سیب سلامتی

بدن شما با افزایش سن دچار تغییرات مختلفی می شود. دژنراسیون دیسک عبارت است از زوال تدریجی دیسک های بین مهره ای شما به دلیل ساییدگی و پارگی طبیعی.

در افراد جوان، دیسک ها دارای محتوای آب بالایی هستند که به دیسک ها امکان انعطاف پذیری می دهد. با افزایش سن، مقدار بیشتری از محتوای آب را از دست می دهیم و این انعطاف پذیری را نیز از دست می دهیم. این انحطاط می تواند باعث شود دیسک های شما بیشتر محتوای آب خود را از دست بدهند. با گذشت زمان، دیسک‌های شما کوچک می‌شوند و فضاهای بین مهره‌ها باریک‌تر می‌شوند.

دیسک های کمتر انعطاف پذیر بیشتر در معرض پارگی یا پارگی در هنگام فشار دادن به کمر هستند. هنگامی که آنها پاره می شوند، هسته پالپوس یا مرکز دیسک به بیرون می لغزد و منجر به فتق دیسک می شود.

گاهی اوقات، حرکات شدید پشت مانند چرخش های سریع، چرخش، یا بلند کردن یک جسم سنگین از روی زمین می تواند باعث فتق دیسک شود. فتق ناشی از ضربه به پشت یا سایر حوادث آسیب زا یک علت نادر است.

علائم فتق دیسک

فتق می تواند در هر قسمت از ستون فقرات شما رخ دهد. با این حال، بیشتر موارد از ناحیه کمر شروع می شود. کمردرد اغلب اولین علامت لغزش دیسک است. اما همیشه اینطور نیست.

انواع مختلفی از فتق وجود دارد که به روش های مختلف ظاهر می شود.

حاوی فتق

فتق مهار شده معمولاً به عنوان "دیسک برآمده" شناخته می شود. این به دلیل فشار در بین مهره های شما رخ می دهد و باعث بیرون زدگی دیسک های بین مهره ای به سمت بیرون می شود.

در این حالت، فتق دیسک ممکن است با هیچ علامتی به جز کمردرد ظاهر نشود. فشار روی مهره‌های شما باعث می‌شود که آنها بر روی اعصاب شما فشرده شوند که منجر به کمردرد خفیف می‌شود.

فتق غیر حاوی

فتق دیسک بدون محتوی زمانی رخ می دهد که مرکز دیسک به طور کامل اکسترود شده باشد و دیگر در لایه بیرونی دیسک قرار نداشته باشد. ما اکنون به این "اکستروژن دیسک" می گوییم. این دیسک غیر حاوی می تواند به اعصاب ستون فقرات شما فشار وارد کند یا باعث درد شدید شود. علائم فتق دیسک غیر حاوی عبارتند از:

• درد سوزش یا سوزش
• درد در لگن یا ساق پا
• کمر درد شدید
• بی حسی یا گزگز در بازوها و پاها

جداسازی

جداسازی دیسک ممکن است نتیجه یک اکستروژن دیسک درمان نشده یا نادیده گرفته شود. در اینجا، مهره های شما دیسک را تا حد پاره شدن فشرده می کند. دیسک سکستر می تواند باعث درد شدید شود و ممکن است منجر به از دست دادن تحرک شود و همچنین:

• بی حسی در بازوها یا پاها
• مشکل در راه رفتن
• احساس سوزن سوزن شدن در بازوها یا پاها
• درد پا
• تغییر الگوی راه رفتن

گزینه های درمانی برای فتق دیسک

فتق دیسک شرایط سختی به نظر می رسد، اما گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد.

اغلب اوقات، فتق دیسک طی چند روز تا چند هفته بهبود می یابد. این موارد فتق به خوبی به درمان های محافظه کارانه پاسخ می دهند و نیازی به جراحی ندارند.

درمان غیر جراحی

اگر علائم شدید فشار عصبی یا ناتوانی را تجربه نمی کنید، درمان محافظه کارانه معمولا اولین خط مداخله است. هدف از درمان محافظه کارانه یا غیر جراحی، تسکین علائم شما است.

دارو

داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن معمولاً برای دردهای خفیف تا متوسط ​​تجویز می شوند. شما می توانید این داروهای بدون نسخه را برای کاهش التهاب و تسکین درد دریافت کنید.

پزشک شما ممکن است تزریق استروئید مانند کورتیزون را برای بیمارانی که بیش از 6 هفته درد را تجربه کرده اند توصیه کند. تزریق استروئید مستقیماً به فضای اطراف عصب برای تسکین تقریباً فوری درد وارد می شود.

فیزیوتراپی

پس از معاینه فیزیکی، فیزیوتراپیست شما یک برنامه درمانی به طور خاص برای درمان فتق دیسک طراحی می کند. هدف از درمان کمک به بازیابی قدرت عضلانی و جلوگیری از آسیب مجدد است.

درمان ممکن است شامل تمرینات تقویتی برای عضلات کمر، ساق پا و معده باشد. همچنین ممکن است مجبور شوید تکنیک های مناسب برای وضعیت بدن، راه رفتن و بلند کردن بدن را یاد بگیرید. در نهایت، تمرینات کششی می تواند انعطاف پذیری ستون فقرات و پاهای شما را بهبود بخشد.

استراحت کافی داشته باشید و از تحرکات شدید در فعالیت های روزانه خودداری کنید. درمان غیر جراحی فتق دیسک ممکن است بین 4 تا 8 هفته طول بکشد تا به فعالیت بدون درد و کامل برسد.

اگر هیچ بهبود قابل توجهی در علائم شما وجود نداشت، می توانید عمل جراحی فتق دیسک را در نظر بگیرید.

تمام زنانی که باکره نیستند و در زندگی جنسی خود فعال هستند می توانند تحت لیزر جوانسازی واژن قرار گیرند. سفت کردن واژن می تواند راه حلی برای زوج هایی باشد که شکایت بزرگی و بزرگی دارند. این زنان معمولاً شکایت هایی مانند " من با شریک زندگی خود احساس نمی کنم" دارند. حدود 3 هفته پس از جوانسازی واژن با لیزر، هر دو شریک زن و مرد احساس سفت شدن و "افزایش حس" در طول رابطه جنسی خود می کنند.

افزایش لذت جنسی:
جوانسازی واژن با لیزر باعث افزایش لذت در شریک زن و مرد در رابطه جنسی می شود. مشکلات ارگاسم در زنان نیز قابل اصلاح است. برنامه های PRP تناسلی را نیز می توان در همان جلسه انجام داد.

درمان خشکی واژن: 
بسته به افزایش گردش خون ممکن است راه حلی برای خشکی واژن در زنان نیز باشد.

درمان بی‌اختیاری ادرار: 
همچنین می‌توان آن را برای درمان در خانم‌هایی که کیسه‌های ادراری خفیف (پرولاپسوس) و افتادگی رکتوم دارند، اما دارای مشکل بی‌اختیاری ادرار هستند، استفاده کرد. این می تواند راه حلی برای کسانی که بی اختیاری ادرار دارند، به ویژه هنگام اختلاط، عطسه و انجام ورزش ایجاد کند.

درمان واژینیت مکرر (عفونت واژن):
می توان از آن برای اهداف درمانی در زنانی که عفونت مکرر واژن و عفونت قارچی مکرر دارند استفاده کرد زیرا این مشکلات ایمنی موضعی را افزایش می دهند.

درمان نازک شدن پوست در دوران یائسگی: 
لیزر واژن در خشکی واژن و مشکلات مقاربتی دردناک ناشی از آتروفی ولوواژینال (کوچک شدن ناحیه تناسلی، نازک شدن پوست) به ویژه در دوران یائسگی موثر است. مکانیسم اثر دوباره با افزایش کلاژن است. در درمان درد در حین مقاربت جنسی (دیسپارونیا)، درد مقاربتی ممکن است به 'Vulvar Vestibulitis' (Sandrome Vestibulitis Vulvar) مرتبط باشد. در این صورت درد رابطه جنسی با لیزر قابل درمان است.

درمان لیکن اسکلروزوس: 
نازک شدن بافت پوست و شکایات ناشی از آن مانند سوزش، خارش، سوزش ممکن است با یک بیماری پوستی خودایمنی مرتبط باشد که به آن "لیکن اسکلروزوس" گفته می شود. در این مورد، درمان های تزریق پی آر پی (پلاسمای غنی از پلاکت) همراه با لیزر بسیار سودمند است. فناوری‌های فرکانس رادیویی تناسلی نیز با همین نشانه استفاده می‌شوند.

اگرچه اختلال دوقطبی در مردان به طور کلی یک اختلال خلقی مادام العمر در نظر گرفته می شود، درمان برای فردی که تجربه اختلال دوقطبی دارد می تواند کمک کند. این راه ممکن است آسان نباشد، و ممکن است مدتی طول بکشد و چندین تلاش مختلف طول بکشد تا یک برنامه درمانی تا حد امکان مؤثر باشد.

اولین گام در هر یک از اینها تشخیص اختلال دوقطبی است تا بتوانید بعد از آن فرد کمکی را پیدا کنید. در مرحله بعد، زمانی که یک برنامه خوب انجام شد، حفظ درمان ثابت بسیار مهم خواهد بود. این ممکن است برای برخی از مردان که با شروع احساس بهتر، به شدت بخواهند درمان خود را متوقف کنند، دشوار باشد. یک سیستم پشتیبانی قوی اغلب برای مدیریت اختلال دوقطبی کلیدی است. با این حال، خبرهای خوبی وجود دارد - می توان آن را انجام داد.    

گزارش جراح عمومی در مورد سلامت روان اشاره می کند که 80 درصد میزان موفقیت برای درمان اختلال دوقطبی وجود دارد.  

درمان های مختلفی برای اختلال دوقطبی وجود دارد.

• گفتار درمانی  (همچنین به عنوان روان درمانی شناخته می شود) می تواند شامل تکنیک های موثری مانند درمان خانواده محور، درمان شناختی رفتاری (CBT) یا ترکیبی از دو نوع درمان برای BPD باشد .   
• داروهای اختلال دوقطبی  مانند یک ضد روان پریشی و یک تثبیت کننده خلق، درمان های رایج و موثری برای هر فرد هستند. گاهی اوقات از داروهای ضد افسردگی استفاده می شود، اما این دارو باید به دقت تحت نظر باشد زیرا گاهی اوقات می تواند به دوره های شیدایی منجر شود.
• تکنیک های خودیاری و استراتژی های خود مدیریتی  نیز مفید هستند. مراقبه ذهنی، یوگا، خوردن یک رژیم غذایی سالم، ورزش و خواب کافی همگی در حفظ اختلال دوقطبی مهم هستند. آموزش همچنین از این جهت ضروری است که می تواند به تشخیص علائم اولیه یک دوره کمک کند.

آیا نمی دانید که چگونه بفهمید که آیا دوقطبی هستید ؟ اگر شما یا کسی که می شناسید فکر می کنید ممکن است اختلال دوقطبی داشته باشید، برای کسب اطلاعات بیشتر با آزمایش اختلال دوقطبی شروع کنید . از آنجا، با یک درمانگر مجاز تماس بگیرید که می تواند به تشخیص و درمان اختلال دوقطبی کمک کند.   

گزینه های غیر جراحی

• ورزش. در موارد افتادگی خفیف رحم، انجام تمرینات کگل برای تقویت عضلات لگن ممکن است تنها مداخله مورد نیاز باشد. برای انجام تمرینات کگل، عضلات لگن خود را به گونه ای سفت کنید که انگار می خواهید ادرار را نگه دارید. ماهیچه ها را برای چند ثانیه سفت نگه دارید و سپس رها کنید. 10 بار تکرار کنید.
• پساری واژن. پساری واژن یک حلقه لاستیکی یا پلاستیکی است که در اطراف یا زیر دهانه رحم که قسمت پایینی رحم است قرار می گیرد. این دستگاه به حمایت از بافت های برآمده و نگه داشتن رحم در جای خود کمک می کند.

گزینه های جراحی

• هیسترکتومی . افتادگی رحم با برداشتن رحم قابل درمان است. این ممکن است از طریق بریدگی ایجاد شده در واژن (هیسترکتومی واژینال) یا از طریق شکم (هیسترکتومی شکمی) انجام شود.
• ترمیم پرولاپس بدون هیسترکتومی این جراحی عموماً از طریق واژن یا شکم انجام می شود. این شامل بازگرداندن رحم به موقعیت طبیعی خود با اتصال مجدد رباط های لگنی به قسمت پایینی رحم برای نگه داشتن آن در جای خود است.

روش هیسترکتومی

بسته به شرایط شما، پزشک ممکن است یکی از موارد زیر را توصیه کند:

• هیسترکتومی جزئی (همچنین به عنوان هیسترکتومی سوپراسرویکال یا ساب توتال شناخته می شود) که قسمت بالایی رحم را برداشته و دهانه رحم را در جای خود باقی می گذارد.
• هیسترکتومی کامل که تمام رحم از جمله دهانه رحم را برمی دارد
• هیسترکتومی رادیکال که رحم و تمام ساختارهای اطراف را از بین می برد

این روش‌ها ممکن است کم تهاجمی باشند، مانند لاپاراسکوپی، در حالی که سایر روش‌ها از طریق واژن یا شکم انجام نمی‌شوند. در اینجا برخی از گزینه های درمانی احتمالی وجود دارد که متخصص شما ممکن است توصیه کند.

هیسترکتومی واژینال

در هیسترکتومی واژینال، رحم بدون نیاز به برش شکمی از طریق واژن برداشته می شود. این روش به طور کلی عوارض کمتری دارد و دوره بهبودی کوتاه‌تری دارد و در صورت امکان آن را به یک انتخاب ارجح تبدیل می‌کند. با این حال، ممکن است برای همه زنان مناسب نباشد.

هیسترکتومی لاپاراسکوپی

هیسترکتومی لاپاراسکوپی به چندین برش کوچک در شکم نیاز دارد. از طریق این برش‌ها، می‌توان یک لاپاروسکوپ (دوربین کوچک) قرار داد تا جراح بتواند اندام‌های لگنی را مشاهده کند و همزمان قسمت آسیب‌دیده رحم را با استفاده از همان محدوده خارج کند. در مقایسه با هیسترکتومی شکمی خطر عفونت کمتری دارد و به بستری کوتاه‌تری نیاز دارد. با این حال، انجام این روش ممکن است بیشتر طول بکشد و می تواند خطر آسیب به سایر اندام های اطراف را افزایش دهد.

هیسترکتومی شکمی

هیسترکتومی شکمی به این معنی است که رحم از طریق یک برش در قسمت تحتانی شکم برداشته می شود. در مقایسه با هیسترکتومی لاپاروسکوپی یا واژینال، خطر عوارض بیشتری وجود دارد و زمان بهبودی طولانی‌تر است.

عوارض هیسترکتومی

درد، خونریزی، ترشحات واژن و یبوست معمولا پس از هیسترکتومی تجربه می شود. سایر عوارض جانبی که ممکن است فرد تجربه کند بستگی به نوع هیسترکتومی دارد.

هیسترکتومی بدون اوفورکتومی

این روش شامل برداشتن تخمدان نمی شود، اما ممکن است تخمدان ها را تحت تاثیر قرار دهد. تحقیقات نشان می دهد که شروع یائسگی ممکن است در نتیجه جراحی تسریع شود. با این حال، تحقیقات بیشتری باید انجام شود تا اثرات طولانی مدت و تاثیر هیسترکتومی بر عملکرد تخمدان تایید شود.

هیسترکتومی با اوفورکتومی

این روش شامل برداشتن هر دو رحم و تخمدان است. تخمدان ها هورمون های زنانه استروژن و پروژسترون را تولید می کنند. بدون این اندام ها، یک زن علائم یائسگی مانند گرگرفتگی، تعریق شبانه، خشکی واژن، مشکل در خوابیدن، تغییرات خلق و خو، افزایش وزن، ریزش مو و خشکی پوست را تجربه می کند.

طول مدت این علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود. پزشک شما ممکن است درمان جایگزینی هورمونی را برای مدیریت این علائم توصیه کند.

به عنوان یک روانپزشک، شما در دانشکده پزشکی شرکت کرده اید، دوره رزیدنتی را به پایان رسانده اید و دکترای خود را برای تشخیص، درمان و پیشگیری از اختلالات روانی، عاطفی و رفتاری در بیماران خود دریافت کرده اید. شما مهارت ها و توانایی های ارائه درمان روانشناختی، تجویز دارو و انجام اقدامات تخصصی را برای درمان افراد مبتلا به بیماری روانی دارید.

اما فراتر از پیشینه تحصیلی شما، ویژگی های کلیدی دیگری وجود دارد که برای نقش شما به عنوان یک روانپزشک بسیار مهم است. آنها به شما کمک می کنند تا اطمینان حاصل کنید که مراقبت با کیفیت به بیماران خود ارائه می دهید و همچنین در نقش خود موفق خواهید بود. در اینجا پنج ویژگی اصلی یک روانپزشک شایسته آورده شده است.

1. همدلی

طبق یک مطالعه اخیر، روانپزشکانی که به افراد مبتلا به بیماری روانی کمک می کنند باید در طول تمرین از مهارت های همدلی استفاده کنند ، از جمله موقعیت هایی که در آن افراد تمایلی به کمک گرفتن ندارند، قادر به ایجاد روابط قابل اعتماد نیستند یا به دلیل اختلالات سلامت روانی برای برقراری ارتباط منطقی و عاطفی با دیگران تلاش می کنند. برای نشان دادن همدلی، فعالانه به نگرانی‌ها و احساسات بیمار گوش دهید و به آنها احترام بگذارید و در عوض نگرانی خود را نشان دهید. علاوه بر دارو، همدلی با بیماران می تواند اثربخشی درمان بیماری های روانی را افزایش دهد.

2. آگاه

همانطور که توسط Psychology Today ذکر شده است، یک روانپزشک خوب باید درک دقیقی از داروها، ملاحظات ایمنی آنها، تأثیرات آنها بر بیماران و غیره داشته باشد . برای مثال، اگر بیمار با سابقه اعتیاد به مواد مخدر دارید، باید داروهای بسیار اعتیادآور را با احتیاط تجویز کنید یا به طور کامل از آنها اجتناب کنید. علاوه بر این، باید بدانید که به دلیل عوارض جانبی یا بی اثر بودن چه زمانی دوز را کاهش دهید یا داروها را تغییر دهید.

3. انعطاف پذیر

برای ایجاد یک محیط حمایتی که به نیازهای بیمار شما تمایل دارد، باید انعطاف پذیر باشید. با توجه به روانشناسی امروز، یک روانپزشک خوب آماده است تا روش یا درمان دیگری را امتحان کند ، اگر روش اول مؤثر نباشد. به عنوان مثال، ممکن است لازم باشد تعداد جلسات را بر اساس شدت بیماری بیمار افزایش دهید.

روانپزشکان شایسته نیز در روش های درمانی خود انعطاف پذیر هستند. اگر بیمار نتواند به طور منظم در ویزیت های حضوری شرکت کند، ممکن است به منظور افزایش دسترسی به مراقبت های روانپزشکی ، روانپزشکی از راه دور یا حتی تماس های خانگی را در نظر بگیرید.

4. وظیفه شناس

همچنین مهم است که به نیازها و نگرانی های منحصر به فرد بیمار خود توجه کنید. این یعنی احترام گذاشتن به وقتشان، وقت شناس بودن و در دسترس بودن، و تشویق ارتباط باز. این همچنین تضمین می‌کند که بیماران شما از آسیب‌پذیری در محیط تمرین احساس امنیت می‌کنند تا همه جنبه‌های بیماری خود را مورد بحث قرار دهند و بر اساس آن درمان دریافت کنند.

5. یادگیرنده مادام العمر

یک روانپزشک خوب اهمیت یادگیری مداوم را درک می کند. این به شما کمک می کند تا در مورد درمان های پیشرفته و استانداردهای پزشکی به روز بمانید. روانپزشکان برتر همچنین مخالف پرسیدن سوال یا مشورت گرفتن از همتایان خود در هنگام بروز مشکلات نیستند . این به شما این امکان را می دهد که بهترین علایق بیمار خود را در ذهن داشته باشید تا مراقبت های با کیفیت بالا را ارائه دهید.

نارس به نوزادانی گفته می شود که قبل از اتمام هفته 37 بارداری زنده به دنیا می آیند. زایمان زودرس بر اساس سن حاملگی دارای زیرمجموعه هایی است:

• بسیار زودرس (کمتر از 28 هفته)
• خیلی زودرس (28 تا کمتر از 32 هفته)
• نارس متوسط ​​تا دیررس (32 تا 37 هفته).

نوزادان ممکن است به دلیل زایمان زودرس خود به خود یا به دلیل وجود نشانه های پزشکی برای برنامه ریزی زودهنگام زایمان زودرس یا سزارین زودرس به دنیا بیایند.

تخمین زده می شود که در سال 2020، 13.4 میلیون نوزاد خیلی زود به دنیا آمده اند. این بیش از 1 نوزاد از هر 10 نوزاد است. تقریباً 900000 کودک در سال 2019 بر اثر عوارض زایمان زودرس جان خود را از دست می دهند  (1) . بسیاری از بازماندگان یک عمر با ناتوانی مواجه می شوند، از جمله ناتوانی های یادگیری و مشکلات بینایی و شنوایی.

در سراسر جهان، نارس بودن علت اصلی مرگ و میر در کودکان زیر 5 سال است. نابرابری در میزان بقا در سراسر جهان فاحش است. در محیط های کم درآمد، نیمی از نوزادانی که در هفته 32 یا کمتر از آن متولد می شوند (2 ماه زودتر) به دلیل فقدان مراقبت های قابل اجرا و مقرون به صرفه مانند گرما، حمایت از شیردهی و مراقبت های اولیه برای عفونت ها و مشکلات تنفسی می میرند. در کشورهای با درآمد بالا، تقریباً همه این نوزادان زنده می مانند. استفاده نابهینه از فناوری در محیط های با درآمد متوسط ​​باعث افزایش بار ناتوانی در نوزادان نارس می شود که از دوره نوزادی زنده می مانند.

چرا زایمان زودرس اتفاق می افتد؟

زایمان زودرس به دلایل مختلفی رخ می دهد. اکثر زایمان‌های زودرس خودبه‌خود اتفاق می‌افتند، اما برخی از آنها به دلایل پزشکی مانند عفونت‌ها یا سایر عوارض بارداری است که نیاز به القای زودهنگام زایمان یا زایمان سزارین دارد.

تحقیقات بیشتری برای تعیین علل و مکانیسم های زایمان زودرس مورد نیاز است. علل عبارتند از حاملگی چند قلو، عفونت و شرایط مزمن مانند دیابت و فشار خون بالا. با این حال، اغلب هیچ علتی شناسایی نمی شود. همچنین ممکن است یک تأثیر ژنتیکی وجود داشته باشد.

زایمان زودرس کجا و چه زمانی اتفاق می افتد؟

اکثر زایمان های زودرس در جنوب آسیا و جنوب صحرای آفریقا اتفاق می افتد، اما زایمان زودرس واقعا یک مشکل جهانی است. تفاوت چشمگیری در بقای نوزادان نارس بسته به محل تولد آنها وجود دارد. به عنوان مثال، بیش از 90 درصد از نوزادان بسیار نارس (کمتر از 28 هفته) که در کشورهای کم درآمد متولد می شوند، در چند روز اول زندگی می میرند، اما کمتر از 10 درصد از نوزادان بسیار نارس در محیط های پردرآمد می میرند.

نگران نباشید، ما می‌دانیم که در زمان رشد، چند دختر ممکن است به دلایل مختلفی مانند استفاده از پد و تامپون، فعالیت‌های بدنی و غیره، بکارت خود را از دست بدهند. 

اما فقط یک پرده بکارت پاره شده نباید شما را از تجربه مطلوبی که می خواهید به همسرتان بدهید دور نگه دارد. اگر احساس می کنید که پرده بکارت پاره شده شما رضایت و لذت را از شما می رباید، می توانید مانند عزیزا (نام تغییر کرده) از مراکش تحت عمل جراحی هیمنوپلاستی قرار بگیرید.

عزیزه، مهماندار هوایی 28 ساله، قصد داشت با عشق زندگی خود ازدواج کند، اما نگران پاره شدن پرده بکارت خود بود. عزیزا می دانست که اگر در آزمون باکرگی مردود شود، ممکن است دامنه ای از سردرگمی ناخواسته وجود داشته باشد.

در ابتدا، عزیزه در پوسته خود بود، اما پس از مشورت با جراح پلاستیک ما، تمام ممانعت ها و تردیدهای او از بین رفت و او برای جراحی خود به هند پرواز کرد.

هنگامی که عزیزه به هند رسید، قرار ملاقات او را با یکی از جراحان زیبایی متخصص خود رزرو کردیم که به تمام سؤالات او پاسخ داد. پس از گرفتن سابقه پزشکی عزیزا، جراح عمل جراحی ترمیم پرده بکارت را برای عزیزا انجام داد. پس از بهبودی کامل، عزیزا به مراکش بازگشت و اکنون با خوشبختی ازدواج کرده است.

شما هم می توانید پرده بکارت خود را مانند عزیزا ترمیم کنید. جراحی ترمیم پرده بکارت همچنین می‌تواند به زنان متاهل کمک کند تا شوهران خود را غافلگیر کنند و آنها را قادر می‌سازد تا باکرگی خود را احیا کنند. 

در حالی که ما آنقدر "پیشرفته" شده ایم که باور نمی کنیم رفتن به روانشناس "چیزی برای افراد دیوانه" است، هنوز هم بی میلی خاصی برای تصمیم گیری برای رفتن وجود دارد.

کمک و درمان حرفه ای می تواند به ما در حل مشکلات گذشته، بهبود حال و تغییر آینده کمک کند.

اینها تنها چند دلیل برای مشاوره هستند. در مقاله زیر بیشتر بدانید.

چرا پیش روانشناس برویم؟

در گام اول، باید این ایده یا پیش‌فرض که باید دیوانه باشید را کنار بگذارید تا به روان‌شناس بروید. به آن به عنوان راهی برای کنترل مشکلات و ناراحتی های خود فکر کنید.

همانطور که موهای خود را در سالن زیبایی می گیرید یا ماسکی برای چین و چروک درست می کنید، ذهن نیز نیاز به مراقبت دارد.

درخواست کمک حرفه ای آسان نیست و نیاز به عزم و اراده ای دارد که اغلب آن را نداریم یا جدی نمی گیریم.

به یاد داشته باشید که گاهی اوقات نمی توانید تمام اتفاقاتی که برایتان می افتد را خودتان کنترل کنید. شما هم نمی توانید همه چیز را بدانید. برای آن، درمان وجود دارد.

فکر نکنید که با شروع جلسات با یک روانشناس، مجبور خواهید بود تمام زندگی خود را با آنها ادامه دهید.  زمانی که احساس کردید توانسته اید مشکلی را که برایتان آزار داده است حل کنید، خودتان می توانید تصمیم بگیرید که چه زمانی ادامه دهید و چه زمانی متوقف شوید .

دلایل مراجعه به روانشناس

برخلاف باور مردم، درخواست کمک شجاعانه و  هوشمندانه است ، نه بزدلانه.

همانطور که تحمل درد جسمی (دندان، کمر و...) معنی ندارد، درد روحی را هم نباید تحمل کنیم.

اگر نمی دانید چرا باید به روانشناس مراجعه کنید، به این دلایل توجه کنید:

1. فضایی برای شماست

شاید تمام روز را صرف کار کردن، انجام کارهای خانه یا انجام تعهدات می کنید.

شما زمانی را ندارید که به خودتان اختصاص دهید. رفتن به باشگاه یا سالن زیبایی، چرت زدن یا حمام طولانی به دلیل کمبود وقت از لذت های ممنوع است.

• پس از جلسه به عنوان فضایی شایسته برای به عهده گرفتن مسئولیت خود استفاده کنید. انگار یک ماساژ بود، اما برای روح.
• خواستن یک ساعت در هفته برای حل مشکلات خود خودخواهی نیست، بلکه فرصتی برای بهبود روابط خود با خود و دیگران است.

2. به شما اجازه می دهد بفهمید

بسیاری از اوقات احساسات کنترل را به دست می گیرند و به ما اجازه نمی دهند شفاف فکر کنیم یا عمل کنیم. در مواقع دیگر، ما به خوبی درک نمی کنیم که چرا برخی کارها را انجام می دهیم.

همه ما بلوک های ذهنی، تجربیات و موقعیت هایی داریم که باعث می شود رفتار خاصی داشته باشیم.

برای مثال، مراجعه به روانشناس می تواند به ما کمک کند تا بفهمیم چرا اینگونه هستیم یا چرا همیشه همین اتفاقات برایمان می افتد.

ممکن است برای مقابله با احساسات خود به توضیحی «رسمی» نیاز داشته باشید.

3. آنها شما را قضاوت نمی کنند

آیا تا به حال برای شما اتفاق افتاده است که هنگام صحبت با یک دوست، شریک زندگی یا یکی از اعضای خانواده، احساس کنید که دیگران در مورد شما (یا در مورد موضوع خاص) قضاوت اشتباهی می کنند؟ این به این دلیل است که اطرافیان شما می توانند طرفی بگیرند یا پیش فرض هایی داشته باشند.

• از سوی دیگر، روانشناس به مشکلات شما "فعالانه گوش نمی دهد"، بلکه روش بیان خود، زبان، حرکات و واکنش های شما را تجزیه و تحلیل می کند.
• به این ترتیب او می تواند موقعیت را ارزیابی کند و بدون اینکه رفتار شما را ملاک قرار دهد، یک دیدگاه حرفه ای به شما ارائه دهد.

4. نظر دیگری خواهید گرفت

درمانگران مطالعه کرده‌اند تا بتوانند نظرات، ارزش‌ها یا دیدگاه‌های متفاوتی را از زاویه‌ای «عینی‌تر» به بیماران خود ارائه دهند. یعنی بدون اینکه احساسات یا تابوهایی که ممکن است در مورد بهترین دوست شما اتفاق بیفتد، مانع شوند.

• شما می توانید توضیحی را از منظر دیگری دریافت کنید و این به شما کمک می کند دفعه بعد متفاوت عمل کنید.
• روانشناس از نظر عاطفی با شما درگیر نیست و بنابراین دیدگاه او گسترده تر است.
• حرکت رو به جلو، اصلاح رفتارهای منفی و راحت بودن با خودتان بسیار مفید خواهد بود.

5. صحبت کردن به شما کمک می کند

در بسیاری از مواقع، روانشناس ساکت می ماند و به بیمار اجازه می دهد تا خطا یا موقعیت را به طور خاص با ابزار خود متوجه شود. بیان احساسات در قالب کلمات اساسی است و با صحبت کردن به دست می آید.

اجازه دادن به اشک جاری شدن، از بین رفتن خشم یا کاهش اضطراب به هر فرد بستگی دارد... و به آنچه که ما در آن فضایی که فقط برای خودمان اختصاص داده است بیان می کنیم.

همچنین بخوانید:
6 دلیل برای اینکه گریه کردن سالم است

6. شما را به چالش می کشد

رفتن به درمان مانند صحبت کردن با آینه است، فقط پاسخ همیشه آن چیزی نیست که می خواهیم بشنویم. یک درمانگر همان چیزی را که عزیزانتان دارید به شما نمی گوید و این دلیل کافی برای مشورت با او است.