آرشیو فروردین ماه 1403

پس از عمل، قبل از رفتن به خانه می توانید چند دقیقه استراحت کنید. اگر هر نوع مسکنی داشتید، به کسی نیاز دارید که شما را به خانه برساند.

ممکن است بخواهید از نوار بهداشتی برای خونریزی استفاده کنید. وجود گرفتگی خفیف و لکه بینی یا خونریزی واژینال تا چند روز پس از عمل طبیعی است. طبق توصیه پزشک، مسکن مصرف کنید. آسپرین یا برخی داروهای ضد درد دیگر ممکن است احتمال خونریزی را افزایش دهد. حتما فقط داروهای توصیه شده مصرف کنید.

به مدت 2 تا 3 روز پس از بیوپسی آندومتر یا تا مدتی که پزشک توصیه می کند، از دوش گرفتن، استفاده از تامپون یا رابطه جنسی خودداری کنید.

همچنین ممکن است محدودیت های دیگری برای فعالیت خود داشته باشید، از جمله عدم فعالیت شدید یا بلند کردن اجسام سنگین.

شما ممکن است به رژیم غذایی عادی خود بازگردید، مگر اینکه ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به طور دیگری به شما بگوید.

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به شما خواهد گفت که چه زمانی برای درمان یا مراقبت بیشتر مراجعه کنید.

اگر یکی از موارد زیر را دارید به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بگویید:

• خونریزی بیش از حد یا خونریزی بیش از 2 روز پس از عمل
• ترشحات بدبو از واژن شما
• تب یا لرز
• درد شدید زیر شکم

ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است پس از انجام عمل دستورالعمل‌های دیگری را بر اساس وضعیت شما به شما ارائه دهد.

مراحل بعدی

قبل از اینکه با آزمایش یا روش موافقت کنید، مطمئن شوید که:

• نام آزمون یا روش
• دلیل انجام آزمایش یا روش
• چه نتایجی را باید انتظار داشت و چه معنایی دارند
• خطرات و مزایای آزمایش یا روش
• عوارض جانبی یا عوارض احتمالی چیست؟
• زمان و مکان شما برای انجام آزمایش یا روش
• چه کسی این آزمایش یا روش را انجام خواهد داد و صلاحیت آن شخص چیست
• اگر آزمایش یا روش را انجام نمی دادید چه اتفاقی می افتاد
• هر گونه آزمایش یا روش جایگزین که باید در مورد آن فکر کنید
• چه زمانی و چگونه به نتایج خواهید رسید
• اگر سؤال یا مشکلی دارید، پس از آزمون یا روش با چه کسی تماس بگیرید
• چقدر باید برای آزمایش یا روش بپردازید

علائم آرتریت ستون فقرات ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. به طور کلی، آنها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• درد کمر و گردن، به خصوص در ناحیه کمر

• سفتی و از دست دادن انعطاف پذیری در ستون فقرات، مانند ناتوانی در صاف کردن کمر یا چرخاندن گردن

• تورم و حساسیت روی مهره های آسیب دیده

• احساس ساییدن هنگام حرکت دادن ستون فقرات

• درد، تورم و سفتی در سایر نواحی بدن (به ویژه در آرتریت التهابی)

• ضعف و خستگی کل بدن (در آرتریت التهابی شایع تر است)

• درد و بی حسی در بازوها یا پاها در صورت تحت تاثیر قرار گرفتن اعصاب

• سردرد (در صورت آرتریت در گردن)

اگرچه کمردرد یک علامت رایج است، اما همه افراد حتی مبتلایان به آرتریت ستون فقرات پیشرفته آن را ندارند. از سوی دیگر، برخی ممکن است حتی قبل از اینکه آرتریت در عکس اشعه ایکس دیده شود، درد را تجربه کنند.

در انواع خاصی از اسپوندیلوآرتریت، التهاب چشم (عنبیه یا یووئیت) ممکن است رخ دهد که باعث درد، آبریزش چشم و تاری دید شود.

آرتریت ستون فقرات ممکن است به سایر مشکلات ستون فقرات کمک کند

آرتریت ستون فقرات ممکن است باعث خار استخوانی شود - رشد بیش از حد در لبه های استخوان ها. در ستون فقرات، خارهای استخوانی به ویژه مفاصل فاست را تحت تأثیر قرار می دهند و باعث بزرگتر شدن آنها می شوند. این وضعیت هیپرتروفی مفصل فاست نامیده می شود. اگرچه خارهای استخوانی به خودی خود مضر نیستند، اما ممکن است مجرای نخاع و اعصاب خروجی از ستون فقرات را باریک کنند. این ممکن است به دو وضعیت دردناک منجر شود:

• تنگی نخاع - فشردگی طناب نخاعی در داخل کانال نخاعی

• رادیکولوپاتی – نیشگون گرفتن اعصاب محیطی هنگام خروج از ستون فقرات ( سیاتیک یکی از انواع رادیکولوپاتی است)

اسپوندیلیت آنکیلوزان (کلسیفیکاسیون آهسته رباط‌های بین مهره‌ها) نیز ممکن است باعث مشکلات دیگری مانند:

• شکستگی های استرسی در مکان هایی که استخوان جدید تشکیل شده است

• مهره های فرو ریخته

• تغییر شکل ستون فقرات به نام کیفوز

لابیاپلاستی

لابیاپلاستی روشی است که می‌تواند تحت بی‌حسی موضعی یا به‌ویژه اگر با روش دیگری همراه باشد، تحت بیهوشی عمومی انجام شود. هدف از این روش کاهش لب های داخلی و بدون موی اندام تناسلی زنان است تا زیر لب های بزرگ مودار آویزان نشوند. زنان به دلایل مختلفی، از جمله درد ناشی از پیچاندن و کشیدن لابیاها هنگام دوچرخه سواری یا در حین مقاربت، جراحی را انتخاب می کنند. خارش و سوزش؛ و خودآگاهی

رایج ترین نوع لابیاپلاستی، روش تریم است که در آن بافت اضافی برداشته شده و مستقیماً دوخته می شود. محبوبیت بعدی روش گوه ای است که پس از برداشتن یک تکه بافت پای شکل، یک مرز طبیعی را حفظ می کند. چین های اضافی هود کلیتورال نیز می توانند به طور همزمان کاهش یابند .

زمان بهبودی معمولاً یک هفته است، با از سرگیری پوشیدن تامپون یا برقراری رابطه جنسی پس از چهار تا شش هفته.

لابیا ماژوراپلاستی

لابیا ماژوراپلاستی زمانی انجام می شود که لابیا ماژور دارای مو بیش از حد بزرگ باشد یا آویزان باشد. در برخی موارد که آتروفی بافت چربی وجود دارد، پس از لیپوساکشن می توان مقدار کمی چربی را از ناحیه دیگری از بدن منتقل کرد. این روش بسته به مقداری که باید برداشته شود، تحت بیهوشی عمومی موضعی نیز قابل انجام است.

واژینوپلاستی

پس از زایمان، زنان ممکن است از شلی واژن شکایت داشته باشند، گاهی اوقات تا حدی که تامپون می افتد و این می تواند به اختلال عملکرد جنسی کمک کند. واژینوپلاستی ماهیچه های جداگانه را به هم نزدیک می کند و پوست اضافی برداشته می شود . در حالی که این روش را می توان تحت بی حسی موضعی انجام داد، بسیاری از افراد ترجیح می دهند آن را تحت بیهوشی عمومی انجام دهند.

بهبودی پس از واژینوپلاستی یک تا دو هفته است، بدون تامپون یا آمیزش به مدت هشت هفته.

مونسپلاستی

برخی از زنان با برآمدگی پوست و چربی اضافی در قسمت بالایی قسمت مودار فرج خود دست و پنجه نرم می کنند. این برآمدگی می تواند باعث شود که زنان برای پوشیدن لباس شنا یا شلوار تنگ احساس خجالت کنند. مونسپلاستی می تواند بافت اضافی را با برداشتن پوست، برداشتن مستقیم چربی و/یا لیپوساکشن کاهش دهد. بسته به مقدار بافت برداشته شده، این روش را می توان تحت بیهوشی موضعی یا عمومی انجام داد. بهبودی حدود یک هفته طول می کشد، با محدودیت فعالیت بدنی تا شش هفته.

عواقب

رضایت بیمار از جراحی زیبایی اندام تناسلی بسیار بالاست. لابیاپلاستی، رایج ترین روشی است که میزان رضایت 90 درصد یا بیشتر دارد.

مانند هر عمل جراحی پلاستیک، اگر قصد انجام لابیاپلاستی یا سایر جراحی های ناحیه تناسلی را دارید، قبل از برنامه ریزی برای جراحی، تکالیف خود را انجام دهید. با جستجوی یک جراح پلاستیک دارای گواهی بورد با عکس های خوب قبل و بعد شروع کنید. آمادگی قبلی سرمایه گذاری در نتیجه نهایی شماست. و شما ارزش آن را دارید!

تست FAST روشی آسان برای به خاطر سپردن شایع ترین علائم سکته است.

• صورت . صورت آنها را بررسی کنید. دهانشان افتاده است؟
• بازوها ​آیا آنها می توانند هر دو دست را بلند کنند؟
• سخن، گفتار . آیا گفتار آنها ابهام دارد؟ آیا آنها شما را درک می کنند؟
• زمان حیاتی است. اگر هر یک از این علائم را مشاهده کردید، بلافاصله سه صفر (000) را صدا کنید.

اگر به طور ناگهانی هر یک از این علائم را تجربه کردید، بلافاصله به بیمارستان مراجعه کنید. به یاد داشته باشید، سکته مغزی یک اورژانس تهدید کننده زندگی است.

علائم دیگری نیز می تواند وجود داشته باشد:

• صورت، بازو یا پای شما ممکن است بی حس، دست و پا چلفتی، ضعیف یا فلج باشد. این می تواند در یک یا هر دو طرف بدن شما باشد
• احساس سرگیجه، از دست دادن تعادل، یا زمین خوردن بدون دلیل
• از دست دادن بینایی این می تواند در یک یا هر دو چشم باشد
• سردرد ، معمولاً شدید و ناگهانی
• مشکل در بلع
• تهوع و استفراغ.

اگر هر یک از علائم سکته مغزی را مشاهده کردید، فوراً با صفر (000) تماس بگیرید. حتی اگر مطمئن نیستید، یا علائم فقط چند دقیقه طول می‌کشد، با تریپل صفر (000) تماس بگیرید.

علل

یک عامل خطر سکته مغزی خطر ابتلا به سکته مغزی را افزایش می دهد.

عوامل خطر سکته مغزی عبارتند از:

• فشار خون بالا
• کلسترول بالا
• فیبریلاسیون دهلیزی
• دیابت
• عدم تحرک بدنی .
• تغذیه ناسالم
• اضافه وزن داشتن
• نوشیدن الکل
• سیگار کشیدن .

مشکلات پزشکی نیز می تواند باعث سکته شود:

• شریان های ضعیف یا درهم در مغز
• سوراخی در قلب
• مشکلات قلبی .

این موارد خطر سکته مغزی را در زنان افزایش می دهد:

• مصرف قرص ضد بارداری
• مصرف هورمون درمانی جایگزین (HRT)
• باردار بودن​

پس از سکته مغزی، پزشک در مورد عوامل خطر با شما صحبت خواهد کرد. آنها به شما اطلاع می دهند که برای کاهش خطر سکته مغزی دیگر باید چه کاری انجام دهید. آنها در مورد فعال بودن، خوب غذا خوردن، وزن سالم، اجتناب از الکل و ترک سیگار با شما صحبت خواهند کرد. آنها برای کاهش خطر ابتلا به سکته مغزی دیگر دارویی تجویز می کنند.

بسیاری از افرادی که با چالش سلامت روانی دست و پنجه نرم می کنند، دو راه درمانی پیدا می کنند - روانپزشکی و درمانی . در حالی که هر دو گزینه درمانی بر کمک به فرد در مدیریت علائم یک اختلال روانی متمرکز هستند، تفاوت های کلیدی وجود دارد که باید آنها را درک کنید. روانپزشکان پزشکانی هستند که با استفاده از دارو می توانند اختلالات سلامت روان را تشخیص داده و درمان کنند. از سوی دیگر، درمانگران متخصصان سلامت روان دارای مجوز هستند که از گفتار درمانی برای کمک به مدیریت احساسات و رفتارها استفاده می کنند. درمانگران نمی توانند دارو تجویز کنند. هر دو ارائه دهنده برای بهبود سلامت روان شما کار می کنند، فقط به روش های مختلف.

روانپزشکی در مقابل درمان: درک اصول

روانپزشکی چیست؟

روانپزشکی یک رشته پزشکی است که در زمینه سلامت روان تخصص دارد. با حداقل 11 سال آموزش، از جمله یک دانشکده پزشکی و رزیدنتی چهار ساله، روانپزشکان دارای شرایط لازم برای تشخیص اختلالات مختلف سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب هستند. آنها همچنین می توانند دارو را به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی تجویز کنند.

آموزش گسترده روانپزشکان آنها را برای ارائه یک رویکرد متعادل، ترکیبی از روان درمانی و مدیریت دارو برای مسائل مربوط به سلامت روان مجهز می کند.

تراپی چیست؟

درمان ، که اغلب روان‌درمانی یا مشاوره نامیده می‌شود، شامل بحث در مورد مسائل عاطفی و رفتاری با یک متخصص مجاز است. درمانگران از روش‌هایی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) برای کمک به مدیریت استرس یا ترس‌های غیرمنطقی استفاده می‌کنند. آنها معمولاً دارای مدرک کارشناسی ارشد یا دکترا هستند و بر درمان مبتنی بر گفتگو تمرکز می کنند، نه درمان پزشکی.

درمانگران اغلب با روانپزشکان برای مواردی کار می کنند که روش های گفتار درمانی مانند CBT ممکن است به طور کامل اختلالات شدید سلامت روان را برطرف نکنند. این همکاری امکان گزینه های دارویی و تشخیص بیشتر را فراهم می کند.

درک تفاوت های کلیدی

درک تفاوت های روانپزشکی و درمانی می تواند منابع سلامت روانی را که در دسترس شماست روشن کند. در اینجا تمایزات کلیدی وجود دارد:

• توانایی تجویز : روانپزشکان می توانند دارو تجویز کنند. درمانگران نمی توانند
• زمینه آموزشی : روانپزشکان پزشکانی هستند که آموزش وسیعی دارند. درمانگران عموما دارای مدرک روانشناسی یا مددکاری اجتماعی هستند.
• رویکرد درمان : روانپزشکان اغلب داروها را در برنامه های درمانی قرار می دهند، در حالی که درمانگران از روش های مبتنی بر گفتگو برای بهبود سلامت روان استفاده می کنند.

معمولاً حدود 6 هفته طول می کشد تا پس از سزارین بهبودی حاصل شود، اما این به وضعیت فردی شما بستگی دارد. اگر در طول یا بعد از سزارین مشکلی داشتید، یا اگر در خانه از سایر کودکان مراقبت می کنید، ممکن است احساس کنید که برای بهبودی به زمان بیشتری نیاز دارید.

اگر هنوز درد دارید یا احساس نمی کنید بعد از 6 هفته بهبودی یافته اید، با پزشک خود صحبت کنید.

من در خانه مشغول مراقبت از فرزندان بزرگترم بودم. نزدیک به سه ماه احساس خستگی و ناراحتی می‌کردم.»
سارا

ورزش های ملایم، مانند پیاده روی، به شما کمک می کند تا بعد از سزارین خود بهبود پیدا کنید. اما تا زمانی که دردی نداشته باشید و احساس آمادگی کنید، از فعالیت بیشتر خودداری کنید. به عنوان مثال، تا زمانی که احساس کنید قادر به انجام آن نیستید، از رانندگی، حمل هر چیز سنگین، داشتن رابطه جنسی یا انجام کارهای سنگین خانه مانند جاروبرقی خودداری کنید. برای حمل کودک در صندلی ماشین و بلند کردن کالسکه کودک به کمک نیاز دارید. با شرکت بیمه خود بررسی کنید که چه زمانی برای رانندگی پس از سزارین تحت پوشش قرار می گیرید.

 .

چک های پزشکی

ماما و ویزیت کننده سلامت شما در چند هفته اول در خانه شما را ملاقات خواهند کرد تا وضعیت شما و کودکتان را بررسی کنند. پس از آن، اگر می‌خواهید نوزادتان وزن شود یا می‌خواهید در مورد مشکلاتی که دارید صحبت کنید، می‌توانید به یک کلینیک محلی مراجعه کنید. شما باید 6 تا 8 هفته پس از سزارین برای معاینه پس از زایمان با پزشک عمومی خود قرار ملاقات بگذارید. این برای بررسی نحوه بهبودی است.

 .

مراقبت از زخم سزارین شما

ماما شما را در خانه ملاقات می کند تا زخم شما را بررسی کند و اگر هنوز پانسمان دارید، پانسمان را بردارید. آنها همچنین بعد از 5 تا 7 روز بخیه ها یا منگنه ها را برمی دارند، مگر اینکه بخیه های قابل حل داشته باشید. این کار ضرری ندارد اما ممکن است احساس ناراحتی کند.

پس از پانسمان، زخم خود را هر روز با دقت تمیز و خشک کنید. ممکن است پوشیدن شلوارهای کمر بلند نخی و لباس های گشاد برای شما راحت تر باشد.

در صورت مشاهده علائم عفونت، فوراً به ماما یا پزشک عمومی خود اطلاع دهید:

• شما دمای بالایی دارید
• به طور کلی احساس ناراحتی می کنید - برای مثال، ناراحتی معده
• زخم شما قرمز، متورم، دردناک یا دارای ترشح می شود.

من یک هفته پس از عمل جراحی در زخمم عفونت گرفتم و به خاطر آن کمی احساس شکست کردم. من حمام می‌کردم و تا آنجا که می‌توانستم آن را تمیز نگه می‌داشتم، اما در مکان نامناسبی قرار دارد و با وزن اضافی کودک، دیدن زخم سخت است.»
لورا

مسکن درد

زخم شما برای چند هفته احساس درد و کبودی می کند. حداقل 7 تا 10 روز پس از سزارین باید تسکین درد داشته باشید.

ماما یا پزشک به شما خواهند گفت که چه مسکنی می توانید مصرف کنید. مقدار کمی از هر دارویی که مصرف می کنید ممکن است به شیر مادر شما منتقل شود، اما اگر طبق دستور مصرف کنید، بعید است که به کودک شما آسیب برساند. در صورت شیردهی از کدئین یا کوکودامول (که حاوی کدئین است) استفاده نکنید ، زیرا ممکن است به کودک شما آسیب برساند.

همیشه قبل از مصرف هر دارویی با پزشک، ماما یا داروساز خود مشورت کنید. ماما ممکن است به شما مسکن هایی مانند پاراستامول بدهد تا در خانه مصرف کنید.

مهم است که مسکن خود را به طور منظم و به موقع مصرف کنید، حتی اگر در حال حاضر درد ندارید. اگر همچنان با داروهای مسکن درد دارید، با ماما، داروساز یا پزشک عمومی خود صحبت کنید.