در حالی که ما آنقدر "پیشرفته" شده ایم که باور نمی کنیم رفتن به روانشناس "چیزی برای افراد دیوانه" است، هنوز هم بی میلی خاصی برای تصمیم گیری برای رفتن وجود دارد.

کمک و درمان حرفه ای می تواند به ما در حل مشکلات گذشته، بهبود حال و تغییر آینده کمک کند.

اینها تنها چند دلیل برای مشاوره هستند. در مقاله زیر بیشتر بدانید.

چرا پیش روانشناس برویم؟

در گام اول، باید این ایده یا پیش‌فرض که باید دیوانه باشید را کنار بگذارید تا به روان‌شناس بروید. به آن به عنوان راهی برای کنترل مشکلات و ناراحتی های خود فکر کنید.

همانطور که موهای خود را در سالن زیبایی می گیرید یا ماسکی برای چین و چروک درست می کنید، ذهن نیز نیاز به مراقبت دارد.

درخواست کمک حرفه ای آسان نیست و نیاز به عزم و اراده ای دارد که اغلب آن را نداریم یا جدی نمی گیریم.

به یاد داشته باشید که گاهی اوقات نمی توانید تمام اتفاقاتی که برایتان می افتد را خودتان کنترل کنید. شما هم نمی توانید همه چیز را بدانید. برای آن، درمان وجود دارد.

فکر نکنید که با شروع جلسات با یک روانشناس، مجبور خواهید بود تمام زندگی خود را با آنها ادامه دهید.  زمانی که احساس کردید توانسته اید مشکلی را که برایتان آزار داده است حل کنید، خودتان می توانید تصمیم بگیرید که چه زمانی ادامه دهید و چه زمانی متوقف شوید .

دلایل مراجعه به روانشناس

برخلاف باور مردم، درخواست کمک شجاعانه و  هوشمندانه است ، نه بزدلانه.

همانطور که تحمل درد جسمی (دندان، کمر و...) معنی ندارد، درد روحی را هم نباید تحمل کنیم.

اگر نمی دانید چرا باید به روانشناس مراجعه کنید، به این دلایل توجه کنید:

1. فضایی برای شماست

شاید تمام روز را صرف کار کردن، انجام کارهای خانه یا انجام تعهدات می کنید.

شما زمانی را ندارید که به خودتان اختصاص دهید. رفتن به باشگاه یا سالن زیبایی، چرت زدن یا حمام طولانی به دلیل کمبود وقت از لذت های ممنوع است.

• پس از جلسه به عنوان فضایی شایسته برای به عهده گرفتن مسئولیت خود استفاده کنید. انگار یک ماساژ بود، اما برای روح.
• خواستن یک ساعت در هفته برای حل مشکلات خود خودخواهی نیست، بلکه فرصتی برای بهبود روابط خود با خود و دیگران است.

2. به شما اجازه می دهد بفهمید

بسیاری از اوقات احساسات کنترل را به دست می گیرند و به ما اجازه نمی دهند شفاف فکر کنیم یا عمل کنیم. در مواقع دیگر، ما به خوبی درک نمی کنیم که چرا برخی کارها را انجام می دهیم.

همه ما بلوک های ذهنی، تجربیات و موقعیت هایی داریم که باعث می شود رفتار خاصی داشته باشیم.

برای مثال، مراجعه به روانشناس می تواند به ما کمک کند تا بفهمیم چرا اینگونه هستیم یا چرا همیشه همین اتفاقات برایمان می افتد.

ممکن است برای مقابله با احساسات خود به توضیحی «رسمی» نیاز داشته باشید.

3. آنها شما را قضاوت نمی کنند

آیا تا به حال برای شما اتفاق افتاده است که هنگام صحبت با یک دوست، شریک زندگی یا یکی از اعضای خانواده، احساس کنید که دیگران در مورد شما (یا در مورد موضوع خاص) قضاوت اشتباهی می کنند؟ این به این دلیل است که اطرافیان شما می توانند طرفی بگیرند یا پیش فرض هایی داشته باشند.

• از سوی دیگر، روانشناس به مشکلات شما "فعالانه گوش نمی دهد"، بلکه روش بیان خود، زبان، حرکات و واکنش های شما را تجزیه و تحلیل می کند.
• به این ترتیب او می تواند موقعیت را ارزیابی کند و بدون اینکه رفتار شما را ملاک قرار دهد، یک دیدگاه حرفه ای به شما ارائه دهد.

4. نظر دیگری خواهید گرفت

درمانگران مطالعه کرده‌اند تا بتوانند نظرات، ارزش‌ها یا دیدگاه‌های متفاوتی را از زاویه‌ای «عینی‌تر» به بیماران خود ارائه دهند. یعنی بدون اینکه احساسات یا تابوهایی که ممکن است در مورد بهترین دوست شما اتفاق بیفتد، مانع شوند.

• شما می توانید توضیحی را از منظر دیگری دریافت کنید و این به شما کمک می کند دفعه بعد متفاوت عمل کنید.
• روانشناس از نظر عاطفی با شما درگیر نیست و بنابراین دیدگاه او گسترده تر است.
• حرکت رو به جلو، اصلاح رفتارهای منفی و راحت بودن با خودتان بسیار مفید خواهد بود.

5. صحبت کردن به شما کمک می کند

در بسیاری از مواقع، روانشناس ساکت می ماند و به بیمار اجازه می دهد تا خطا یا موقعیت را به طور خاص با ابزار خود متوجه شود. بیان احساسات در قالب کلمات اساسی است و با صحبت کردن به دست می آید.

اجازه دادن به اشک جاری شدن، از بین رفتن خشم یا کاهش اضطراب به هر فرد بستگی دارد... و به آنچه که ما در آن فضایی که فقط برای خودمان اختصاص داده است بیان می کنیم.

همچنین بخوانید:
6 دلیل برای اینکه گریه کردن سالم است

6. شما را به چالش می کشد

رفتن به درمان مانند صحبت کردن با آینه است، فقط پاسخ همیشه آن چیزی نیست که می خواهیم بشنویم. یک درمانگر همان چیزی را که عزیزانتان دارید به شما نمی گوید و این دلیل کافی برای مشورت با او است.

در چند روز گذشته، شما یک دندان درد خفیف داشته اید. کنترل درد چندان دشوار نبوده است، بنابراین تصمیم گرفتید از داروهای بدون نسخه استفاده کنید و آن را نادیده بگیرید. سپس یک شب، در خواب عمیقی هستید که یک درد تند و تپنده ناگهان شما را از خواب بیدار می کند. حالا، شما متقاعد شده اید که باید به دندانپزشکی بروید، بنابراین همان روز صبح یک قرار ملاقات بگذارید. زمانی که به مطب دندان‌پزشکی می‌روید، درد دندان شما متوقف شده است، اما دندانپزشک شما یک کانال ریشه را توصیه می‌کند. چرا اگر دندان شما خوب است؟ در اینجا چند دلیل وجود دارد که ممکن است وقتی درد دندان متوقف شده است همچنان به کانال ریشه در آستوریا نیاز داشته باشید.

اعصاب مرده

اگر هنگام مصرف غذاها یا نوشیدنی های سرد یا گرم دچار حساسیت شدید، ممکن است اعصاب شما مرده یا مرده باشد. به طور معمول، با از بین رفتن عصب دندانی شما، می توانید هر چیزی از درد خفیف تا شدید را تجربه کنید. این درد می تواند مداوم باشد یا به صورت جهشی باشد. اگر درد به طور کلی ناپدید شد، می تواند به این معنی باشد که عصب مرده است. اگر دندان در حال مرگ یا مرده شما درمان نشود، باکتری ناشی از آن می تواند به دندان های دیگر و استخوان فک شما سرایت کند و منجر به از دست دادن دندان یا استخوان اضافی شود. کانال ریشه به دندانپزشک شما اجازه می دهد تا به جای کشیدن دندان، عفونت را از بین ببرد و دندان شما را نجات دهد.

عفونت

اگر ریشه ناراحتی شما عفونت باشد، درد دندان ممکن است ناپدید شود زیرا بدن شما آن را جذب کرده است. عفونت می تواند به صورت آبسه ای که در کنار یا در ریشه دندان شما ایجاد می شود، ظاهر شود. اما همچنین می تواند به بیماری لثه، حفره عمیق یا حرکت به استخوان فک و از دست دادن استخوان منجر شود. درمان کانال ریشه گزینه خوبی است زیرا قبل از گسترش عفونت، پالپ بیمار را از ریشه جدا می کند.

پر کردن پوسیده

یک پرکردگی پوسیده می تواند باعث حساسیت و درد دندان شود، زیرا سوراخ هایی که عصب دندان شما را هنگام صحبت کردن، نفس کشیدن یا غذا خوردن در معرض هوا قرار می دهد. همچنین به باکتری ها و سایر میکروب ها این توانایی را می دهد که پالپ دندان، لثه ها و حتی دندان های دیگر شما را آلوده کنند. این آسیب می تواند دندان شما را تا حدی ضعیف کند که از حمایت کافی از روکش یا پرکردگی جلوگیری کند. انجام درمان ریشه می تواند از عصب دندان محافظت کند و دندان شما را از کشیدن نجات دهد .

در حالی که ممکن است از اینکه دندان دردتان باعث ناپدید شدن آن شده است سپاسگزار باشید، وضعیت شما ممکن است بدتر شود. حتی دردهای جزئی دندان را نباید نادیده گرفت. اگر با هر نوع دندان درد در آستوریا روبرو هستید، در اسرع وقت به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

محل تومور هم علائم مننژیوم و هم درمان بالقوه مننژیوم را تعیین می کند.

علائم مننژیوم ممکن است به تدریج رخ دهد و نسبتاً خفیف شروع شود. این علائم ظریف ممکن است برای مدت طولانی قبل از تشخیص مننژیوم باقی بمانند. بر اساس محل مننژیوم، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سردرد
• تاری دید
• تشنج
• بی حسی
• ضعف در بازوها یا پاها
• مشکل گفتاری
• از دست دادن حافظه
• از دست دادن شنوایی

آیا مننژیوم کوچک می 

یک روان درمانگر کودک بسته به ایالت یا کشوری که در آن زندگی می کند، نیازمندی های متفاوتی خواهد داشت. با این حال، وجه اشتراک همه آنها این است که کودک  درمانگر بودن به سال ها آموزش و تحصیل نیاز دارد.

یادگیری نحوه تغییر افراد کار بسیار زیادی است، و همچنین یادگیری نحوه تفکر کودکان نیز کار زیادی است. مغز یک کودک با مغز یک بزرگسال متفاوت است و می تواند در دوران کودکی کمی تغییر کند و برای کسانی که آموزش ندیده اند سخت می شود. روان درمانگر کودک به همین دلیل به آموزش خاصی نیاز دارد.

الزامات آموزشی

روان‌درمانگران کودک آینده معمولاً برای داشتن صلاحیت کامل، مدرک کارشناسی ارشد در مشاوره، مددکاری اجتماعی یا یک رشته مرتبط دریافت می‌کنند. تکمیل این مدارک ممکن است سال‌ها طول بکشد و یک روان‌درمانگر کودک بالقوه برای اینکه بتواند کار خود را به درستی انجام دهد، کمی فداکاری می‌کند.

اگر یک درمانگر بالقوه یک برنامه روانشناسی را پشت سر بگذارد، می آموزد که چگونه از نظر روانشناسی آزمایش کند، که می تواند مسیرهای شغلی بیشتری را باز کند. مدرسه ای که در آن می روند نیاز به اعتبار دارد. این یک الزام برای گرفتن مجوز است.

کارآموزی

بسیاری از روان درمانگران کودک آینده این فرصت را دارند که در یک دوره کارآموزی با سازمانی کار کنند که با کودکان کار می کند. آنها تجربه عملی کار با کودکانی را که مسائل مختلفی دارند، به دست می آورند. این تجربه ای است که آنها پس از صدور مجوز با خود به یک حرفه حرفه ای می برند.

صدور مجوز

روان درمانگر کودک باید در کاری که انجام می دهد مجوز داشته باشد تا بتواند بهترین تجربه ممکن را به مشتریان ارائه دهد.

همه ایالت های ایالات متحده برای تبدیل شدن به یک روان درمانگر بالینی کودک نیاز به دکترا، دوره کارآموزی فوق دکترا و نمره قبولی در آزمون عمل حرفه ای روانشناسی دارند. پس از دریافت مجوز، آموزش مداوم برای ادامه مجوز مورد نیاز است. 

آموزش بازی درمانی

بازی درمانی هنگام تمرین روان درمانی کودک الزامی نیست، اما ابزار ارزشمندی است که در این زمینه استفاده می شود. همانطور که احتمالاً می توانید فرض کنید، بازی درمانی شامل بازی کودکان و استفاده از هنر به عنوان راهی برای بیان خود است. کودکان عاشق بازی هستند، بنابراین این می تواند یک درمان موثر باشد. با این حال، یک روان درمانگر کودک ممکن است برای داشتن آن در مطب خود به گواهینامه نیاز داشته باشد. بسیاری از سازمان ها این گواهی را ارائه می دهند، مانند موسسه ملی تقویت روابط. شما می‌توانید بدون ارائه بازی‌درمانی روان‌درمانگر کودک باشید، اما وقتی کودکان راه‌های زیادی برای یادگیری دارند، خوب است که تا حد امکان ابزارهای بیشتری داشته باشید.

همانطور که می بینید، روان درمانی کودک کار بسیار زیادی است و نیاز به آموزش زیادی دارد، بنابراین وقتی روان درمانگر را برای کودک خود انتخاب می کنید، فردی را انتخاب می کنید که مجهز به کمک باشد. با این حال، چگونه می توانید بهترین روان درمانگر کودک را در موقعیت خود پیدا کنید؟

این روزها، ما به واژن خود - یا به عبارت صحیح تر، فرج - بسیار بیشتر از زنان (یا مردان) نگاه می کنیم. و با بزرگتر شدن یا پس از زایمان، بسیاری از ما از اینکه متوجه می شویم منطقه تغییر کرده است شوکه می شویم.

بنابراین، انتظار دارید چه اتفاقی برای واژن شما بیفتد؟ چه چیزی طبیعی است و چه چیزی نیست؟

اول چیزهای مهم. همانطور که هر فردی شکل بدن، رنگ چشم یا ترجیح شریک جنسی متفاوتی دارد، در واژن و فرج نیز بدون در نظر گرفتن سن، تنوع زیادی وجود دارد.

دکتر یاسمین تان، متخصص زنان و جراح لاپاراسکوپی در موسسه تحقیقات و سلامت زنان استرالیا (WHRIA)، گفت: "این مانند هر چیزی است - طیف کاملی از ظاهر این ناحیه وجود دارد و همه آنها معمولاً کاملاً طبیعی هستند."

با این حال، گذر زمان را به ترکیب اضافه کنید، و برخی تغییرات کلی‌تر خواهند بود.

واژن و فرج ضخامت خود را از دست می دهند و رنگ فرج می تواند از صورتی به رنگ کم رنگ تر یا تیره تر تغییر کند.

دکتر تان گفت که کلیتوریس می تواند منقبض شود، لابیاها می توانند شل شوند و ممکن است برخی از بافت ها کوچک شوند. ورودی مجرای ادرار نیز ممکن است "کمی بیرون بزند و کمی گوشتی به نظر برسد".

او گفت: "مثل هر جای دیگر پوست نازک‌تر و کشسانی کمتری پیدا می‌کند. این چاق شدن کمی آویزان می‌شود."

و درست مانند موهای سر ما، موهای پایین نیز ممکن است خاکستری شوند.

از بلوغ تا یائسگی

واژن و فرج در طول سال‌ها از بلوغ تا یائسگی تقریباً یکسان می‌مانند، به استثنای دو رویداد مهم: زایمان و شیردهی.

دکتر تان گفت، آوردن نوزاد به دنیا می تواند برای ناحیه واژن بسیار آسیب زا باشد.

پارگی یا اپی زیاتومی ممکن است ظاهر و عملکرد واژن و فرج را در درازمدت تحت تأثیر قرار دهد، «بسته به اینکه چقدر بافت به خوبی کنار هم قرار گرفته است».

در حالی که واژنی که در طول زایمان کشیده شده است به طور کلی با گذشت زمان به حالت عادی باز می گردد، بافت های نگهدارنده که ساختارهای واژن را در جای خود نگه می دارند ممکن است آسیب ببینند و این ممکن است در نهایت منجر به افتادگی دیواره های واژن شود.

نتیجه می تواند مشکلات عملکرد مثانه و روده مانند نشت ادرار یا مدفوع باشد و ممکن است یک توده از واژن بیرون بزند. گاهی اوقات ممکن است جراحی لازم باشد.

شیردهی به خودی خود مشکلی ایجاد نمی کند، اما سطوح پایین استروژن همراه با آن می تواند بازگشت به حالت طبیعی واژن را پس از بارداری و زایمان به تاخیر بیندازد.

این به این دلیل است که استروژن هورمونی است که وظیفه ارتجاعی و روان نگه داشتن واژن و فرج را بر عهده دارد. اما پس از پایان شیردهی، همه چیز به طور کلی به حالت عادی باز می گردد.

جنسیت: به آن ادامه دهید

برای اکثر زنان، یائسگی زمانی است که تغییرات بزرگ در ناحیه واژن شروع می شود. افت دائمی استروژن می تواند باعث خشکی و سفت شدن آن شود که می تواند برای برخی از خانم ها مشکل واقعی در اتاق خواب ایجاد کند.

اما داروهایی (چه با نسخه و چه بدون نسخه) وجود دارند که می توانند در مواقعی که رابطه جنسی ناراحت کننده است کمک کنند و همانطور که دکتر تان توصیه می کند، قطعاً حفظ آن مفید است.

به نظر می رسد مقاربت و سایر فعالیت های جنسی که باعث کشش واژن می شوند می توانند با جلوگیری از انقباض و سفت شدن بیش از حد بافت در ناحیه به حفظ کشش کمک کنند.

او نمی تواند دقیقاً تعداد دفعات مورد نیاز را رقم بزند، اما می گوید "احتمالاً حداقل هر هفته".

اگر شریکی ندارید، اما ممکن است در آینده بخواهید، راه‌های دیگری برای حفظ این منطقه وجود دارد.

او می گوید که برخی از فیزیوتراپیست های متخصص برای ارائه درمان گشادکننده واژن، که هدف آن کشش عضلات واژن است، آموزش دیده اند.

در سکوت رنج نکش

خبر خوب (نوعی) این است که نیمی از زنان در نتیجه این تغییرات هیچ مشکل عمده ای را تجربه نخواهند کرد و می توانند با داروهای بدون نسخه (مرطوب کننده ها و روان کننده های واژن) علائم را مدیریت کنند.

با این حال، حدود 50 درصد از زنان ممکن است این علائم را تا حدی تجربه کنند که باعث ناراحتی جدی شود، وضعیتی که به عنوان آتروفی ولوواژینال شناخته می شود.

دکتر تان گفت: «بسیاری از زنان در سکوت رنج می برند.

این موضوع بر روابط آنها، عزت نفس و زندگی جنسی آنها تأثیر می گذارد.

کمک در دسترس است و دکتر تان تاکید می کند که اگر در حین رابطه جنسی احساس ناراحتی می کنید یا علائم دیگری دارید، مهم است که با پزشک عمومی یا متخصص زنان خود صحبت کنید، زیرا درمان هایی (مانند جایگزینی استروژن یا لیزر واژینال) در دسترس هستند که می توانند تسکین دهند.

ونیرها اغلب برای ترمیم دندان های ترک خورده یا شکسته به ویژه در جلوی دهان استفاده می شوند. این روش می تواند منجر به داشتن دندان هایی سفید و سالم شود. روکش دندان که از کامپوزیت پرسلن یا رزین همرنگ دندان ساخته شده است، شامل یک ماده نازک است که روی جلوی دندان اعمال می شود. برای پر کردن قسمت ترک خورده یا شکسته دندان، پرسلن یا رزین در این نواحی ضخیم تر است.

برای شروع این فرآیند، دندانپزشک ابتدا یک لایه بسیار نازک از مینای دندان را از سطح جلوی دندان جدا می کند. سپس دندانپزشک از دندان اثر می گذارد، سپس آن را برای طراحی و تولید روکش به آزمایشگاه می فرستد. پس از حدود یک یا دو هفته، روکش باید آماده استفاده باشد.

برای افزودن روکش به دندان شما، دندانپزشک سطح دندان را با مایع مخصوص اچ می کند. سپس متخصص سیمان دندان را قبل از استفاده از روکش روی دندان آسیب دیده اضافه می کند. هنگامی که در محل قرار می گیرد، دندانپزشک از یک دستگاه نورپردازی ویژه استفاده می کند که مواد شیمیایی موجود در سیمان دندان را فعال می کند و به سرعت مواد را سخت می کند.

اگر به دنبال روکش در Ft. توماس، کی‌ای، یا اطراف آن، به مراقبت دندان‌پزشکی O'Connor نگاه نکنید. روکش های ما سریع، موثر و بدون استرس هستند.

مراکز بحران اجتماعی در سال‌های اخیر رشد کرده‌اند و افزوده‌ای ارزشمند به طیف خدمات سلامت رفتاری بوده‌اند. معمولاً بر اساس رویکرد خود بر روی یک مدل سلامتی و بهبودی، آنها می‌توانند به بسیاری از افراد در مواجهه با رویدادهای دشوار زندگی، موقعیت‌های استرس‌زا و جبران بیماری‌های مزمن روان‌پزشکی کمک کنند. این امکانات رفاهی معمولاً به‌عنوان خدمات سرپایی یا پیاده‌روی، مداخله یا انحراف در بحران، واحدهای تثبیت بحران تحت حاد جامعه، و مراقبت‌های فوری روان‌پزشکی شناخته می‌شوند، معمولاً دور از بیمارستان‌ها - اغلب در نزدیکی خدمات عمومی و کلینیک‌های سلامت روان قرار دارند.

مراکز بحران اجتماعی معمولاً توسط درمانگران و مددکاران اجتماعی آموزش دیده برای مشاوره با افراد و در عین حال فراهم کردن یک محیط امن و حمایتی تشکیل می شوند. روانپزشکان یا پرستاران روانپزشکی نیز ممکن است در دسترس باشند، اگرچه ساعات کاری آنها معمولاً محدود است.

اکثر بیماران مرکز بحران جامعه خود به خود مراجعه می کنند یا به طور داوطلبانه توسط مدیران پرونده، پرسنل بحران سیار یا افسران پلیس به کلینیک همراهی می شوند. هر بیمار معمولاً یک ارزیابی روانی اجتماعی کامل دریافت می کند و به مراقبت های بعدی ارجاع می شود. برخی از کلینیک ها نیز خدمات تثبیت بحران شبانه را ارائه می دهند. ²

با این حال، در حالی که برنامه‌های مبتنی بر جامعه فواید بسیاری ارائه می‌دهند، معمولاً برای مراقبت از بیماران مبتلا به شرایط روانی جدی یا خطرناک مجهز نیستند. این مراکز معمولاً فهرستی طولانی از معیارهای خروج مانند پرخاشگری حاد، خطر برای خود، وضعیت غیرارادی یا اختلالات سوء مصرف مواد همراه دارند ( جدول ). هم بیماران فعلی و هم بیماران آینده نگر که این معیارها را نشان می دهند معمولاً به اورژانس بیمارستانی هدایت می شوند یا توسط مجری قانون یا خدمات فوریت های پزشکی به آنجا منتقل می شوند. در واقع، بسیاری از مراکز به الگوریتم‌های درمانی برای بیماران با دقت بالا نیاز دارند که به وضوح به «ارسال به بخش اورژانس بیمارستان یا تماس با 911» ختم می‌شود.

شایان ذکر است که این نوع بیماران که از مراکز بحران اجتماعی کنار گذاشته می‌شوند، احتمالاً درصد زیادی از افراد با دقت بالا را تشکیل می‌دهند که در نهایت در اورژانس در انتظار مراقبت بستری هستند. بنابراین، در حالی که مراکز بحران اجتماعی می‌توانند کار خارق‌العاده‌ای انجام دهند، ممکن است تأثیر ناچیزی بر استفاده از ED در بیماران مبتلا به شرایط روان‌پزشکی با دقت بالا داشته باشند. در واقع، انتظار از این سازمان ها برای رسیدگی به حادترین بیماران روانپزشکی مانند انتظار از یک مطب خصوصی برای درمان حملات قلبی و تصادفات شدید رانندگی است.

برخی از مراکز بحران اجتماعی بدون تقصیر خود قربانی انتظارات غیرواقعی شده اند. رهبران بهداشت رفتاری ایالتی و شهرستانی ممکن است تصور کنند که با ایجاد این مراکز، تعداد بیماران روانپزشکی که به اورژانس مراجعه می‌کنند را به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهند و در نتیجه باعث ایجاد اختلال در شبانه‌روزی ED می‌شوند. این نه تنها نسبت به مراکز منصفانه نیست، بلکه متأسفانه نشان می‌دهد که علائم اورژانسی بیماری‌های روانی شدید چقدر جدی، ناتوان‌کننده، تهدیدکننده زندگی و غیرقابل پیش‌بینی هستند و چگونه این علائم به سطح بالایی از مراقبت نیاز دارند.

این همان جایی است که اورژانس های روانپزشکی مبتنی بر بیمارستان مناسب هستند. از آنجا که برنامه های روانپزشکی اورژانس برای کار با افراد بسیار حاد طراحی شده اند، آنها معمولاً می توانند سهم بزرگ بیمارانی را بپذیرند که از مراکز بحران اجتماعی کنار گذاشته می شوند. اما اورژانس‌های روان‌پزشکی بیمارستانی به‌جای پذیرش بیماران برای پذیرش مانند اورژانس‌های پزشکی سنتی، اورژانس‌های روان‌پزشکی بیمارستانی به سرعت ارزیابی و درمان فوری را با هدف تثبیت در شرایط اضطراری، و ترخیص به منزل یا سایر سطوح مراقبتی با محدودیت کمتر به جای بستری انجام می‌دهند. پذیرش و در واقع، در بسیاری از مکان‌ها و مدل‌های مراقبتی - روستایی و شهری، دانشگاهی و شهری - روانپزشکی بسیار مؤثر بوده است. اکثریت بیماران ED روانپزشکی در برنامه های سراسر کشور، معمولاً 70٪ تا 80٪ یا حتی بالاتر،³

درمان بیماران با دقت بالا در اورژانس های روانپزشکی به جای سوار شدن آنها در اورژانس های عمومی منطقی است. موارد روانپزشکی تنها دسته بیمارانی هستند که در اورژانس‌ها مشاهده می‌شوند که طرح درمان پیش‌فرض برای آنها به‌طور سنتی پذیرش بستری بوده است. برای مثال، یک اورژانس، بیمار مبتلا به حمله آسم را برای انتقال به «تخت آسم بستری» نگه نمی‌دارد. در عوض، آنها مشکلات تنفسی بیمار را در اسرع وقت درمان می کنند. بیماران اورژانس روانپزشکی نیز پریشانی فوری را تجربه می‌کنند و مستحق همین رویکرد سریع هستند.

شروع فوری مراقبت های اورژانسی دقیقاً همان کاری است که اورژانس های روانپزشکی انجام می دهند. این همچنین کاملاً با قانون کار و درمان فوری پزشکی فدرال (EMTALA) حاکم بر بیمارستان‌ها مطابقت دارد که اورژانس‌های روانپزشکی با دقت بالا را از نظر قانونی معادل فوریت‌های پزشکی می‌دانند و مستحق همان تلاش‌های فوری برای ارزیابی و تثبیت هستند. در همین حال، بیمارانی که ممکن است از مراکز بحران اجتماعی بیشترین بهره را ببرند، ممکن است بعید باشد که به رویکرد با دقت بالا در سایت‌های اورژانس روانپزشکی نیاز داشته باشند و شاید در وهله اول تمایلی به مراجعه به اورژانس‌های بیمارستانی نداشته باشند، بنابراین این برنامه‌ها می‌توانند به طور بهینه با هم کار کنند. روشی تقریباً کاملاً مکمل، که به ندرت زائد است.

یکی از تمایزات تاریخی این ایده است که بیمارستان‌ها از مدل پزشکی استفاده می‌کنند در حالی که مراکز بحران اجتماعی بیشتر بر سلامتی و بهبودی متمرکز هستند، اما زمانی که یک برنامه اورژانس روان‌پزشکی مبتنی بر بیمارستان بخشی از سیستم است، این موضوع لازم نیست. بسیاری از اورژانس‌های روانپزشکی - به‌ویژه طرح‌های جدیدتر مانند واحدهای EmPATH - مدل سلامتی و بهبودی را با مدل پزشکی ترکیب می‌کنند، به این امید که بهترین هر دو رویکرد را، در صورت لزوم، برای چالش‌های منحصربه‌فرد بیماران با دقت بالا بیاورند. نتیجه یک محیط حمایتی، آرام و خانگی است که در آن بیماران می‌توانند مراقبت‌های پزشکی تخصصی و مداخلات مورد نیاز را دریافت کنند. بنابراین، پتانسیلی برای تداوم یکپارچه فلسفه مراقبت وجود دارد که اورژانس های روانپزشکی مبتنی بر بیمارستان و کلینیک های بحران اجتماعی را به هم متصل می کند.

واضح است که برای ارائه به موقع، فردی و سطح مناسب مراقبت به هر بیمار که علائم حاد روان‌پزشکی را تجربه می‌کند، و برای به حداقل رساندن اورژانس شبانه‌روزی، سیستم‌های سلامت روان باید از مراکز بحران اجتماعی و اورژانس‌های روان‌پزشکی مبتنی بر بیمارستان حمایت کنند.

معمولاً می توانید سردردهای تنشی را با مسکن هایی مانند  پاراستامول و ایبوپروفن درمان کنید . تغییرات سبک زندگی نیز ممکن است کمک کند، به عنوان مثال:

• خواب منظم
• کاهش استرس
• به خوبی هیدراته ماندن

میگرن

میگرن کمتر از سردردهای تنشی شایع است. آنها معمولاً به صورت درد شدید و ضربان دار در جلو یا کنار سر احساس می شوند. برخی از افراد علائم دیگری نیز دارند، مانند:

• حالت تهوع
• استفراغ
• افزایش حساسیت به نور یا صدا

میگرن می تواند شما را از انجام فعالیت های عادی روزانه خود باز دارد. آنها معمولاً حداقل چند ساعت طول می کشند. برخی از افراد متوجه می شوند که باید روزها در رختخواب بمانند.

چگونه میگرن را درمان کنیم

اکثر مردم می توانند میگرن خود را با داروهای بدون نسخه از داروساز درمان کنند.

اگر میگرن شما شدید است، ممکن است نیاز باشد که توسط پزشک عمومی داروهای قوی تری برای شما تجویز شود. این ممکن است بتواند میگرن شما را تسکین داده و از آن جلوگیری کند.

سردردهای خوشه ای

سردرد خوشه ای نوع نادری از سردرد است. آنها به صورت خوشه ای به مدت یک یا دو ماه در یک زمان مشابه از سال رخ می دهند.

سردردهای خوشه ای بسیار دردناک هستند. آنها باعث درد شدید در اطراف یک چشم می شوند و اغلب با علائم دیگری مانند:

• آبریزش یا قرمزی چشم
• مسدود شده یا آبریزش بینی

داروهای داروخانه معمولاً علائم سردرد خوشه ای را کاهش نمی دهند. پزشک عمومی شما می تواند درمان های خاصی را برای کاهش درد و کمک به جلوگیری از حملات بیشتر تجویز کند.

سردردهای دارویی و مسکن

برخی از سردردها از عوارض جانبی مصرف یک داروی خاص هستند. سردردهای مکرر نیز می تواند ناشی از مصرف بیش از حد داروهای مسکن باشد. این به عنوان سردرد مسکن یا مصرف بیش از حد دارو شناخته می شود.

سردرد ناشی از مصرف بیش از حد دارو معمولاً در عرض چند هفته پس از قطع مصرف مسکن هایی که باعث آن می شوند، بهبود می یابد. اما ممکن است درد چند روز قبل از شروع بهبود بدتر شود.

سردردهای هورمونی

سردرد در زنان اغلب توسط هورمون ها ایجاد می شود و بسیاری از زنان متوجه ارتباط با دوره های خود می شوند. قرص های ضد بارداری ترکیبی ، یائسگی و بارداری نیز محرک های بالقوه هستند.

ممکن است بتوانید به کاهش سردردهای مرتبط با چرخه قاعدگی کمک کنید:

• کاهش سطح استرس شما
• داشتن الگوی خواب منظم
• اطمینان حاصل کنید که وعده های غذایی را از دست نمی دهید