. از آنجایی که افرادی که از SAD رنج می برند در معرض افزایش خطر ابتلا به افسردگی و سایر مشکلات سلامت روان هستند، تشخیص و درمان مناسب مهم است.

گزینه های درمانی

دو روش رایج درمانی برای اختلال اضطراب اجتماعی، درمان شناختی رفتاری و داروهای تجویزی است.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

درمان شناختی رفتاری (CBT)، نوعی روان درمانی، خط اول درمان برای SAD است. متخصصان آموزش دیده به شما کمک می کنند تا محرک های خود را درک کنید و راهبردهای مقابله ای را بیاموزید. هدف CBT به چالش کشیدن افکار منفی شما و یادگیری استراتژی های رفتاری برای غلبه بر آنها است.

CBT را می توان به صورت فردی یا گروهی انجام داد. اکثر افراد با یک جلسه هفتگی شروع می کنند و به تدریج دفعات آن را کاهش می دهند. هنگامی که علائم شما به خوبی کنترل شد، شرکت در دو تا چهار جلسه در سال برای جلوگیری از عود توصیه می شود.

داروها

پزشک شما ممکن است داروهایی را برای استفاده به تنهایی یا همراه با CBT تجویز کند. داروهای ضد افسردگی معمولاً ابتدا برای اختلال اضطراب اجتماعی تجویز می شوند. حتی در افرادی که افسردگی ندارند، این داروها می توانند به رفع علائم اضطراب کمک کنند. دو دسته از داروهای ضد افسردگی که بیشترین تجویز را دارند عبارتند از:

• مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، مانند پاروکستین (Paxil) و سرترالین (Zoloft)
• مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs)، مانند ونلافاکسین (Effexor).

این داروها به عادی سازی سطوح هورمون هایی در مغز که به SAD کمک می کنند کمک می کنند. ممکن است تا سه ماه از درمان طول بکشد تا اینکه متوجه اثر کامل این داروها بر علائم خود شوید، اما قبل از آن باید متوجه فواید آن شوید.

اگر از اضطراب عملکرد رنج می برید، پزشک ممکن است یک داروی ضد اضطراب تجویز کند تا در صورت لزوم از آن استفاده کنید، مانند قبل از ارائه یک سخنرانی. این موارد عبارتند از:

• مسدود کننده های بتا مانند پروپرانولول (ایندرال)
• بنزودیازپین ها مانند کلونازپام (کلونوپین) و لورازپام (آتیوان).

این داروها با کاهش ضربان قلب و آرام کردن سیستم عصبی تسکین کوتاه مدتی را ارائه می‌کنند و می‌توانند در صورت نیاز قبل از یک موقعیت اضطراب‌آور مصرف شوند.

استراتژی های مکمل

می توان از تکنیک های خودیاری برای تکمیل سایر درمان ها استفاده کرد. اجرای بسیاری از این اقدامات آسان است و ممکن است مزایایی فراتر از ایجاد اعتماد اجتماعی داشته باشد.

• ذهن آگاهی را تمرین کنید. ذهن آگاهی به تمرین حضور بدون قضاوت اشاره دارد. وقتی حواس تان باشد، از اطرافیان و احساسات خود آگاه هستید اما به آنها واکنشی نشان نمی دهید. تحقیقات نشان می دهد که ذهن آگاهی می تواند علائم SAD و کیفیت کلی زندگی را بهبود بخشد.
• مشکلات خواب را درمان کنید. مطالعات نشان داده است افرادی که از اختلال اضطراب اجتماعی رنج می‌برند، مشکلات خواب بیشتری دارند. خواب ضعیف با تشدید اضطراب مرتبط است و ممکن است به مرور زمان اجتناب اجتماعی را افزایش دهد. برای بهبود کیفیت خواب خود، یک روال خواب آرامش بخش ایجاد کنید و از تماشای صفحه نمایش در اواخر روز خودداری کنید .
• ورزش کنید. ورزش منظم می تواند به بهبود علائم اضطراب کمک کند. تحقیقات حاکی از آن است که ورزش هوازی زمانی که با CBT ترکیب شود برای فوبیای اجتماعی مفیدتر است.
• از مصرف الکل و کافئین خودداری کنید یا آن را به حداقل برسانید. بسیاری از مردم از الکل به عنوان راهی برای کاهش اضطراب اجتماعی خود استفاده می کنند، اما نشان داده شده است که الکل در دراز مدت اضطراب را بدتر می کند. به طور مشابه، کافئین می تواند باعث یا تشدید اضطراب شود ، به خصوص در دوزهای بالاتر.
• یک گروه پشتیبانی پیدا کنید. صحبت از ترس های خود و شنیدن تجربیات دیگران می تواند به اعتبار بخشیدن به احساسات شما و کاهش انزوای اجتماعی کمک کند. همچنین ممکن است به تقویت مهارت های مقابله ای شما کمک کند، زیرا آسیب پذیری را در یک محیط اجتماعی تمرین می کنید. انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا (ADAA) فهرستی از گروه‌های حمایتی مجازی و حضوری ، از جمله گروهی برای افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی ارائه می‌کند.