آرشیو اردیبهشت ماه 1403

همه انسان‌ ها زیبایی را دوست دارند و برای داشتن احساس خوبی نسبت به این موضوع به دنبال انجام عمل ‌های زیبایی می‌ روند از این رو خانم‌ های زیادی هستند که نسبت به ظاهر واژن خود و لابیای خود ناراضی بوده و احساس خوبی به آن ندارند و از ظاهر آن خجالت می ‌کشند.

این روزها روش ‌های جراحی برای داشتن ظاهر بهتر در ناحیه واژن و لابیا وجود دارد و باعث افزایش اعتماد به نفس در بانوان می ‌گردد. از جمله این عمل ‌های زیبایی می‌ توان به عمل لابیاپلاستی اشاره نمود.

این عمل جزو عمل ‌های رایجی هست که در میان بانوان وجود دارد و به عنوان عمل جوانسازی و زیباسازی مورد استفاده قرار می ‌گیرد.

در عمل لابیاپلاستی لب درونی واژن که به آن مینور می ‌گویند و لب ‌های بیرونی واژن ماژور نام دارد اصلاح می ‌گردد. البته بیشترین تمرکز این عمل در لبه‌ های مینور که به عنوان نزدیک ‌ترین چین های موجود در ناحیه کلیتوریس است، می باشد و برای کم کردن میزان لابیای مینور انجام می گیرد تا در محل لابیای ماژور دچار افتادگی و آویزان نباشد.

همچنین این عمل جراحی را برای ایجاد تقارن در ناحیه لابیا انجام می ‌دهند.

عوامل چون داشتن زایمان ‌های متعدد، پیر شدن فرد و روابط جنسی زیاد باعث تغییر در ناحیه لابیا و بزرگ شدن آن می‌شود و ظاهری زشت و نامناسب به آن می دهد و موجب کم شدن میزان اعتماد به نفس در خانم ها و داشتن احساس بد نسبت به ظاهر واژن خود می‌شود.

این عمل زیبایی فوایدی چون ایجاد حس زیبایی نسبت به ظاهر واژن با داشتن ظاهر لابیایی ایده آل و بالا بردن اعتماد به نفس در خانم ها را به همراه دارد.

لابیاپلاستی و افزایش اعتماد به نفس بانوان

انجام دادن عمل لابیاپلاستی به صورت غیر مستقیم بر روابط جنسی بانوان تاثیر می‌ گذارد. بانوان زیادی هستند که به خاطر ظاهر لابیای خود، اعتماد به نفس لازم را برای داشتن روابط جنسی از دست داده اند و نسبت به ظاهر واژن خود رضایت کافی ندارند، از این رو در روابط جنسی ضعیف عمل می‌ کنند.

با انجام دادن جراحی لابیاپلاستی ظاهر واژن بهبود پیدا کرده و زیباتر می‌شود و موجب بالا رفتن اعتماد به نفس در خانم‌ ها می‌ گردد از این رو به صورت غیر مستقیم بر میل جنسی آنها نیز تاثیر می گذارد. آمار گرفته شده خانم‌ های زیادی بعد از انجام لابیاپلاستی اعلام کردند که میزان تمایل آنها به برقراری روابط جنسی بعد از انجام این جراحی بیشتر شده و روابط لذت بخش‌تر را تجربه کرده اند.

البته توصیه پزشکان بر این است که در صورتی این عمل جراحی را انجام بدهید که دارای میزان شلی زیادی در ناحیه لابیا باشید و یا میزان اندازه لابیا بسیار بزرگ باشد.

معمولاً هدف از انجام این عمل جراحی داشتن احساس رضایت نسبت به خود و زیباتر شدن است و کمتر جنبه درمانی دارد.

مزایای انجام لابیاپلاستی

لابیاپلاستی را با دو هدف درمانی و زیبایی مورد استفاده قرار می دهند:

از لحاظ درمانی

در ابتدا این عمل جراحی را به عنوان عملی برای درمان مورد استفاده قرار دادند و جهت از بین بردن مشکلات در بانوانی که لابی ‌های بزرگ داشتند مورد استفاده قرار می گرفت. از جمله مزایای درمانی این روش جراحی می توان به موارد زیر اشاره نمود:

امکان خارج شدن ترشحات واژن مهیا می‌شود.

ترشحات موجود در واژن باعث ایجاد طراوت و تازگی واژن شده همچنین آلودگی ‌های موجود در ناحیه واژن را با خود حل کرده و خارج می کنند.‌ لابیای بزرگ باعث جلوگیری از خارج شدن این ترشحات شده و عدم خروج آنها باعث ایجاد عفونت در فرد می‌ گردد. با انجام عمل لابیاپلاستی این شرایط در خانم ها بهبود پیدا می کند‌.

باعث آسان تر شدن بهداشت در ناحیه ی تناسلی فرد میشود.

زمانی که لابیا فرم بدی داشته باشد و بزرگ باشد باعث ایجاد سوزش در فرد و همچنین خارش در ناحیه ی واژن وی می گردد زیرا به دلیل این فرم نامناسب ایجاد بهداشت در آن ناحیه با مشکل مواجه می‌شود و با انجام این عمل این مشکل برطرف می گردد.

باعث ساییده نشدن لبه های موجود در ناحیه ی مینور در حین رابطه ی جنسی می گردد.

با انجام دادن عمل جراحی لابیاپلاستی از سائیدگی لابیای مینور در هنگام رابطه جنسی جلوگیری می‌شود زیرا زمانی که این ساییدگی ایجاد می‌شود باعث ایجاد ناراحتی در فرد شده و در بعضی از مواقع نیز زخم ‌هایی را ایجاد می ‌کند.

باعث راحت تر شدن ورزش ‌های هوازی می‌ گردد.

با ایجاد اصلاح در ناحیه لابیای مینور ورزش‌ های هوازی چون دویدن، سوار کاری و پیاده‌روی راحت تر انجام می گیرد. بزرگ بودن لابیای مینور باعث ایجاد اختلال در انجام این ورزش‌ ها شده و زخم ‌هایی را در بانوان ایجاد می ‌کند.

بهتر شدن رابطه زناشویی را به همراه دارد.

از مزایای دیگری که این عمل جراحی به همراه دارد بهبود رابطه زناشویی در بانوان می ‌باشد.

از لحاظ زیبایی

امکان استفاده کردن از شلوارهای تنگ و مایو بیکینی برای بانوان فراهم می‌شود.

زمانی که لابیای مینور بزرگ باشد بانوان در استفاده از شلوارهای تنگ و استفاده از مایو و بیکینی با مشکل مواجه می‌شود و حتی یک سری از بانوان مشخص شدن حجم لابیای آنها از طریق لباسشان، ایجاد ناراحتی در آنها را به همراه دارد و موجب کم شدن اعتماد به نفس آنها می گردد.

برای اینکه این مشکل را رفع کنند به سمت انجام عمل لابیاپلاستی روی می ‌آورند.

باعث متقارن شدن لبه‌ های لابیا در واژن می‌ گردد.

گاهی عدم تقارن به اندازه‌ ای است که باعث ایجاد ظاهری زشت در واژن می‌شود و اعتماد به نفس افراد را کاهش می دهد. از این رو برای رفع عدم تقارنی عمل لابیاپلاستی را انجام می ‌دهند.

باعث افزایش اعتماد به نفس بانوان می‌شود.

زیبایی از فاکتورهای بسیار مهمی است که وجود آن اعتماد به نفس بانوان را به همراه دارد و با اعتماد به نفس بانوان رابطه مستقیم دارد.

تاثیر لابیاپلاستی بر افزایش میل جنسی بانوان

از جمله موارد مهمی که بانوان را به سمت انجام عمل لابیاپلاستی هدایت می کند می ‌توان موارد زیر عنوان نمود:

1. برای بهتر شدن ظاهر واژن از این عمل جراحی استفاده می‌کنند.
2. برای ایجاد تقارن در لابیا هایی که نا متقارن هستند از این عمل جراحی استفاده می‌شود.
3. اصلاح کردن فرم لابیا ها در افرادی  که ظاهر لابیا در آنها باعث تاثیر در میزان میل جنسی آنها می گردد.
4. برداشتن پوست ‌های اضافی که در ناحیه کلاهک کلیتوریس قرار دارد و میزان میل جنسی را کاهش داده است. با توجه به مواردی که عنوان کردیم لابیاپلاستی به صورت مستقیم و به صورت غیر مستقیم روی میز و میل جنسی بانوان تاثیر می‌ گذارد.

هنگامی که بسیاری از مردم به اختلال کمبود توجه فکر می کنند، کودکی خارج از کنترل را در حال حرکت دائمی تصور می کنند که از دیوارها می پرد و همه اطرافیان را به هم می زند. اما واقعیت بسیار پیچیده تر است. برخی از کودکان مبتلا به ADHD بیش فعال هستند، در حالی که برخی دیگر ساکت می نشینند و توجه خود را کیلومترها دورتر نشان می دهند. برخی تمرکز بیش از حد روی یک کار دارند و در انتقال آن به کار دیگری مشکل دارند. دیگران فقط کمی بی توجه هستند، اما بیش از حد تکانشی هستند.

علائم و نشانه‌هایی که کودک مبتلا به اختلال کمبود توجه دارد به این بستگی دارد که کدام ویژگی غالب است.

کودکان مبتلا به ADHD ممکن است:

• بی توجه، اما نه بیش فعال یا تکانشی.
• بیش فعال و تکانشی، اما قادر به توجه است.
• بی توجه، بیش فعال و تکانشی (شایع ترین شکل ADHD).

کودکانی که فقط علائم بی توجهی ADHD دارند، اغلب نادیده گرفته می شوند، زیرا آنها مخل نیستند. با این حال، علائم بی توجهی عواقبی دارد: قرار گرفتن در آب گرم با والدین و معلمان به دلیل رعایت نکردن دستورالعمل ها. عملکرد ضعیف در مدرسه؛ یا درگیری با بچه های دیگر بر سر عدم بازی بر اساس قوانین.

کدام یک از این کودکان ممکن است ADHD داشته باشند؟

الف- پسر بیش فعالی که بی وقفه حرف می زند و نمی تواند آرام بنشیند.
ب. رویاپرداز ساکتی که پشت میزش می نشیند و به فضا خیره می شود.
ج. هر دو.

پاسخ صحیح c است."

علائم ADHD در سنین مختلف

از آنجایی که ما انتظار داریم کودکان بسیار خردسال به راحتی حواس پرتی و بیش فعالی داشته باشند، این رفتارهای تکانشی - صعود خطرناک، توهین غیرمنتظره - است که اغلب در کودکان پیش دبستانی مبتلا به ADHD برجسته می شود. با این حال، در سن چهار یا پنج سالگی، اکثر کودکان یاد گرفته‌اند که چگونه به دیگران توجه کنند، وقتی به آنها دستور داده می‌شود، ساکت بنشینند و هر چیزی را که به سرشان می‌آید نگویند. بنابراین تا زمانی که کودکان به سن مدرسه می رسند، مبتلایان به ADHD در هر سه رفتار برجسته می شوند: بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری.

ADHD در دختران

دختران کمتر از پسران برای تشخیص و درمان ADHD قرار دارند. برخی افراد حتی به اشتباه معتقدند که این عارضه فقط در پسران رخ می دهد. در واقع، علائم ADHD می تواند در دختران متفاوت به نظر برسد، به گونه ای که تشخیص این اختلال را سخت تر می کند.

دختران مبتلا به ADHD ممکن است به اندازه پسرها بیش فعال، تکانشی یا مخل در کلاس به نظر نرسند. با این حال، آنها ممکن است بی سر و صدا با اضطراب ، فراموشی، بی نظمی و عدم تمرکز دست و پنجه نرم کنند. دختران مبتلا به ADHD همچنین ممکن است از راهبردهای مقابله ای بهتری برای جبران مشکلات خود استفاده کنند، مانند تلاش بیشتر برای انجام تکالیف مدرسه. 

بسیاری از دختران تا اواخر عمر تشخیص رسمی ADHD دریافت نمی کنند . تا آن زمان، آنها احتمالاً مجبور بودند عواقب زندگی با یک اختلال ناشناخته و درمان نشده را تحمل کنند. این پیامدها می تواند شامل مشکلات در مدرسه و روابط و همچنین اعتماد به نفس پایین یا حتی افسردگی باشد . تشخیص زودهنگام و دقیق بهترین راه برای اطمینان از دریافت حمایت مورد نیاز فرزندتان است

علائم و نشانه های بی توجهی ADHD

اینطور نیست که کودکان مبتلا به ADHD نتوانند به آن توجه کنند: زمانی که آنها کارهایی را انجام می دهند که از آنها لذت می برند یا در مورد موضوعاتی که به آنها علاقه مند هستند می شنوند، برای تمرکز و ادامه کار مشکلی ندارند. اما زمانی که کار تکراری یا خسته کننده است، آنها به سرعت تنظیم می کنند.

ماندن در مسیر یکی دیگر از مشکلات رایج است. کودکان مبتلا به ADHD اغلب بدون انجام هیچ یک از آنها از یک کار به کار دیگر می پرند، یا از مراحل لازم در مراحل صرف نظر می کنند. سازماندهی تکالیف مدرسه و زمان آنها برای آنها سخت تر از اکثر کودکان است. کودکان مبتلا به ADHD همچنین در صورت وقوع اتفاقاتی در اطرافشان در تمرکز مشکل دارند. آنها معمولاً به یک محیط آرام و ساکت نیاز دارند تا تمرکز خود را حفظ کنند.

علائم بی توجهی در کودکان

فرزند شما ممکن است:

• در متمرکز ماندن مشکل دارند. به راحتی حواس خود را پرت کنید یا از یک کار قبل از اتمام آن خسته شوید.
• به نظر می رسد وقتی با او صحبت می شود گوش نمی دهد.
• در به خاطر سپردن چیزها و پیروی از دستورالعمل ها مشکل دارند. به جزئیات توجه نکنید یا اشتباهات بی دقتی انجام دهید.
• در سازماندهی، برنامه ریزی پیش رو و به پایان رساندن پروژه ها مشکل دارید.
• مکرراً تکالیف، کتاب‌ها، اسباب‌بازی‌ها یا سایر اقلام را گم کنید یا به اشتباه بیاندازید.

علائم و نشانه های بیش فعالی ADHD

بارزترین علامت ADHD بیش فعالی است. در حالی که بسیاری از کودکان به طور طبیعی کاملاً فعال هستند، کودکانی که علائم بیش فعالی اختلال کمبود توجه دارند همیشه در حال حرکت هستند. آنها ممکن است سعی کنند چندین کار را همزمان انجام دهند و از یک فعالیت به فعالیت دیگر بپرند. حتی زمانی که مجبور می شوند ثابت بنشینند، که ممکن است برایشان بسیار سخت باشد، پایشان ضربه می زند، پایشان می لرزد یا انگشتانشان طبل می زند.

علائم بیش فعالی در کودکان

فرزند شما ممکن است:

• مدام بی قراری و غر زدن.
• در یک جا نشستن، آرام بازی کردن یا استراحت کردن مشکل دارید.
• به طور مداوم در اطراف حرکت کنید، اغلب در حال دویدن یا بالا رفتن نامناسب.
• زیاد حرف بزن
• خلق و خوی سریع یا "فیوز کوتاه" داشته باشید.

علائم و نشانه های تکانشی ADHD

تکانشگری کودکان مبتلا به ADHD می تواند مشکلاتی در خودکنترلی ایجاد کند. از آنجایی که آنها کمتر از سایر بچه‌ها خودشان را سانسور می‌کنند، مکالمات را قطع می‌کنند، به فضای دیگران هجوم می‌آورند، در کلاس سؤالات نامربوط می‌پرسند، مشاهدات بدون درایت انجام می‌دهند و سؤالات بیش از حد شخصی می‌پرسند. پیروی از دستورالعمل هایی مانند "صبور باشید" و "فقط کمی صبر کنید" برای کودکان مبتلا به ADHD دو برابر سخت تر از سایر نوجوانان است.

کودکانی که علائم و نشانه های تکانشی ADHD دارند نیز معمولاً بدخلق هستند و از نظر احساسی بیش از حد واکنش نشان می دهند. در نتیجه، دیگران ممکن است کودک را بی احترامی، عجیب و غریب یا نیازمند بدانند.

علائم تکانشگری در کودکان

فرزند شما ممکن است:

• بدون فکر عمل کن
• حدس بزنید، به جای وقت گذاشتن برای حل یک مشکل؛ بدون منتظر ماندن برای فراخوانی یا شنیدن کل سؤال، پاسخ‌ها را در کلاس بیان کنید.
• در مکالمات یا بازی های دیگران دخالت کنید.
• اغلب حرف دیگران را قطع می کند. اشتباه را در زمان اشتباه بگو
• قادر به کنترل احساسات قدرتمند نباشید که منجر به طغیان خشم یا عصبانیت می شود.

اثرات مثبت ADHD در کودکان

ADHD هیچ ربطی به هوش و استعداد ندارد. علاوه بر این، کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه اغلب ویژگی‌های مثبت زیر را نشان می‌دهند:

خلاقیت. کودکانی که ADHD دارند می توانند به طرز شگفت انگیزی خلاق و تخیلی باشند. کودکی که رویاپردازی می کند و ده فکر مختلف در آن واحد دارد، می تواند به یک استاد حل مسئله، منبع ایده ها یا یک هنرمند مبتکر تبدیل شود. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است به راحتی حواسشان پرت شود، اما گاهی اوقات متوجه چیزهایی می شوند که دیگران نمی بینند.

انعطاف پذیری از آنجایی که کودکان مبتلا به ADHD گزینه‌های زیادی را در یک زمان در نظر می‌گیرند، در ابتدا روی یک جایگزین قرار نمی‌گیرند و نسبت به ایده‌های مختلف بازتر هستند.

اشتیاق و خودانگیختگی. کودکان مبتلا به ADHD به ندرت خسته کننده هستند! آنها به چیزهای مختلف زیادی علاقه مند هستند و شخصیت پر جنب و جوشی دارند. به طور خلاصه، اگر آنها شما را خشمگین نمی‌کنند (و گاهی اوقات حتی زمانی که هستند)، بودن با آنها بسیار سرگرم کننده است.

انرژی و رانندگی. وقتی بچه های مبتلا به ADHD انگیزه دارند، سخت کار می کنند یا بازی می کنند و برای موفقیت تلاش می کنند. در واقع ممکن است دشوار باشد که حواس آنها را از کاری که به آنها علاقه دارد منحرف کنید، به خصوص اگر این فعالیت تعاملی یا عملی باشد.

وقتی صحبت از سلامت روانی و رفاه به میان می‌آید، تشخیص اینکه چه زمانی باید به دنبال کمک بود، دشوار است. مسائل مربوط به سلامت روان می تواند به طرق مختلف ظاهر شود و هیچ دو نفری آن ها را به طور یکسان تجربه نمی کنند و با آن کنار می آیند. تشخیص زمان کمک گرفتن از یک متخصص مانند روانپزشک ممکن است دشوار باشد. این پست وبلاگ برای ارائه برخی راهنمایی‌ها و کمک به شما در تعیین زمان مناسب برای کمک گرفتن از یک روانپزشک است. 

علائمی که نشان می دهد باید به روانپزشک مراجعه کنید

چند نشانه رایج وجود دارد که می تواند نشان دهد زمان کمک گرفتن از روانپزشک فرا رسیده است . اگر هر یک از موارد زیر را تجربه می کنید، به احتمال زیاد وقت آن است که با یک متخصص قرار ملاقات بگذارید: 

• احساس ترس و اضطراب شدید که در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد می کند
• نوسانات شدید خلق و خو یا دوره های افسردگی
• مشکل در تمرکز یا تمرکز روی کارها
• احساس ناامیدی یا بی ارزشی
• فوران های غیرقابل کنترل عصبانیت
• افکار یا اعمال خودکشی
• مصرف بیش از حد الکل یا مواد مخدر
• شنیدن صداها یا دیدن چیزهایی که وجود ندارند
• تثبیت روی موضوعات، ایده ها یا باورهای خاص
• مشکل در خوابیدن یا خواب زیاد
• کناره گیری یا انزوای اجتماعی 

اگر هر یک از علائم بالا را تجربه می کنید، مهم است که به دنبال کمک متخصص باشید. روانپزشک می تواند علائمی را که شما تجربه می کنید ارزیابی کند و در مورد بهترین روش درمانی توصیه هایی ارائه دهد.

از یک روانپزشک چه انتظاری باید داشت 

هنگامی که به روانپزشک مراجعه می کنید، آنها علائم شما را برای تعیین بهترین روش درمانی ارزیابی می کنند. آنها احتمالاً سؤالات مختلفی در مورد سلامت روان شما خواهند پرسید، مانند سابقه پزشکی، سابقه خانوادگی و هر دارویی که ممکن است مصرف کنید. آنها همچنین ممکن است در مورد سبک زندگی شما مانند رژیم غذایی، ورزش و عادات خواب شما سؤالاتی بپرسند.

در طول فرآیند ارزیابی، روانپزشک شما همچنین با شما همکاری خواهد کرد تا دلایل اصلی علائم شما را شناسایی کند. این می تواند شامل شناسایی هر گونه محرک بالقوه و توسعه استراتژی هایی برای کمک به مدیریت سلامت روان خود باشد.

روانپزشک شما همچنین ممکن است طیف وسیعی از درمان ها را توصیه کند، مانند درمان شناختی رفتاری (CBT)، داروها، یا تغییر سبک زندگی. مهم است که در مورد هر گونه درمان احتمالی با روانپزشک خود صحبت کنید و قبل از اقدام مطمئن شوید که با آنها راحت هستید.

فواید مراجعه به روانپزشک

مراجعه به روانپزشک می تواند فواید زیادی داشته باشد. این می تواند به شما کمک کند تا سلامت روان خود را بهتر بشناسید، استراتژی های مقابله ای موثری را ایجاد کنید و کیفیت کلی زندگی خود را بهبود بخشید.

با کمک گرفتن از یک روانپزشک، می توانید یاد بگیرید که سلامت روان خود را به طور مؤثرتری مدیریت کنید و علائم هشدار دهنده ای را که ممکن است نشان دهنده کاهش سلامت روان شما باشد، تشخیص دهید. این می تواند به جلوگیری از وخامت بیشتر سلامت روان شما و جلوگیری از هر گونه بحران احتمالی کمک کند.

مراجعه به روانپزشک همچنین می تواند به کاهش شدت علائم شما کمک کند، زیرا آنها می توانند درمان های مبتنی بر شواهد را ارائه دهند که متناسب با نیازهای فردی شما هستند. این می تواند به بهبود کیفیت کلی زندگی شما کمک کند و به شما در مدیریت بهتر سلامت روان کمک کند.

علاوه بر این، مراجعه به روانپزشک می تواند فضای امنی را برای شما فراهم کند تا در مورد سلامت روان خود و مشکلاتی که ممکن است با آن مواجه شوید صحبت کنید. این می تواند به کاهش احساس انزوا کمک کند و حمایت لازم را برای ایجاد تغییرات مثبت در زندگی شما فراهم کند.

واژن یک عضو بسیار سازگار و انعطاف پذیر است، اما هنوز هم در شرایط خاص ممکن است در معرض آسیب قرار گیرد. شایع ترین علت آسیب واژن زایمان است. روند زایمان می تواند فشار قابل توجهی بر بافت های واژن وارد کند که می تواند منجر به کشش، پارگی یا حتی اپیزیوتومی شود (بریدگی جراحی که در پرینه برای کمک به زایمان ایجاد می شود). این آسیب‌ها می‌توانند از خفیف تا شدید متغیر باشند و می‌توانند باعث ناراحتی، درد و در برخی موارد عوارض طولانی‌مدت مانند جای زخم، شل شدن واژن یا مشکل در عملکرد جنسی شوند.

سایر علل آسیب واژن شامل جراحی های واژن، مانند روش های زنان یا جراحی زیبایی است که می تواند منجر به بریدگی، پارگی یا سوختگی بافت واژن شود. آسیب های جنسی مانند تجاوز جنسی یا فعالیت جنسی خشن نیز می تواند منجر به آسیب واژن شود. شرایط پزشکی که می تواند باعث آسیب واژن شود شامل لیکن اسکلروزوس، یک بیماری خود ایمنی است که می تواند باعث نازک شدن و زخم شدن بافت های واژن شود، و ولوودینیا، وضعیتی که باعث درد مزمن در فرج و واژن می شود.

شایع ترین علائم شلی واژن چیست؟

شلی واژن که به آن آرامش واژن نیز می‌گویند، وضعیتی است که در آن دیواره‌های واژن کشیده یا شل می‌شوند که می‌تواند باعث کاهش تون و کشسانی شود. این یک نگرانی رایج برای بسیاری از زنان است و می تواند ناشی از علل مختلفی از جمله زایمان، افزایش سن، تغییرات هورمونی و عوامل سبک زندگی باشد. شایع ترین علائم شلی واژن عبارتند از:

• از دست دادن سفتی: زنان مبتلا به شلی واژن ممکن است احساس شلی یا احساس «خالی بودن» در واژن خود داشته باشند که می تواند منجر به کاهش رضایت جنسی برای هر دو طرف شود.
• کاهش لذت جنسی: از دست دادن لحن و کشش دیواره های واژن می تواند منجر به کاهش حس و لذت جنسی در طول فعالیت جنسی شود.
• بی اختیاری: شلی واژن می تواند باعث افتادگی اندام لگنی و در نتیجه بی اختیاری ادرار یا مدفوع شود.
• کاهش رضایت جنسی: کاهش سفتی و احساس در واژن می تواند منجر به کاهش رضایت جنسی برای هر دو طرف شود.
• ناراحتی در حین فعالیت بدنی: زنان مبتلا به شلی واژن ممکن است در حین فعالیت های بدنی مانند ورزش یا اسب سواری احساس ناراحتی یا درد کنند.
• افزایش عفونت واژن: از دست دادن تون در دیواره های واژن می تواند باعث قلیایی شدن محیط واژن شود که می تواند خطر عفونت های واژن مانند عفونت های مخمری و واژینوز باکتریایی را افزایش دهد.

در برخی موارد، تغییرات سبک زندگی، مانند حفظ وزن مناسب، اجتناب از سیگار کشیدن، و اجتناب از محصولات تحریک کننده، ممکن است به بهبود سلامت واژن و کاهش علائم شلی واژن کمک کند. درمان قطعی واژن شل، جراحی سفت کردن واژن است.

آسیب پرینه چه مشکلاتی می تواند ایجاد کند؟

آسیب پرینه، چه در اثر زایمان، فعالیت های بدنی یا عوامل دیگر ایجاد شود، می تواند منجر به طیف وسیعی از مشکلات سلامتی شود، از جمله:

• درد: آسیب پرینه می تواند باعث درد در ناحیه لگن شود که می تواند مزمن یا متناوب باشد.
• بی اختیاری: آسیب پرینه می تواند عضلات کف لگن را ضعیف کند و منجر به بی اختیاری ادرار یا مدفوع شود.
• اختلال عملکرد جنسی: آسیب پرینه می تواند بر عملکرد جنسی تأثیر بگذارد و باعث درد یا ناراحتی در حین مقاربت یا کاهش لذت جنسی شود.
• افتادگی اندام لگنی: آسیب پرینه می‌تواند ساختار حمایتی اندام‌های لگنی را ضعیف کند و منجر به افتادگی اندام لگنی شود، جایی که یک یا چند عضو از موقعیت طبیعی خود در لگن به داخل کانال واژن می‌افتند.
• اسکار و تغییر شکل: آسیب پرینه می تواند منجر به زخم و تغییر شکل ناحیه پرینه شود که می تواند باعث نگرانی های زیبایی شود و بر اعتماد به نفس تأثیر بگذارد.
• ناراحتی و خارش: آسیب پرینه می تواند منجر به تحریک پوست، خارش و سایر ناراحتی ها در ناحیه واژن و پرینه شود.

اگر علائم یا مشکلات مربوط به آسیب پرینه را تجربه می کنید، مهم است که از یک دکتر که می تواند علت اصلی را تشخیص داده و درمان کند، مشورت کنید. در برخی موارد، روش‌های جراحی مانند پرینئوپلاستی یا بازسازی کف لگن ممکن است برای ترمیم یا اصلاح نقایص یا آسیب پرینه توصیه شود.

آیا برای جراحی سفت کردن واژن مناسب هستم؟

اینکه آیا شما برای جراحی سفت کردن واژن (که به عنوان واژینوپلاستی نیز شناخته می شود) مناسب هستید یا خیر، به عوامل مختلفی از جمله سابقه پزشکی، سلامت کلی و دلایل خاص نگرانی شما در مورد شلی واژن بستگی دارد. مهم است که نگرانی های خود را با یک متخصص زنان و زایمان واجد شرایط در میان بگذارید، که می تواند شما را ارزیابی کند و تعیین کند که آیا شما کاندید مناسبی برای واژینوپلاستی هستید یا خیر.

برخی از دلایل متداول برای انجام جراحی سفت کردن واژن عبارتند از:

• زایمان: زنانی که زایمان طبیعی را تجربه کرده‌اند ممکن است در اثر کشش و ضربه زایمان دچار شلی واژن شوند.
• افزایش سن: با افزایش سن زنان، تغییرات هورمونی و روند طبیعی پیری می تواند منجر به از دست دادن لحن و کشش واژن شود.
• تغییرات هورمونی: تغییرات هورمونی مانند یائسگی نیز می تواند بر سلامت واژن تأثیر بگذارد و به شل شدن واژن کمک کند.
• عوامل ژنتیکی: برخی از زنان ممکن است استعداد ژنتیکی برای شلی واژن داشته باشند.

اگر به فکر جراحی سفت کردن واژن هستید، مهم است که از سلامت عمومی خوبی برخوردار باشید و انتظارات واقع بینانه در مورد نتایج این عمل داشته باشید. همچنین باید مایل به پیروی از دستورالعمل های قبل و بعد از عمل و شرکت در قرار ملاقات های بعدی با جراح خود باشید. جراح شما همچنین در مورد خطرات یا عوارض احتمالی مرتبط با این روش و همچنین مزایا و نتایج بالقوه صحبت خواهد کرد.

به طور کلی، زنانی که از سلامت خوبی برخوردار هستند و انتظارات واقع بینانه ای در مورد نتایج این عمل دارند، معمولاً کاندیدهای خوبی برای واژینوپلاستی هستند. با این حال، تصمیم نهایی در مورد اینکه آیا شما برای جراحی سفت کردن واژن مناسب هستید یا خیر، به نتایج ارزیابی کامل توسط متخصص جراحی واژینوپلاستی در مرکز جراحی بستگی دارد.

من در زمینه روانشناسی مثبت اندیشی کار می کنم. به عنوان یک مربی اجرایی و تیمی، بسیاری از مسائلی که در کوچینگ مطرح می شود، مربوط به باورها و تفکر است و اینکه چگونه این باورها و تفکرات بر احساسات و رفتارهای روزانه ما تأثیر می گذارد و در نتیجه، چگونه تأثیر می گذارد. همه انواع نتایج در زندگی و کار ما. این چیزهای واقعی و ملموس است و وقتی به روشی ساختاریافته و استراتژیک به آن پرداخته شود، منجر به تغییر واقعی و اساسی می شود. 

اما هر زمان که شما در مورد روانشناسی مثبت به عنوان یک ایده با مردم صحبت می کنید، در بیشتر موارد، مردم فکر می کنند که شما در مورد تفکر مثبت صحبت می کنید. همانطور که من از ایرلند آمده‌ام، و به طور خاص از ایرلند شمالی، واکنشی که من تمایل دارم دریافت کنم، یک چرخش خفیف چشم‌ها است، یک بی‌تفاوتی «در لحظه» به‌عنوان بدبینی طبیعی ما نسبت به همه چیز درخشان و «خوب بودن» درست است. و از برخی جهات، من شنوندگانم را سرزنش نمی کنم. آدم باید مقداری بدبینی را در مورد این چیزها حفظ کند. دنیا کامل نیست، همه چیز اغلب درست نمی شود، موانع و مسیرهای انحرافی زیادی در طول جاده وجود دارد.

من به یاد روانشناس بزرگ، آلبرت الیس می افتم که به ما هشدار داد که دلیل اصلی مبارزه بسیاری از ما ناشی از آن چیزی است که او آن را «تفکر غیرمنطقی» می نامد. او سه «باید» اصلی را که ما را از مسیر خارج می‌کند، ترسیم کرد: من باید خوب عمل کنم و تأیید دیگران را جلب کنم، دیگران باید کار درست را انجام دهند و زندگی باید بدون ناراحتی و راحتی آسان باشد. داشتن این باورها منجر به انواع اضطراب، استرس، اضطراب، ناامیدی و نارضایتی می شود.

در قلب مثبت اندیشی این ایده وجود دارد که اگر باور داشته باشید که همه چیز به اندازه کافی خوب پیش خواهد رفت و خودتان را متقاعد کنید، احتمال اینکه آنها به خوبی پیش بروند را افزایش می دهد.  ممکن است برای برخی از افراد ذره‌ای مفید در این مورد وجود داشته باشد، اما همانطور که مارتین پی سلیگمن در کتاب خود با عنوان «خوش‌بینی آموخته‌شده» اشاره می‌کند (در ضمن مطالعه بسیار توصیه می‌شود)، شواهد بسیار کمی وجود دارد که واقعاً کار می‌کند! کاری که مثبت اندیشی انجام نمی دهد این است که ما را برای زمانی که همه چیز اشتباه می شود آماده کند. وقتی مثبت فکر می‌کنیم، بیشتر پیش‌بینی نمی‌کنیم که چیزها اشتباه می‌شوند، بنابراین استراتژی‌ای برای مدیریت آن در زمان وقوع آن نداریم.

به قول سلیگمن، ~ مثبت اندیشی اغلب شامل تلاش برای باور جملات خوش بینانه ای مانند "هر روز، از هر جهت، بهتر می شوم"، در غیاب شواهد، یا حتی در مواجهه با شواهد مخالف است... ما دریافتیم که صرفاً تکرار جملات مثبت برای خود، روحیه یا موفقیت را زیاد افزایش نمی‌دهد. (Learned Optimism, p221, Vintage Books 2006)

بیایید توضیح دهیم که منظور از روانشناسی مثبت چیست. مارتین سلیگمن تقریباً 20 سال پیش کار خود را در این زمینه افتتاح کرد. زمینه‌ای که او احساس می‌کرد این بود که روان‌شناسی عمدتاً بر روی مشکلات مردم تمرکز می‌کند - در مورد اختلال عملکرد، اختلال و پریشانی - البته همه کارهای مهم. او یک حوزه فرعی جدید با تمرکز بر فرآیندها و کیفیت هایی که می توانند مثبت تلقی شوند، از ساختارهای فراگیر مانند شکوفایی تا مفاهیم خاص تر مانند امید، پیشنهاد کرد. پیشنهاد او این بود که واکنش ما به رویدادهایی که برایمان اتفاق می‌افتد تحت کنترل ماست، این پاسخ‌ها را می‌توان فهمید و راه‌های جدید واکنش را آموخت!  علاوه بر این، نگاه کردن به چیزها به این صورت، دنیا را کاملاً متفاوت جلوه می دهد. او این را خوش بینی آموخته شده نامید.

سلیگمن خاطرنشان کرد: «مهارت های خوش بینی از دنیای صورتی و یکشنبه مدرسه رویدادهای شاد پدیدار نمی شود. آنها شامل یادگیری گفتن چیزهای مثبت به خود نیستند. ما در طول سال‌ها متوجه شده‌ایم که اظهارات مثبتی که به خودتان می‌دهید، تأثیر چندانی ندارد. آنچه مهم است این است که با استفاده از قدرت تفکر "غیر منفی" در هنگام شکست چه فکر می کنید. تغییر دادن چیزهای مخربی که به خود می گویید، هنگامی که با شکست هایی مواجه می شوید که زندگی با همه ما مواجه می شود، مهارت اصلی خوش بینی است.

یادگیری این مهارت‌ها - (الف) چگونه تفکر خود را درک کنید، (ب) چگونه به مفید بودن یا غیر آن پی ببرید، (ج) با استفاده از مدل‌های مبتنی بر شواهد با آن مخالفت کنید و (د) ایجاد الگوهای فکری که به شما انرژی می‌دهد نه اینکه شما را فلج کند. قلب روانشناسی مثبت گرا این علمی است، ثابت شده است و بیشتر از آن - کار می کند.