آرشیو بهمن ماه 1402

اطلاعات روز پزشکی و روانشناسی

من را در شبكه هاي اجتماعي دنبال كنيد

 

واژن زنان اندامی حلقوی و ماهیچه‌ای است که حالتی ارتجاعی دارد؛ یعنی می‌تواند باز شده و مجدداً جمع و تنگ شود. این قابلیت واژن باعث می‌شود زایمان طبیعی امکان‌پذیر باشد. واژن به‌طور طبیعی این حالت ارتجاعی را دارد و پس از کشیده شدن در طول زایمان طبیعی، یا دخول آلت مردانه هنگام رابطه‌ی جنسی به حالت اولیه‌ی خود برمی‌گردد. با این تفاصیر اصطلاح شل شدن یا کشیده شدن واژن به چه معناست؟

بدن انسان‌ها تحت تأثیر عوامل مختلفی تغییر می‌کند؛ به‌عنوان‌مثال با بالا رفتن سن، پوست و ماهیچه‌های بدن دچار شل‌شدگی و افتادگی می‌شوند. واژن نیز ممکن است تحت تأثیر چنین عواملی تغییر کند. افزایش سن، زایمان طبیعی و دیگر موارد بر ماهیچه‌ی واژن اثر گذاشته و ممکن است آن را دستخوش تغییر کنند.

واژینوپلاستی یا جوان‌سازی واژن نوعی عمل جراحی است که در آن پزشک این شل‌شدگی واژن را برطرف کرده و به‌اصطلاح واژن را تنگ می‌کند. البته انجام عمل واژینوپلاستی تضمینی برای بهبود شل‌شدگی واژن نیست؛ چراکه عوارض تنگ کردن واژن بسیار زیاد و بعضاً خطرناک هستند.

 

 

بافت واژن حالت ارتجاعی دارد و افراد درحالت‌عادی نیازی به جراحی‌های واژینوپلاستی و تنگ کردن واژن ندارند.

 

آیا من به عمل تنگ کردن واژن نیاز دارم؟

همان‌طور که گفتیم واژن حالتی ارتجاعی دارد و با فعالیت‌های عادی دچار شل‌شدگی نمی‌شود. بعضی افراد فکر می‌کنند ممکن است واژن پس از زایمان طبیعی یا بالا رفتن سن حالت ارتجاعی خود را از دست بدهد و به‌اصطلاح شل شود. این مسئله کاملاً حقیقت ندارد.

شاید با یک مثال بهتر بتوان حالت ارتجاعی واژن را توضیح داد؛ لب‌ها و دهان ما نیز هنگام غذا خوردن کشیده شده و باز و بسته می‌شوند؛ ولی آیا به‌مرور زمان دهان بزرگتر می‌شود؟ یا این‌که لب‌ها دچار کشیدگی می‌شوند؟ طبیعتاً این‌طور نیست. پس اگر فکر می‌کنید فعالیت‌های عادی و طبیعی، واژن شما را دچار کشیدگی کرده‌اند بهتر است این تفکر را کنار بگذارید.

تنها دو عامل هستند که ممکن است بر حالت ارتجاعی واژن اثر بگذارند؛ زایمان طبیعی و بالا رفتن سن. البته حتی این دو مورد نیز واژن را به‌طورکامل تغییر نمی‌دهند؛ ولی ممکن است در آن تغییر ایجاد کنند.

اگر این دو مورد شامل حال شما می‌شوند و عمل تنگ کردن واژن را در نظر دارید در ادامه مقاله با ما همراه باشید.

عوارض تنگ کردن واژن

تمامی عمل‌های جراحی ریسک‌ها و خطرات احتمالی با خود به همراه دارند. برخی از این خطرات مانند خطر خونریزی، عفونت و مشکلات ناشی از داروهای بی‌هوشی بین اغلب عمل‌های جراحی مشترک هستند؛ ولی بعضی از عوارض تنگ کردن واژن جدی‌ترند[i]:

هماتوم

هماتوم نوعی خون‌ریزی است که منجر به لخته شدن خون در رگ یا بافت می‌شود و می‌تواند خطرات جدی به‌همراه داشته باشد.

بی‌حسی

یکی از عوارض تنگ کردن واژن آسیب پایانه‌های عصبی است. در برخی موارد نادر بعضی از اعصاب ناحیه‌ی تناسلی حین عمل تنگ کردن واژن آسیب می‌بینند که این قضیه منجر به از دست رفتن دائمی احساس در آن ناحیه می‌شود.

احتباس ادرار

ممکن است حین عمل تنگ کردن واژن به مثانه آسیب وارد شود. این آسیب می‌تواند باعث شود دفع ادرار با مشکل مواجه شده و باعث احتباس ادراری شود. البته این عارضه‌ی نسبتاً نادر است؛ ولی می‌تواند بسیار جدی و خطرناک باشد.

نکروز پوستی

از دیگر عوارض عمل تنگ کردن واژن نکروز یا به‌اصطلاح بافت‌مردگی است که بر اثر بروز مشکل در خون‌رسانی به قسمتی از بافت یا پوست اتفاق می‌افتد. بر اثر نکروز، پوست کم‌کم سیاه شده و دچار مرگ می‌شود.

 


در هنگام استفاده از لیزر جهت تنگی واژن با لیزر، بعد از وارد کردن آن به واژن دو بازه لیزر از دستگاه به واژن ساطع می شود. درابتدا باعث می شود تا کلاژن سازی و الاستین سازی بافت واژن افزایش یابد و به طبع آن باعث تقویت بافت داخلی واژن می شود که تمام این عوامل در آخر باعث ترمیم دیواره ی واژن و تنگ شدن آن می شود.


انجام آزمایش قبل از عمل تنگی واژن با لیزر


هنگامی که جهت مشورت به دکتر زنان و زایمان معالج خود مراجعه می کنید، آزمایش هایی را جهت بررسی وضعیت واژینال شما تجویز می کند. چنانچه در نتیجه ی آزمایش ها عفونتی دیده شود، ابتدا باید جهت رفع آن اقدام نمایید.
همچنین آزمایش پاپ اسمیر هم قبل از لیزر جهت جوانسازی و یا ترمیم گشادی واژن، حتما باید گرفته شود.



چه کسانی کاندید تنگ کردن واژن می باشند؟


  • افراد سن بالا
  • افرادی که زایمان طبیعی داشتند
  • افرادی که خودارضایی با اجسام خارجی می کنند
  • افراد چاقی که کاهش وزن شدید داشتند



سن مناسب جهت درمان تنگی واژن با لیزر


به گفته ی پزشک متخصص زنان بهترین سن برای لیزر تنگی واژن حدودا بین 30 تا 55 سال می باشد، اما اگر مشکل شل شدن یا گشادی واژن دارید و در این محدوده ی سنی نیستید اصلا نگران نباشید ، کافیست به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید و طبق صلاحدید پزشک خود نوع درمان خود را انتخاب و نسبت به آن اقدام نمایید.






همانطور که گفته شد درمان گشادی واژن با لیزر روشی غیر تهاجمی است پس در نتیجه در این روش هیچ گونه دردی احساس نمی شود مگر در برخی افراد که دچار حساسیت های خاص در این ناحیه هستند که در آنها نیز شدت درد با کمک پزشک معالج به حداقل می رسد.

 



1- رفتار بی ادبانه را مشخص کنیم:

اولین گام در رفع بی ادبی فرزندمان این است که رفتارهای ناشایست را مشخص کنیم. بدین ترتیب که برای کودک روشن کنیم که کدام رفتارها یا الفاظ ناشایست است  تا او دیدگاه روشنی نسبت به مسدله پیدا کند. برای مشاوره با روانشناس کودک اینجا کلیک کنید

توجه داشته باشید که تنها به رفتار بی ادبانه او اشاره کنید و به شخصیت او چیزی را نسبت ندهید. مثلاً «وقتی با تو صحبت می کنم گفتن اینکه "جوش نیار" یا "برو بابا" بی ادبانه است. تو نباید اینطور با من صحبت کنی».


2- وقتی بی احترامی می کنند با آنها درگیر نشویم:

مطالعات مربوط به رشد نشان می دهد که اگر کودکان متوجه شوند رفتار بی ادبانه شان در جلب توجه شما مؤثر بوده به احتمال زیاد آن رفتار را تکرار می کتنند. بنابراین در زمان بروز رفتار بی ادبانه بی تفاوت باشید و هیچ واکنشی نشان ندهید. آه نکشید، شانه هایتان را بالا نیندازید یا غضبناک نگاه نکنید. اگر رفتار ادامه یافت از اتاق خارج شوید یا خودتان را به کار دیگری سرگرم کنید. اما بعداً در این باره رفتار متناسب را نشان دهید.

3- در صورت تداوم بی ادبی عواقبی برای آن وضع کنید:

اگر پس از بیان مواضع تان رفتار بی ادبانه ادامه یافت عواقبی را برای آن در نظر بگیرید. عواقبی که برای بچه ها واضح و دارای زمان مشخص باشد و مستقیماً به رفتار غیر محترمانه مرتبط باشد. و نیز متناسب با سن کودک باشد.| پس از تعیین تحت هیچ عنوان از موضع خود عقب نشینی نکنید.

نمونه هایی از این عواقب به این قرار است:

•    قلک دشنام: قلکی را برای جریمه ی فرزندتان به ازای هر واژه ی بد یا رفتار نامناسب ایجاد کنید. در ازای هر حرف بد یا رفتار از او بخواهید مبلغی از پول تو جیبی اش را در قلک بیندازید. توجه داشته باشید که محتوای این قلک را برای سرگرمی یا خرید تنقلات استفاده نکنید و مثلاً برای پرداخت قبض ها از آن استفاده کنید.

•    اخراج کردن: بچه های زیر 7 سال را به هنگام حرف بی ادبانه یا رفتار بی نزاکت تا زمانی که رفغتار یا زبانشان را اصلاح نکرده اند باید از جمع خارج شوند.
مطمئن شوید به جایی برود که نتوان توجهی را از کسی دریافت کند. مدت زمان این اخراج به ازاء هر سال سن یک دقیقه است. برخی از والدین  محل خاصی را مثلاً یک صندلی رو به دیوار را به نام صندلی تفکر برای این کار اختصاص می دهند.

•    محرومیت از روابط خانوادگی یا دوستان: در کودکان بالای 10 سال می توان آنها را از حضور در میهمانی ها یا دورهمی های دوستانه اش محروم کرد.، برای چند ساعت، روز یا هفته.

•    محرومیت از مکالمات تلفنی یا استفاده از تلویزیون و کامپیوتر: برای بچه های بین 12 تا 16 سال می توان از محرومیت تماس با دوستان، تماشای تلویزیون یا استفاده از کامپیوتر بهره گرفت.

•    در خانه ماندن: اگر رفتار بی ادبانه به گستاخی ، سرکشی و بی ادبی مطلق تبدیل شد می توان فرزند نوجوان تان را در خانه نگه دارید و از یک تا سه روز و از همه امکانات منزل به جز خواب و خوراک و بهداشت منع و محروم کنید.
این کار به خصوص در دوران نوجوانی بسیار موثر است. اجازه ندهید خودتان یا دیگر اعضای خانواده به سادگی مورد بی احترامی قرار بگیرند.

4- جایگزین رفتارهای نامناسب یا واژه ای سخیف را آموزش دهید:

در کنار این اقدامات لازم است که رفتارهای جدید و محترمانه یا الفاظ مناسب جایگزین را به کودک تان بیاموزید. یادتان باشد که بچه ها رفتار جدید را از طریق تکرار می آموزند پس برای تغییر رفتار به آنان فرصت دهید. هر تغییر رفتار از یک هفته تا سه هفته طول می کشد.

همچنین بهترین زمان آموختن رفتار جدید زمانی است که شما و فرزندتان در آرامش و خونسرد هستید.

در مورد رفتار جایگزین توجه به چند نکته مفید است:

•    واژگان بیان احساس را بیاموزید: به فرزندتان کمک کنید تا برای بیان احساساتش از واژگان مناسب استفاده کند. مثلا به او بگویید که وقتی عصبانی هستی به جای پرخاشجویی و الفاظ بی ادبانه بگو: «من عصبانی هستم».

•    بیان مشکل را بیاموزید: به فرزندتان کمک کنید تا آنچه را که باعث ناراحتی او شده را بیان کند: « می دانم که ناراحت هستی اما برای ابراز ناراحتی بهانه گیری یا بی احترامی به دیگران راه مناسبی نیست. با استفاده از کلمات به من بگو چه چیزی تو را ناراحت کرده است».

5- محترمانه رفتار کنید و رفتار محترمانه را تشویق کنید: ساده ترین راه آموزش رفتار محترمانه به فرزندانمان این است که با او و دیگران محترمانه رفتار کنیم. در مقابل انجام کاری از او تشکر کنیم و به بچه ها سلام کنیم. با همسر خود رفتار محترمانه داشته باشیم و از ناسزا گفتن خودداری کنیم. همچنین فرزندمان را بابت رفتار و گفتار محترمانه و مؤدبانه اش تشویق کنیم. به یاد داشته باشید که فرزندان ما قبل از آنکه به حرف های ما عمل کنند از رفتارهای ما تقلید می کنند.  روانشناس کودک در تهران می تواند به شما کمک کند

ستون فقرات یا همان طناب نخاعی گروهی از اعصاب به هم تنیده است که مسئول انتقال پیام عصبی بین مغز و اندام ها و بخش های مختلف بدن است و نقش مهمی در ایجاد حواس پنج گانه و انتقال آن دارد. هر گونه آسیب به ستون فقرات که منجر به اختلال در جریان عصبی در ستون فقرات شود میتواند آسیب دیدگی های جدی ستون فقرات را منجر شود که معمولا تاثیرات دائمی دارند.

آسیب دیدگی ستون فقرات به آسیب هایی گفته می شود که در هر قسمت از ستون فقرات یا اعصاب انتهایی کانال ستون فقرات که به اصطلاح دم اسبی نامیده می شوند ایجاد شوند. ریشه‌های اعصاب کمری و خاجی در زیر طناب نخاعی، دم اسب (به انگلیسی: Cauda equina) را تشکیل می‌هند. آسیب دیدگی ستون فقرات معمولا منجر به ایجاد تغییرات دائمی در قدرت، احساس و عملکرد اعضای بدن می شود. در طی آسیب دیدگی ستون فقرات، اندام هایی که در ناحیه ای پایین تر از ناحیه آسیب نخاع قرار دارند دچار آسیب در عملکرد می شوند. علاوه بر آسیب های فیزیولوژیک و عملکردی، آسیب دیدگی ستون فقرات می تواند منجر به آسیب های روانی، احساسی و اجتماعی در افراد شود. اگرچه امروزه آسیب دیدگی ستون فقرات آسیب های دائمی ایجاد میکند اما با پیشرفت علم، امیدها برای یافتن روشهای درمانی مناسب که بتوانند آسیب دیدگی های ستون فقرات را ترمیم کنند تقویت شده است.

علائم آسیب دیدگی ستون فقرات

توانایی حرکت اعضای بدن پس از آسیب دیدگی ستون فقرات به دو عامل اصلی وابسته است:

  1. شدت آسیب
  2. محلی از ستون فقرات که آسیب دیده است

شدت آسیب ایجاد شده در ستون فقرات را میتوان به دو دسته کلی تقسیم کرد:

  1. آسیب کامل: در این حالت، هم تمام احساس (منظور از احساس، حواس پنج گانه است) و هم توانایی حرکت در اندام های پایین تر از ناحیه آسیب ستون فقرات از بین میرود.
  2. آسیب جزئی: در این حالت بخشی از احساس و توانایی حرکت اندام های پایین تر از ناحیه آسیب ستون فقرات از بین میرود. آسیب های جزئی میتوانند درجات مختلفی داشته باشند.

 

 

زنان بیشتر و بیشتری به دلایل مختلف به دنبال هیمنوپلاستی یا بازسازی پرده بکارت هستند. هایمنوپلاستی در واقع ترمیم جراحی پرده بکارت است، غشایی که تا حدی دهانه واژن را می بندد. در بسیاری از فرهنگ ها و مذاهب، به طور سنتی از پرده بکارت دست نخورده برای نشان دادن علامت باکرگی استفاده می شود.
به دلایلی غیر از رابطه جنسی، مانند ورزش شدید یا گذاشتن تامپون، پرده بکارت پاره یا پاره می شود. در چنین شرایطی، بسیاری از زنان خواهان بازسازی پرده بکارت خود هستند که می‌تواند از طریق هیمنوپلاستی انجام شود.
 

 

دلایلی برای در نظر گرفتن هایمنوپلاستی

دلایل زیادی وجود دارد که چرا یک زن ممکن است به انجام عمل هایمنوپلاستی فکر کند. آنها عبارتند از: برخی از دلایل انجام هیمنوپلاستی عبارتند از:

  • دلایل فرهنگی یا مذهبی  در برخی فرهنگ ها، داشتن پرده بکارت دست نخورده بسیار مهم است، زیرا به عنوان نشانه ای از عفت و پاکدامنی یک زن عمل می کند. چه در حین فعالیت جنسی یا در غیر این صورت، پرده بکارت زن ممکن است پاره شود. انجام جراحی زیبایی برای بازگرداندن پرده بکارت راهی برای اثبات باکرگی و پاکدامنی است.

  • شفای روانی . اگر زنی مورد تجاوز جنسی یا آزار جنسی قرار گرفته باشد، به احتمال زیاد پرده بکارت او پاره شده است. به عنوان راهی برای ترمیم آسیب روانی این نوع آزار، برخی از زنان جراحی پرده بکارت را برای بازگرداندن آنها از نظر جسمی و روحی به زمان قبل از آزار انتخاب می کنند.

  • آسیب به پرده پرده بکارت . برای برخی از زنان، داشتن پرده بکارت سالم که در اولین تجربه جنسی شکسته می شود بسیار مهم است. در برخی موارد، پرده بکارت ممکن است قبل از مقاربت پاره شود. استفاده از تامپون و ورزش شدید می تواند پرده بکارت را پاره کند و در صورت پاره شدن پرده بکارت به دلیل این فعالیت ها، پرده بکارت یک راه حل جراحی ارائه می دهد.

  • احیا . هنگامی که زنی رابطه خود را با یک شریک جدید آغاز می کند اما قبلاً پرده بکارت خود را در طول رابطه جنسی شکسته است، ممکن است بخواهد پرده بکارت خود را با جراحی بازسازی کند.

 

این درمان برای چه کسانی است؟

  • پرده بکارت سوراخ شده

  • کسانی که ازدواج می کنند و می خواهند "پرده بکارت باکره" را بازسازی کنند

 

سوالات متداول

1) چه چیزی در ترمیم پرده بکارت نقش دارد؟
ترمیم پرده بکارت یک عمل ساده است که شامل برداشتن لبه های پاره شده قبل از دوختن آنها با بخیه های قابل حل خوب است. اغلب با بی حسی موضعی همراه با آرامبخش انجام می شود، اما می تواند تحت بیهوشی عمومی نیز انجام شود.
این جراحی به خصوص تهاجمی نیست. پرده بکارت در واقع دارای یک لایه ثانویه است که برای پوشاندن پوست پاره شده کاشته می شود. هنگامی که یک بار دیگر به هم پیوند می زند، پرده بکارت دست نخورده به نظر می رسد. یا اگر به هر دلیلی این امکان وجود ندارد، می توان یک پرده بکارت جدید از لبه واژن ایجاد کرد.

2) آیا هیچ خطری در ارتباط با ترمیم پرده بکارت وجود دارد؟
هایمنوپلاستی یک روش نسبتاً ایمن است که خطرات و عوارض جانبی کمی دارد. با این حال هر عملی خطر عفونت و خونریزی طولانی مدت و همچنین موارد مرتبط با بیهوشی را به همراه دارد.
هر گونه عارضه از ترمیم پرده بکارت بسیار نادر است. گاهی اوقات یک مشکل در نتیجه "سختی" یا اصلاح بیش از حد پرده بکارت وجود دارد. اینجاست که دهانه باریک می شود، به این معنی که عمل بعدی مقاربت دشوار خواهد بود. با این حال این به ندرت در درازمدت باعث ایجاد مشکلاتی می شود.

 

لجبازی کودکان باعث بروز علائمی در آن ها می شود که زنگ خطر لجبازی را به صدا در می آورد. این کودکان حتی برای انجام کارهای ساده و روزمره نیز والدین خود را به ستوه آورده و حاضر به انجام آن نمی شوند. به عنوان مثال برای مسواک زدن و یا پوشیدن شلوار بعد از رفتن به دستشویی، انرژی زیادی از والدین گرفته و باز هم موفقیتی حاصل نمی شود.برای ارتباط با مشاور کودک و نوجوان در تهران اینجا کلیک کنید

این کودکان دارای اختلال خلق هستند که معمولا دلیل مهمی هم ندارد. رفتارهایی دیگر از جمله جیغ و فریاد، داد زدن، پا کوبیدن به زمین در کودکان لجباز شایع است و این رفتارها در محیط های خارج از منزل و در انظار عمومی بیشتر نمود پیدا می کند. ابراز خشم نیز از دیگر علائم لجبازی کودکان بوده که با بزرگتر شدن وی، با نافرمانی نیز آمیخته می شود. 

دقت کنید که پافشاری کودکان لجباز برای رسیدن به هدف در همه ی موقعیت های زمانی و مکانی ادامه دارد و هیچ چیز جلوی آن را نمی گیرد و با رشد کودک نیز شدیدتر می شود. 

خصوصیت کودکان لجباز

 

این کودکان به صورت خشن و تندی تمایل به استقلال دارند. گرچه از سنین خاصی همه ی کودکان نیاز به استقلال را درون خود کشف کرده و آن را پرورش می دهند. اما در کودکان لجباز این امر بسیار با خشونت و استبداد صورت می گیرد. در واقع به گونه ای ابراز استقلال می کنند که استقلال سایرین را سلب می نمایند.  

کج خلقی در این کودکان بیش از سایرین دیده می شود. کودکان لجباز به دلیل تمایلات خاص خود و این که حرف خود را درست یا غلط به کرسی نشانند، از هر ابزاری استفاده می کنند. کج خلقی ابتدایی ترین سلاح کودکان برای رسیدن به اهدافشان می باشد. چرا که طبق تحقیقات به عمل آمده، یکی از ناراحت کننده ترین و عصبانی کننده ترین صداها و رفتارهای موجود در طبیعت، صدای گریه، نق زدن، غر زدن و هر آن چیزی است که کج خلقی کودک را نشان می دهد. کودکان نیز در طول تاریخ از این موضوع بهره گرفته و با کج خلقی و لجبازی از والدین خود باجگیری می کرده اند. 

کودکان لجباز هنگام انجام کارهای مورد پسند خود بسیار وظیفه شناس می باشند. کودکانی که به سختی، کارهای روزمره و ساده ی خود را انجام داده و والدین خود را حتی برای پوشیدن یک لباس، درمانده کرده اند، هنگامی که کار مورد علاقه ی خود را انجام می دهند، به یک باره تغییر کرده و بسیار سر به راه و مقید به انجام وظیفه عمل می کنند.

در اکثر موارد مانند یک رئیس رفتار می کنند. این کودکان برای آن که لجبازی خود را نشان داده و از انجام هر کاری سرپیچی کنند، سعی دارند تا خود را رئیس و سرگروه نشان دهند تا دیگر کسی قادر به دستور دادن به آن ها نبوده و همه تنها از آن ها اطاعت کنند. چرا که فقط به این صورت است که می توانند یک به یک به بهانه های خود افزوده و هر لحظه خواسته ی جدیدی داشته باشند. 

کودکان لجباز هر کاری را با هر سرعتی که بخواهند جلو می برند. بنابراین به زمان بندی و فرصتی که در اختیار آن ها قرار می دهید توجه چندانی ندارند. برای مثال زمانی که همه ی شما آماده هستید و قصد رفتن به خارج از منزل را دارید، او هنوز در حال بازی میان خانه است بدون آن که لباس های خود را پوشیده باشد. یا هنگامی که به پیاده روی رفته اید، بسیار جلوتر از شما یا عقب تر از شما حرکت کرده و علاقه ای به هم سرعت شدن با شما ندارد. 

اما مهم ترین ویژگی و خصوصیت این کودکان را باید نیاز شدید به توجه و دیده و شنیده شدن دانست. ریشه ی تمام رفتارهایی که با نام لجبازی کودکان شناخته می شوند، نیاز به توجه شدید می باشد. بسیاری از کودکان به دلیل آن که توجه مثبت اطرافیان را به حد مطلوب در اختیار ندارند، از طریق وجوه منفی توجه آن ها را برمی انگیزند تا جایی که حتی تنبیه فیزیکی را برای جلب توجه به جان می خرند. 

ناحیه تناسلی از دو قسمت داخلی و خارجی تشکیل شده است . ناحیه تناسلی خارجی قسمتی است که قابل مشاهده بوده و به عنوان لایه مخاطی شناخته می شود و لایه داخلی همانطور که از نام آن مشخص است، داخلی بوده و قابل مشاهده نمی باشد و به عنوان لایه فاشیا واژن نامیده می شود. زمان زایمان طبیعی جنین از ناحیه کانال واژن عبور می کند و به دلیل خارج شدن جنین از این ناحیه بافت واژن دچار کشیدگی می شود . این امر می تواند موجب پارگی های ریز روی مخاط واژن به ویژه در ناحیه قسمت داخلی لایه فاشیا ایجاد گردد. در بعضی از مواقع امکان برگشت پارگی های ریز ناشی از زایمان وجود دارد، این برگشت بیشتر در مواقعی که فرد فعالیت های ورزشی داشته باشد و بافت واژن خوبی داشته باشد رخ می دهد . اما در بعضی مواقع زمانی که مدت زمان زایمان کمی طولانی تر باشد و پارگی های شدیدتری در ناحیه استحکامی ایجاد می گردد، مخصوصا اگر زمانی که فرد از لحاظ ژنتیک بافت واژن شلی داشته باشد در این موارد پس از زایمان بافت واژن گشاد خواهد شد.

 

 

 

علائم شل شدن واژن

علائم شل شدگی بافت واژن و نیاز به تنگ کردن واژن بعد از زایمان طبیعی بسته به شرایط فرد متفاوت خواهد بود اما اکثر افراد این علائم را دارند که عبارت است از:

  • افتادگی مثانه
  • بی اختیاری ادرار
  • کاهش حس جنسی
  • دفرمیت شدن ناحیه خارجی تناسلی

 توصیه های پزشکی پس از زایمان

بافت واژن قابلیت ارتجاعی داشته و دانستن همین موضوع می تواند سبب شود تا بافت واژن به حالت اولیه خود بازگردد، البته این اتفاق در زمانی رخ می دهد که پارگی های ناحیه تناسلی در لایه استحکامی یا فاشیا ایجاد نشده باشد . بهتر است فرد به مدت شش ماه پس از زایمان صبر کرده و به فعالیت های ورزشی هوازی بپردازد.

زمان مناسب تنگ کردن واژن بعد از زایمان طبیعی

بهترین زمان تنگ کردن واژن پس از زایمان شش ماه بعد می باشد . بهتر است فرد در این فاصله زمانی به متخصص زنان و زایمان مراجعه نمود و به توصیه های ایشان گوش فرا دهد، در صورتی که بافت واژن به حالت اولیه خود بازنگردد در این زمان جراحی انجام می شود .

جراحی روشی برای تنگ کردن مهبل

با توجه به پیشرفت علم و تکنولوژی و ورود دستگاه های لیزر به عرصه پزشکی باید بدانید که لیزر در این زمینه هیچ گونه کمکی نخواهد کرد و لیزر تنها بر روی لایه های سطحی تاثیر می گذارد و یک حالت موقت دارد و باید بدانید کاملا به حالت اولیه باز نخواهد گشت. اما بهترین روش درمان جراحی خواهد بود . جراحی کاملا بدون درد بوده و در اتاق عمل تحت بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی انجام می گیرد . همان طور که ذکر شد جراحی سبب می شود تا بافت واژن کاملا به حالت اولیه خود بازگردد .

آره. افسردگی دوران کودکی با احساسات عادی "آبی" و روزمره که کودکان در حال رشد از آن رنج می برند متفاوت است. فقط به این دلیل که کودک غمگین به نظر می رسد لزوماً به این معنی نیست که او افسردگی قابل توجهی دارد . اما اگر غم و اندوه دائمی شود یا با فعالیت های اجتماعی عادی، علایق، کارهای مدرسه یا زندگی خانوادگی تداخل پیدا کند، ممکن است به این معنی باشد که آنها یک بیماری افسردگی دارند. به خاطر داشته باشید که در حالی که افسردگی یک بیماری جدی است، یک بیماری قابل درمان نیز هست.

برای مشاوره با روانپزشک درسعادت آباد اینجا کلیک کنید

علائم افسردگی در کودکان متفاوت است. این بیماری اغلب تشخیص داده نمی شود و درمان نمی شود زیرا علائم به عنوان تغییرات عاطفی و روانی عادی ناپدید می شوند. مطالعات اولیه پزشکی بر روی افسردگی «نقاب‌دار» متمرکز بود ، که در آن خلق و خوی افسرده کودک با کنش یا رفتار خشمگین نشان داده می‌شد. در حالی که این اتفاق می افتد، به ویژه در کودکان کوچکتر، بسیاری از کودکان مانند بزرگسالان افسرده، غمگینی یا خلق و خوی ضعیف نشان می دهند. علائم اولیه افسردگی حول محور غم و اندوه، احساس ناامیدی و تغییرات خلقی می چرخد.

علائم و نشانه های افسردگی در کودکان عبارتند از:

  • بدخلقی یا عصبانیت
  • احساس غم و ناامیدی مداوم
  • کناره گیری اجتماعی
  • حساسیت بیشتری نسبت به طرد شدن
  • تغییر در اشتها، افزایش یا کاهش می یابد
  • تغییرات در خواب (بی خوابی یا خواب زیاد )
  • طغیان صوتی یا گریه کردن
  • مشکل در تمرکز
  • خستگی و کم انرژی بودن
  • شکایات فیزیکی (مانند معده درد و سردرد ) که به درمان پاسخ نمی‌دهند
  • مشکل در طول رویدادها و فعالیت‌ها در خانه یا با دوستان، در مدرسه، در طول فعالیت‌های فوق برنامه و سایر سرگرمی‌ها یا علایق
  • احساس بی ارزشی یا گناه
  • اختلال در تفکر یا تمرکز
  • افکار مرگ یا خودکشی

همه کودکان همه این علائم را ندارند. در واقع، اکثر آنها علائم متفاوتی را در زمان‌های مختلف و در شرایط مختلف نشان می‌دهند. اگرچه برخی از کودکان ممکن است در محیط های ساختاریافته به خوبی به عملکرد خود ادامه دهند، اکثر کودکان مبتلا به افسردگی قابل توجه تغییرات قابل توجهی در فعالیت های اجتماعی، از دست دادن علاقه به مدرسه، عملکرد تحصیلی ضعیف، یا تغییر در ظاهر خواهند داشت. کودکان همچنین ممکن است شروع به مصرف مواد مخدر یا الکل کنند، به خصوص اگر سن آنها بالای 12 سال باشد.

 

اگرچه در جوانان زیر 12 سال نسبتاً نادر است، اما کودکان کم سن و سال اقدام به خودکشی می کنند - و ممکن است زمانی که ناراحت یا عصبانی هستند این کار را به صورت تکانشی انجام دهند. دختران بیشتر احتمال دارد اقدام به خودکشی کنند، اما پسرها به احتمال زیاد وقتی اقدام به خودکشی می کنند، واقعاً خود را می کشند. کودکانی که سابقه خانوادگی خشونت، سوء مصرف الکل ، یا سوء استفاده فیزیکی یا جنسی دارند، مانند آنهایی که علائم افسردگی دارند، در معرض خطر بیشتری برای خودکشی هستند.

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما احتمالاً با یک معاینه فیزیکی شروع می کند که شامل موارد زیر است:

  • بررسی دامنه حرکت در گردن
  • تست رفلکس ها و قدرت عضلانی خود برای یافتن اینکه آیا فشاری روی اعصاب نخاعی یا نخاع شما وجود دارد یا خیر
  • تماشای راه رفتن شما برای دیدن اینکه آیا فشرده سازی ستون فقرات بر راه رفتن شما تأثیر می گذارد یا خیر

تست های تصویربرداری

تست های تصویربرداری می توانند اطلاعات دقیقی را برای راهنمایی تشخیص و درمان ارائه دهند. مثالها عبارتند از:

  • اشعه ایکس گردن. عکس‌برداری با اشعه ایکس می‌تواند تغییراتی را در ستون فقرات، مانند خارهای استخوانی نشان دهد که نشان‌دهنده اسپوندیلوز گردنی است. اشعه ایکس گردن همچنین می‌تواند علل نادر و جدی‌تر درد و سفتی گردن مانند تومور، سرطان، عفونت یا شکستگی را رد کند.
  • تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). با استفاده از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قوی، MRI می‌تواند تصاویر دقیقی تولید کند که می‌تواند به مشخص کردن مناطقی که ممکن است اعصاب در آن فشرده شوند کمک کند.
  • توموگرافی کامپیوتری (CT) میلوگرافی. در این نوع اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یک رنگ به کانال نخاعی تزریق می شود تا تصویربرداری دقیق تری ارائه شود. این آزمایش دیدن جزئیات نخاع، کانال نخاعی و ریشه های عصبی را آسان تر می کند.

تست های عملکرد عصبی

ممکن است برای تعیین اینکه آیا سیگنال‌های عصبی به‌درستی به عضلات شما می‌رسند، نیاز به آزمایش‌هایی داشته باشید. تست های عملکرد عصبی عبارتند از:

  • الکترومیوگرافی. این آزمایش فعالیت الکتریکی اعصاب شما را اندازه گیری می کند، زیرا آنها پیام هایی را به ماهیچه های شما در هنگام انقباض و استراحت ماهیچه ها منتقل می کنند.
  • مطالعه هدایت عصبی الکترودها به پوست بالای عصب مورد مطالعه متصل می شوند. یک شوک کوچک برای اندازه گیری قدرت و سرعت سیگنال های عصبی از عصب عبور می کند.

 

هنگامی که سیاتیک شدیدتر است، جراحی ممکن است بهترین گزینه باشد. معمولا، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی جراحی را توصیه نمی کنند، مگر اینکه علائمی داشته باشید که نشان دهنده وقوع آسیب عصبی باشد یا قریب الوقوع باشد. همچنین اگر درد شدیدی دارید که شما را از کار کردن یا انجام روال معمول خود باز می دارد یا اگر علائم شما پس از شش تا هشت هفته درمان محافظه کارانه بهبود نیافتند، ممکن است جراحی را توصیه کنند.

گزینه های جراحی برای تسکین سیاتیک عبارتند از:

  • دیسککتومی این یک جراحی است که قطعات یا بخش‌های کوچکی از فتق دیسک را که بر روی عصب فشار می‌آورد، برداشته می‌شود.
  • لامینکتومی . هر مهره دارای قسمت عقبی به نام لامینا است (در کنار مهره درست زیر پوست پشت شما قرار دارد). لامینکتومی شامل برداشتن بخشی از لامینا است که بر روی اعصاب نخاعی فشار می آورد.

عوارض یا عوارض احتمالی درمان چیست؟

عوارض و عوارض جانبی احتمالی به عوامل زیادی بستگی دارد، به ویژه درمان‌های خاص مورد استفاده، شدت علائم شما، علت سیاتیک و موارد دیگر. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما بهترین فردی است که در مورد عوارض جانبی احتمالی و عوارض احتمالی به شما بگوید. آنها همچنین می توانند در مورد مدیریت، به حداقل رساندن یا اجتناب از آنها به شما توصیه کنند.

چقدر بعد از درمان احساس بهتری دارم؟

زمان بهبودی سیاتیک به درمان خاص، شدت علائم، علت آنها و موارد دیگر بستگی دارد. بسیاری از موارد سیاتیک در عرض چهار تا شش هفته بدون نیاز به درمان پزشکی حرفه ای از بین می روند.

موارد شدیدتر نیز ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد تا بهبود یابد، به خصوص اگر علائم شدیدتری داشته باشید. انتظار بیش از حد برای درمان سیاتیک - معمولاً بیش از شش ماه - نیز احتمال نتیجه خوب را کاهش می دهد، بنابراین مهم است که برای صحبت با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خیلی منتظر نمانید.

جلوگیری

آیا سیاتیک قابل پیشگیری است؟

برخی از علل سیاتیک قابل پیشگیری هستند، اما برخی دیگر به طور غیرقابل پیش بینی یا به دلایل ناشناخته رخ می دهند. با توجه به عللی که قابل پیشگیری نیستند، ممکن است همچنان بتوان خطر ابتلا به آنها را کاهش داد.

موارد زیر می تواند به پیشگیری از سیاتیک یا کاهش خطر بروز آن کمک کند:

  • وضعیت بدن را خوب حفظ کنید . در حالی که نشسته اید، ایستاده اید، اشیاء را بلند می کنید و می خوابید، از تکنیک های خوب وضعیت بدن پیروی کنید.
  • استفاده از محصولات تنباکو را ترک کنید (یا شروع نکنید). نیکوتین از هر منبعی (از جمله ویپینگ) خون رسانی به استخوان های شما را کاهش می دهد که می تواند ستون فقرات و اجزای مختلف آن را ضعیف کند.
  • به وزنی که برای شما سالم است برسید و حفظ کنید. ارائه دهنده مراقبت های اولیه می تواند شما را در مورد نحوه غذا خوردن و فعالیت بدنی راهنمایی کند. همچنین مطمئن شوید که کلسیم و ویتامین D کافی برای سلامت استخوان ها دریافت می کنید.
  • فعال بمان. فعالیت بدنی می تواند شامل همه چیز از حرکات کششی گرفته تا تمرینات قدرتی باشد. افزایش قدرت مرکزی و انعطاف پذیری می تواند کمردرد را بهبود بخشد. سایر اشکال فعالیت مانند ورزش هوازی نیز می تواند به شما کمک کند تا به وزنی که برای شما سالم است برسید و آن را حفظ کنید.
  • از خود در برابر سقوط محافظت کنید. کفش‌هایی بپوشید که مناسب باشند و پله‌ها و مسیرهای پیاده‌روی را از شلوغی دور نگه دارند تا احتمال سقوط شما کاهش یابد. اطمینان حاصل کنید که اتاق ها به خوبی روشن هستند و میله های دستگیره در حمام و ریل در راه پله ها وجود دارد.
  • در صورت نیاز برای بهبودی زمان بگذارید. سعی نکنید کمردرد را درمان کنید. که می تواند منجر به صدمات حتی بدتر شود. کمردرد نیز لازم نیست شما را از فعال بودن باز دارد. شما همچنان می توانید در فعالیت های کم تاثیر مانند شنا، پیاده روی، یوگا یا تای چی شرکت کنید.