سیب سلامتی

دلایل متفاوتی برای به وجود آمدن اختلالات خواب وجود دارد،‌ ممکن است به خاطر مسافرت، استرس بیماری و غیره باشد. البته که متوجه شدن دلیل این اختلال برای از بین بردن آن بسیار مهم است اما تأثیراتی که بر زندگی افراد می‌گذارد بسیار مشهود و عمیق‌تر است. این اختلالات خواب زمانی که بر زندگی روزمره افراد تأثیر بگذارد،‌ نیاز به پیگیری و درمان دارد. در دنیای امروزی، به خاطر شرایط و سبک زندگی متفاوت، اختلالات استرس و اضطراب و بیماری‌های متفاوت، اختلالات خواب همواره رو به افزایش است و کم‌کم تبدیل به یکی از معضلات بشر امروزی شده است. 

اختلالات خواب چیست

به طور کلی می‌توان گفت که اختلالات خواب، به گروهی از شرایط گفته می‌شود که بر توانایی منظم خوابیدن فرد، تاثیر می‌گذارد و مانع از داشتن 8 ساعت خواب مفید در اشخاص  می شود. این اختلالات می‌تواند بر اثر مشکلات سلامتی یا استرس زیاد به وجود آید. طبق تحقیقات انجام شده بیش از یک سوم بزرگسالان به اختلال خواب مبتلا هستند و از این بیماری رنج می‌برند. همچنین طبق گزارشات، مشخص شده است که اکثر دانش آموزان دبیرستانی کمتر از 8 ساعت می‌خوابند. اغلب افراد به دلیل استرس زیاد، برنامه‌های کاری شلوغ و سایر عوامل بیرونی، با مشکلات خواب روبه‌رو می‌شوند. با این حال، هنگامی که این مسائل به طور منظم شروع می‌شوند و بر زندگی افراد تأثیر می‌گذارند، می‌توانند نشان‌دهنده اختلالات خواب باشند. بسته به نوع اختلالی که به آن مبتلا هستید، ممکن است به سختی به خواب بروید و در طول روز دچار خستگی مفرط شوید. کمبود خواب می‌تواند بر میزان انرژی،‌ خلق و خو، تمرکز و سلامتی کلی بدن تأثیر منفی بگذارد. 

در برخی موارد،‌ اختلالات خواب می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری پزشکی یا روانی دیگری باشد. این اختلالات خواب،‌ در نهایت پس از برطرف کردن مشکل زمینه‌ای، حل خواهد شد. اما زمانی که اختلالات خواب به خاطر مشکلات و بیماری‌های زمینه‌ای نباشد،  باید به روانشناس خوب و با تجربه مراجعه کنید و طبق تشخیص و نظر ایشان،‌ از درمان‌های پزشکی یا تغییر دادن شیوه زندگی استفاده کنید. اگر مشکوک به ابتلا به اختلالات خواب هستید، باید فوراً و بدون اتلاف وقت برای تشخیص  قطعی و درمان این اختلال اقدام فرمایید. در صورتی که این اختلالات خواب هرچه زودتر و سریع‌تر درمان نشوند، عواقب بسیار جبران‌ناپذیری بر روی سلامت اشخاص خواهد داشت. اختلالات خواب همچنین می‌توانند عملکرد شما را در محل کار تحت تأثیر قرار بدهند و باعث ایجاد تنش در روابط شوند و توانایی‌های شما را در انجام فعالیت‌های روزانه مختل کند.

انواع مختلف اختلالات خواب

انواع مختلفی از اختلالات خواب وجود دارد که برخی از آنها ناشی از بیماری‌های زمینه‌ای هستند. چند مورد از انواع مختلف این اختلالات، در ادامه عنوان می‌شوند : 

اینسومنیا (Insomnia)

اینسومنیا در واقع به معنای ناتوانی در خوابیدن یا عدم توانایی در خواب ماندن است. اینسومنیا می‌تواند به خاطر پروازهای طولانی مدت و مسافرت ایجاد شود و یا نشانه استرس، اضطراب، مشکلات هورمونی و یا مشکلات گوارشی باشد. اینسومنیا می‌تواند برای سلامت کلی شما مشکل‌ساز باشد همچنین می‌تواند منجر به مشکلات زیر شود:

• افسردگی (نحوه درمان افسردگی بدون دارو)
• مشکلات مربوط به تمرکز
• افزایش وزن
• کاهش میل جنسی
• اختلال در کار و یا عملکرد در مدرسه

متأسفانه اینسومنیا بسیار شایع است، به حدی که بیش از 50 درصد از بزرگسالان در مقطعی از زندگی خود با این بیماری درگیر بوده‌اند. این اختلال بیشتر در بین زنان مسن و میانسال مشاهده می‌شود. 

اینسومنیا معمولاً به یکی از موارد زیر تقسیم می‌شود:

• مزمن : زمانی که اینسومنیا به طور مداوم به مدت 1 ماه ادامه داشته باشد.
• متناوب: زمانی که اینسومنیا به طور دوره‌ای برای فرد رخ می‌دهد.
• موقتی: هنگامی که فقط در چند شب دچار اینسومنیا می‌شوید.

آپنه خواب (Sleep apnea)

آپنه خواب زمانی قابل تشخیص است که فرد موردنظر در هنگام خواب، با توقف تنفس مواجه شود. این بیماری یک نوع بسیار خطرناک از نظر پزشکی و سلامتی است که باعث می‌شود بدن فرد بیمار، میزان اکسیژن کمتری را دریافت کند. همچنین می‌تواند باعث بیدار شدن و از خواب پریدن شخص از خواب بشود.

دو نوع از این آپنه وجود دارد :

• آپنه انسدادی ( obstructive sleep apnea ) : به زمانی گفته می‌شود که جریان هوا متوقف می‌شود زیرا راه تنفسی شخص، مسدود شده یا بیش از حد باریک است.
• آپنه مرکزی ( central sleep apnea ) به زمانی گفته می‌شود که مشکلی در ارتباط بین مغز و ماهیچه‌ای که تنفس را کنترل می‌کند وجود دارد. 

پاراسومنیا (Parasomnias)

پاراسومنیا نوعی از اختلال خواب است که باعث حرکات و رفتارهای غیرمعمولی در طول زمان خواب می‌شود.
این حرکات عبارتند از: راه رفتن در خواب،‌ صحبت کردن در خواب، ناله کردن، کابوس دیدن، شب ادراری، دندان قروچه و یا فشردن فک در خواب. 

سندرم پای بی‌قرار (Restless leg syndrome)

سندرم پای بی‌قرار، زمانی است که فرد نیاز مبرم به حرکت دادن پاهایش را در خود احساس می‌کند. این تمایل گاهی با حس سوزن سوزن شدن در پاها همراه است. این علائم ممکن است در طول روز نیز خود را بروز دهند اما به طور کلی بیشتر در شب هنگام نمایان می‌شوند. سندرم پای بی قرار غالباً با برخی شرایط سلامتی دیگر مانند پارکینسون،‌ نقص و اختلال بیش فعالی و نقص توجه خود را بروز می‌دهد، اما علت دقیق آن مشخص نیست.

نارکولوپسی (Narcolepsy)

نارکولوپسی با حملات خواب، قابل تشخیص است و هنگام بیدار شدن افراد رخ می‌دهد. در واقع این اختلال به این معناست که شخص بدون هیچ‌گونه هشدار قبلی احساس خستگی می‌کند و بدون هشدار به خواب می‌رود. همچنین این اختلال می‌تواند باعث فلج خواب شود که ممکن است منجر به ناتوانی فرد از نظر جسمی شود یعنی شخص نمی‌تواند بلافاصله پس از بیدار شدن از خواب حرکت کند و حتماً باید مدت زمان معینی صبر کند. اگرچه نارکولوپسی می‌تواند به خودی خود نیز ایجاد شود، اما معمولاً با بیماری‌های اختلال عصبی مانند ام اس (MS) همراه است. 

درمان اختلالات خواب

درمان اختلالات خواب بسته به نوع و علت آن بسیار متفاوت است. با این حال می‌توان گفت که درمان کردن آن شامل یکسری از روش‌های پزشکی، تغییر سبک زندگی و روان درمانی است. هنگامی که به مبتلا شدن خود یا اطرافیانتان مشکوک شدید،‌ در قدم اول باید به روانشناس خوب و با تجربه در زمینه اختلالات خواب مراجعه کنید تا ایشان تشخیص قطعی و تخصصی خود را در مورد وجود اختلالات خواب در شما،‌ ارائه دهد. پس از تشخیص این اختلالات،‌ با پیشنهاد و مشاوره دادن در مورد تغییر سبک زندگی، می‌توان بخش بسیاری از این اختلال را درمان کرد. در مرحله بعدی، در صورت نیاز شما و تشخیص روانشناس،‌ مرحله دارو درمانی نیز آغاز می‌شود تا به روانپزشک ارجاع داده شوید، تا به طور ادغامی با جلسات روان درمانی و دارو درمانی به بهبودی کامل برسید. فراموش نکنید که در مورد اختلالات خواب، هرچه سریع‌تر برای درمان خود اقدام کنید،‌ راحت‌تر درمان خواهید شد.

سیاتیک، شکل رایج کمردرد است که حدود 40 درصد از افراد را در برخی مواقع تحت تاثیر قرار می دهد، هم برای تسکین و هم برای پیشگیری نیاز به توجه دارد. کشف محرک های آن بسیار مهم است. در اینجا راهنمای مختصری برای درک و مدیریت موثر درد عصب سیاتیک است.

برای ارتباط با بهترین جراح ستون فقرات در تهران اینجا کلیک کنید

نکات کلیدی:

• سیاتیک حدود 40 درصد از افراد را در طول زندگی خود تحت تاثیر قرار می دهد و اغلب باعث حملات مکرر درد می شود.
• درک محرک های درد عصب سیاتیک برای پیشگیری و مدیریت بسیار مهم است.
• استرس، وزن، راه رفتن و نشستن نادرست، لباس های تنگ و سبک زندگی کم تحرک می تواند علائم را تشدید کند.
• تشخیص مناسب و برنامه های درمانی مناسب، از جمله مراقبت های کایروپراکتیک و فیزیوتراپی، می تواند درد عصب سیاتیک را کاهش دهد.

چه چیزی باعث درد عصب سیاتیک می شود؟

درد عصب سیاتیک می تواند توسط عواملی مانند استرس، وزن، راه رفتن یا وضعیت نشستن نادرست، لباس های تنگ، سبک زندگی بی تحرک و تغییرات مرتبط با بارداری ایجاد شود.

سیاتیک یکی از رایج ترین انواع کمردرد است. اگر علائم را تجربه می کنید، یافتن راهی برای بازگرداندن راحتی و حرکت در اولویت قرار دارد. با این وجود، پیشگیری همیشه بهترین نوع محافظت است، به همین دلیل است که درک عواملی که باعث درد عصب سیاتیک می‌شوند نیز باید در دستور کار قرار گیرد. مطالعات نشان می دهد که سیاتیک حدود 40 درصد از افراد را در مرحله ای از زندگی خود تحت تاثیر قرار می دهد و بسیاری از آنها دوره های مکرر را تجربه می کنند. با توصیه های زیر می توانید کنترل سلامت کمر خود را دوباره به دست آورید و به جلوگیری از درد پا کمک کنید.

چگونه بفهمیم که سیاتیک دارید

هنگامی که دردهای ناشی از کمر را تجربه می کنید، تشخیص دقیق اولین قدم ضروری برای یافتن درمان یا برنامه مدیریت درد مناسب است. علائم درد زانو سیاتیک ناشی از فشرده شدن عصب سیاتیک است که متعاقباً بار اضافی بر روی عضلات، تاندون‌ها، دیسک‌ها و اعصاب وارد می‌کند.

برخی از مسائل کلیدی که آن را از سایر شرایط جدا می کند عبارتند از:

• علائم را می توان در پایین، ساق پا و پا احساس کرد.
• علائم شامل سوزن سوزن شدن، بی حسی، درد تیراندازی و دردهای مبهم است.
• این مشکلات بعد از حدود شش هفته فروکش می کند، اما باز می گردد.

خبر خوب این است که چندین درمان بالقوه برای سیاتیک وجود دارد، از درمان های فیزیکی گرفته تا داروها. با این حال، درک فعالیت هایی که باعث تشدید درد عصب سیاتیک می شود، ممکن است کلید کاهش علائم و جلوگیری از بازگشت آنها باشد.

چه چیزی باعث درد عصب سیاتیک می شود؟

فشردگی عصب سیاتیک که در نتیجه باعث علائم سیاتیک می شود ، زمانی ایجاد می شود که چیزی عصب را ساییده و تحریک کند. این معمولاً به دلیل لیز خوردن یا فتق دیسک ایجاد می شود ، اما می تواند به مسائل دیگری مانند:

• باریک شدن ستون فقرات در نقطه عبور اعصاب (تنگی ستون فقرات)
• لغزش استخوان ستون فقرات از موقعیت خود (اسپوندیلولیستزیس)،
• صدمات ورزشی، حوادث کار و سایر حوادثی که به کمر آسیب می رساند.

قدردانی از علل زمینه ای سیاتیک اطلاعات حیاتی است. به همان اندازه مهم است که بدانید چه چیزی باعث درد عصب سیاتیک می شود تا بتوانید اقدامات لازم را برای جلوگیری از آسیب بیشتر انجام دهید. مسائل کلیدی در زیر ذکر شده است:

• استرس: احتمالاً می دانید که استرس یک محرک رایج برای بسیاری از شکایات سلامتی است و سیاتیک نیز تفاوتی ندارد. استرس عاطفی باعث می‌شود که مغز اکسیژن کافی به اعصاب را تامین نکند، که در نتیجه منجر به بی‌حسی، ضعف یا سوزن سوزن شدن می‌شود. پاها، پاها و انگشتان پا محتمل ترین مناطقی هستند که این حس را احساس می کنند. بنابراین، باید بر تلاش برای کاهش استرس از زندگی روزمره خود تأکید بیشتری داشته باشید. شما استرس را به طور کامل از زندگی خود حذف نمی کنید، اما کاهش قابل توجه علائم را کاهش می دهد. هم از نظر فرکانس و هم از نظر قدرت.
• وزن: فشردگی عصب سیاتیک می تواند ناشی از فشار بیش از حد به پشت باشد. اگر اضافه وزن دارید، هر پوند اضافه وزن 4 پوند به کمر فشار می آورد. بنابراین، به طور طبیعی، کنترل وزن می تواند یک راه مفید برای کاهش خطر سیاتیک باشد. ورزش‌های سبک که عضلات را تقویت می‌کنند و به انعطاف‌پذیری کمک می‌کنند نیز می‌توانند معجزه کنند. همچنین باید توجه داشت که خطر سیاتیک با افزایش سن بیشتر می شود. بسیار نادر است که افراد زیر 20 سال آن را تجربه کنند مگر اینکه در اثر آسیب دیدگی داشته باشند. اگر کمی بزرگتر هستید، فواید پیشگیرانه از دست دادن وزن اضافی باورنکردنی است.
• راه رفتن نادرست: پیاده روی می تواند راهی موثر برای کاهش علائم سیاتیک باشد. با این حال، هر کسی که به دنبال فعالیت هایی است که باعث تشدید درد عصب سیاتیک می شود، ممکن است از این که یک قدم ضعیف واقعاً علائم شما را بدتر می کند شگفت زده شود. اگر با کمر خمیده یا انحنای بیش از حد کمر راه می روید، اصلاح این موضوع باید به یک هدف فوری تبدیل شود. آهسته‌تر راه رفتن، تنفس عمیق و پوشیدن کفش مناسب همگی از مراحل حیاتی هستند. اجتناب از کفش های پاشنه بلند بسیار مهم است، زیرا آنها به طور فعال وزن شما را به خم شدن به جلو تشویق می کنند و باعث عدم تعادل از لگن می شوند و باعث افزایش فشار عصب سیاتیک می شوند.
• نشستن نادرست: علاوه بر راه رفتن به روش نامتعادل، نشستن نادرست نیز می تواند اثرات مضری داشته باشد که باعث درد عصب سیاتیک می شود. معمولاً به عنوان "جیب پشت" نامیده می شود، نشستن پشت میز در حالی که روی کیف پول یا اشیاء دیگر نشسته اید، به عضله پیریفورمیس فشار وارد می کند. این می تواند باعث درد عصب سیاتیک شود زیرا عصب از زیر آن عبور می کند. این احتمالاً نادیده گرفته‌ترین محرک سیاتیک است زیرا میلیون‌ها نفر بدون فکر این کار را انجام می‌دهند. این یکی از دلایل اصلی است که حدود 40 درصد از مبتلایان در نهایت درد مزمن را تجربه می کنند. این مشکل را با جابجایی وسایل خود برای کاهش علائم درمان کنید.
• لباس‌های تنگ: منطقی است که کفش‌های نامناسب به دلیل تأثیر بر گام طبیعی شما، مشکلاتی را ایجاد کنند. با این حال، همچنین نشان داده شده است که لباس های تنگ ممکن است به طور بالقوه فشار بیشتری بر پشت و عصب سیاتیک وارد کند. به این ترتیب، انتخاب اقلام گشاد ممکن است با اجتناب از ایجاد علائم، مزایایی را به همراه داشته باشد. همچنین ممکن است شدت علائم را کاهش دهد. تحقیق در مورد این مفهوم تا حدودی محدود است. با این وجود، این پیشنهاد که شلوار جین و لباس زیر گشادتر می‌تواند تا حدودی ناراحتی را کاهش دهد، چیزی است که هر کسی که درد عصب سیاتیک را تجربه می‌کند باید با آغوش باز بپذیرد.
• سبک زندگی کم تحرک: سبک زندگی کم تحرک یکی دیگر از علل شایع درد عصب سیاتیک است. زیرا نشستن طولانی مدت باعث آسیب دیسک بین مهره ای می شود. به نوبه خود، فشرده سازی و تحریک عصب سیاتیک بیشتر محتمل می شود. این یکی دیگر از دلایلی است که توصیه‌های سنتی استراحت در درمان درد ممکن است آنطور که قبلاً تصور می‌شد کارساز نباشد. در نهایت، زنان باردار باید از اسپاسم کمر ناشی از وضعیتی به نام سندرم پیریفورمیس آگاه باشند. این به دلیل رشد جنین است. هنگامی که با تغییرات در وزن و لگن زن ترکیب می شود، تحریک عصب سیاتیک می تواند رخ دهد.

درمان سیاتیک

اجتناب از سیاتیک همیشه بهترین راه برای موفقیت است. اما اگر علائم سیاتیک را تجربه کردید، پیدا کردن مراقبت های کایروپراکتیک مناسب برای درد عصب سیاتیک ضروری است . جراحی ارتوپدی، مدیریت درد مداخله ای، فیزیاتری، قلب و عروق، فیزیوتراپی، طب سوزنی، طب عملکردی، مراقبت های کایروپراکتیک، پیلاتس، تغذیه و ماساژ درمانی برخی از راه حل های بالقوه هستند.

اگر شما کودکی دارید که اختلال بیش فعالی دارد باید رفتارتان را تغییر دهید. رفتار کردن با کودک بیش فعال نیازمند داشتن مهارت های ویژه ای است. البته باید متوجه باشید که این مهارت ها کاملا ساده هستند و با چند تغییر ساده در رفتارتان می توانید کودک تان را کنترل کنید.

کنترل کردن کودک بیش فعال یکی از دغدغه های بسیار بزرگی است که برای پدر و مادرهایی که فرزندشان بیش فعال است وجود دارد. پدر و مادر ها مدام از خودشان می پرسند که بیش فعالی کودک ما چه تغییراتی را در خلق و خوی او به وجود می آورد و ما به چه مهارت هایی برای رفتار مناسب نیاز داریم؟

در این مقاله چند تکنیک مهم برای رفتار مناسب با کودک بیش فعال را با هم مرور کنیم:

با کودک بیش فعال باید چگونه رفتار کنیم؟

بیش فعالی به صورت معمول در سنین کودکی ایجاد می شود. این بیش فعالی قابل درمان نیست و در بیشتر افرادی که دچار این اختلال هستند تا سنین بزرگسالی باقی می ماند. اقدامات درمانی و یا مشاوره ای که برای درمان بیش فعالی کودکان انجام می شود بیشتر به این منظور انجام می شوند که از تشدید علائم جلوگیری کند و اجازه ندهد که کودکان شما زندگی سختی را تجربه کنند.

بیش فعالی در کودکان با علائمی چون اختلال حواس، نداشتن تمرکز، افت تحصیلی و پرخاشگری شناخته می شود. بنابراین زمانی ه پدر و مادرها می بینند که کودک شان توانایی برخورد مناسب و منطقی را ندارد و با افت تحصیلی مواجه شده است به این فکر می افتند که باید روش رفتاری مناسبی برای کودک شان اتخاذ کنند.

در ادامه چند تکنیک رفتار با کودک بیش فعال را مرور می کنیم:

1- به کودک توجه کنید

پدر و مادر یک کودک بیش فعال بودن می تواند بی اندازه خسته کننده باشد. کودکانی که بیش فعالی هستند همیشه دوست دارند صحبت کنند. آرام و قرار ندارند و مدام در حال شیطنت هستند. به همین دلیل رفتار کردن و کنترل آن ها سخت تر از سایر کودکان است.

کودکانی که بیش فعالی دارند نیاز به توجه و مراقبت بیشتری دارند. شما به عنوان یک پدر و مادر باید بدانید که بسیاری از رفتارهایی که کودک تان انجام می دهد با این هدف نیست که قصد دارد شما را اذیت کند. بلکه این رفتار مربوط به اختلال اوست و نیاز دارد که توجه ویژه ای دریافت کند.

2- روحیه کودک را بالا ببرید

با گفتن جملاتی که باعث می شود کودک سرشار از خوشحالی و شادی شود او را تشویق کنید. کودک بیش فعال شما با شنیدن این جملات متوجه می شود که شما دارید به او توجه می کنید. بنابراین سعی می کند تا رفتارش را به گونه ای تنظیم کند که همیشه با تشویق های شما مواجه شود.

گفتن جملاتی مانند «آفرین» «کارت عالی بود» ، «همین طور ادامه بده» می تواند کمک بزرگی به توانایی های رفتاری کودک بکند. کودک تشویق می شود تا رفتارش را کنترل کند و از رفتارهایی که موجب سرزنش می شود پرهیز می کند.

3- زمان تعیین کنید

یکی از کارهایی که می تواند به کودک بیش فعال کمک بزرگی بکند این است که برای کارهایی که می خواهد انجام دهد محدوده زمانی تعیین کنید. البته این موضوع به این معنا نیست که به کودک استرس بیشتری وارد کنید.

تعیین کردن زمان می تواند مربوط به کارهایی باشد که نیاز به تمرکز دارند. مثلا می توانید به کودک بگویید که تا ساعت هشت وقت دارد تکالیفش را بنویسد. البته به هیچ وجه نباید کودک را تنبیه کنید. حقیقتی که وجود دارد این است که ترس از تنبیه می تواند استرس کودک را بیشتر از گذشته کند. بنابراین فقط برای او پاداشی تعیین کنید که در صورت انجام کار در زمان مقرر آن را دریافت می کند.

اختلال عمده ای که یک کودک بیش فعال دارد این است که نمی تواند بر روی موضوعات مختلف تمرکز کند و مدام دچار حواس پرتی می شود. زمانی که کودک بخواهد به جایزه یا پاداشی که برای او در نظر گرفته اید برسد تمام تلاشش را می کند تا حواسش را جمع کند و رفتار بهتری از خودش نشان می دهد.

4- بگذارید با عواقب کارش روبرو شود

کنترل کردن همیشگی کودکی بیش فعال گزینه مناسبی برای همه شرایط های موجود نیست. گاهی اوقات شما به عنوان والدین کودک بیش فعال باید دست از کنترل کردن نتایج کارها بردارید و به کودک اجازه دهید تا خودش متوجه شود کاری که دارد انجام می دهد به کجا منجر می شود.

مثلا گاهی اتفاق می افتد که کودکان بیش فعال در برابر غذا خوردن مقاومت می کنند و دوست دارند که پدر و مادرشان به دنبال شان راه بیفتند و ناهار یا شام را به زور و قاشق قاشق به آنها بدهند. در چنین شرایطی کاری که شما می توانید انجام دهید این است که به کودک اصرار نکنید و به او بگویید که اگر غذایش را نخورد، تا شام خبری از غذا نیست.

شاید در وهله اول کودک شما فکر کند که دارید با او شوخی می کنید اما اگر ببیند که در تصمیم تان جدی هستید و بعداز این که سفره غذا را جمع کردید دیگر خبری از غذا نخواهد بود سعی می کند برای وعده های بعدی غذایی سر وقت حاضر شود تا از عواقب بعدی آن جلوگیری کند. البته نکته مهم این است که در این نوع رفتارها نباید زیاده روی کنید و باید تا حدی که کودک احساس خطر داشته باشد عمل کنید. ( ADHD Parenting Tips )

5- به مشاور مراجعه کنید

یکی از راه های بسیار مهم و کاربردی که می تواند به شما در رفتار مناسب با کودک بیش فعال کمک کند مراجعه به یک مشاور روانشناس است. مشاور روانشناس با بررسی شرایط به شما راهکارها و توصیه های جدیدی را معرفی می کند تا به کمک آنها بتوانید با کودک تان رفتار کنید.

مسئله ای که باید بدانید این است که اگر چه همه کودکانی که بیش فعالی دارند تقریبا علائم یکسانی دارند و شکل رفتاری که می کنند تقریبا مشابه است اما هر کودک ممکن است رفتارهای مجزایی از خودش نشان دهد. هم چنین گاهی ممکن است که کودک با اختلالات دیگری روبرو باشد که شما به اشتباه تصور کنید اختلال بیش فعالی مزمن است. یکی از این اختلالات اختلال شیدایی است.

پیشنهاد می کنم در این مورد حتما مقاله درمان اختلال شیدایی را مطالعه کنید.

مشاور شرایط کودک شما را بررسی می کند و در صورتی مه نیاز باشد از یک روانپزشک کمک می گیرد. روانپزشک با بررسی مجدد بیان می کند که مشکل کودک دقیقا چیست و اگر نیاز به درمان دارویی داشته باشد، روند درمان دارویی را شروع می کند. این درمان شامل شرایط ویژه ای است. بنابراین روانپزشک سعی می کند با دید کاملا باز به سمت این نوع درمان برود و به عبارت دیگر هیچ عجله ای برای این نوع درمان ندارد.

به همین دلیل مراجعه به یک روانشناس کارکشته و مجرب می تواند کمک بزرگی به شما برای رفتار درست با کودک بیش فعال بکند.

باریک شدن واژن با لیزر ممکن است خطراتی داشته باشد. برخی از عوارض جانبی رایج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• عفونت های دستگاه ادراری.
• درد
• خونریزی؛
• بازسازی بافت و آسیب.
• حس تغییر کرد
• دیسپارونی؛

با این حال، این عوارض به ندرت گزارش می شود و در بیشتر موارد، بیماران از نتایج سفت کردن واژن با لیزر بسیار خوشحال هستند. پزشک یا پرستار به شما توصیه می کند که رابطه جنسی نداشته باشید، یا از تامپون به مدت 4 تا 5 روز پس از عمل استفاده کنید تا دیواره واژن ته نشین شود.

شما بلافاصله متوجه بهبود و همچنین بهبود مداوم در چند ماه آینده خواهید شد. نتایج تقریباً 18 ماه تا دو سال باقی خواهند ماند.

اگر به دنبال دکتر خوب واژینوپلاستی در تهران هستید به سایت خانم دکتر طاهره فروغی فر سر بزنید

جایگزین های تنگ کردن واژن با لیزر

لیزر درمانی نوعی جوانسازی واژن است که گاهی اوقات با:

• لابیاپلاستی؛ یک روش رایج تر شامل کاهش طول لابیا مینور است.
• کاهش هود کلیتورال که اغلب با لابیاپلاستی همراه است.
• لابیاپلاستی، روشی است که اندازه دو لابیای بزرگ را کاهش می دهد.

همچنین می توانید بخوانید: مزوتراپی صورت با درماپن

اگر قصد انجام لیزر سفت کردن واژن را دارید ، مرکز لیزر و زیبایی نادارا در هورگادا به نیازهای شما رسیدگی خواهد کرد، ما سابقه بی عیب و نقصی از مشتریان راضی و راضی با نتایج عمل های مختلف زیبایی داریم.

ما از پشت خود برای بسیاری از فعالیت ها استفاده می کنیم - احتمالاً بیشتر از آنچه تصور می کنیم. وقتی بلند می‌شویم، خم می‌شویم، راه می‌رویم، از پله‌ها بالا می‌رویم، حتی بی‌حرکت می‌نشینیم - پشت نقشی محوری دارد. بنابراین جای تعجب نیست که کمردرد یکی از شایع ترین شکایات پزشکی در بین مردان و زنان در ایالات متحده و همچنین یکی از دلایل اصلی غیبت در کار و ناتوانی است.برای انتخاب بهترین جراح دیسک کمر در تهران با ما در تماس باشید.

بسیاری از مشکلات می توانند باعث کمردرد شوند، اما دو مورد از شایع ترین دلایل آن، کشیدگی عضلانی و فتق دیسک است. هر دو بیماری دلایل مختلفی دارند و هر دو به انواع مختلفی از درمان نیاز دارند. اما چگونه می توانید تشخیص دهید که آیا دردی که تجربه می کنید به دلیل فشار است یا از فتق دیسک است؟ اولین قدم این است که بدانید به دنبال چه علائمی باشید.

علائم فتق دیسک

فتق دیسک زمانی اتفاق می‌افتد که یکی از دیسک‌های اسفنجی که بین هر جفت استخوان ستون فقرات قرار دارد، از موقعیت طبیعی خود فشرده می‌شود و به سمت خارج، فراتر از لبه استخوان‌ها برآمده می‌شود. قسمت برآمده یا بیرون زده دیسک هنگام خروج از ستون فقرات بر روی اعصاب فشار می آورد و در نتیجه درد و سایر علائم را به همراه دارد.

از آنجایی که فتق دیسک شامل فشردگی عصب می شود، علائمی که ایجاد می کنند می تواند بسیار متفاوت از علائم مرتبط با فشار عضلانی باشد. در اینجا نحوه تشخیص اینکه آیا کمردرد شما ممکن است ناشی از فتق دیسک باشد آورده شده است:

• علائم شما از گردن یا کمر تا شانه ها، بازوها، باسن یا پاها گسترش می یابد. هنگامی که اعصاب از ستون فقرات شما خارج می شوند، به قسمت های دیگر بدن شما می روند. از آنجایی که فتق دیسک بر روی این اعصاب فشار می آورد، می توانید درد و علائم دیگر را در هر نقطه از مسیر عصبی احساس کنید - حتی تا پایین دست ها یا ساق پا.
• شما بی حسی، سوزن سوزن شدن، یا انفجارهای درد مانند شوک را تجربه می کنید. از آنجایی که اعصاب شما مسئول حس هستند، هنگامی که یک عصب فشرده می شود، می تواند در توانایی شما برای احساس اختلال ایجاد کند و همچنین می تواند باعث ایجاد تکان های ناراحتی مانند برق در طول مسیر عصبی شود.
• علائم شما در اطراف گردن و شانه ها یا قسمت پایین کمر و باسن متمرکز است. کمر و گردن انعطاف پذیرترین قسمت های ستون فقرات شما هستند و همچنین جایی هستند که اکثر فتق دیسک ها در آن ها اتفاق می افتد. در حالی که درد در وسط کمر شما ممکن است مربوط به دیسک باشد، به احتمال زیاد ناشی از کشیدگی عضلانی یا مسائل دیگر است.
• وقتی از حالت خمیده خم می شوید یا صاف می شوید علائم شما بدتر می شود. حرکت می تواند فشار روی دیسک فتق و اعصاب اطراف را افزایش دهد و باعث افزایش علائم شود. بسیاری از مردم متوجه می شوند که نشستن یا دراز کشیدن در موقعیت های خاص درد آنها را نیز بدتر می کند.
• ضعف عضلانی یا خستگی عضلانی در بازوها، دست ها یا پاهای خود دارید. اعصاب شما همچنین حرکات ماهیچه ها را کنترل می کنند، بنابراین اگر عصب فشرده شود، ماهیچه های شما نیز می توانند تحت تأثیر قرار گیرند.

فتق دیسک تقریباً در هر فردی ممکن است رخ دهد، اما در بین افرادی که عبارتند از:

• قدیمی تر
• چاق یا اضافه وزن
• حامله
• تمایل به ایستادن یا نشستن طولانی مدت
• بیشتر بی تحرک

حرکات تکراری مانند خم شدن یا بلند کردن، و همچنین حمل بارهای نامتعادل مانند کوله پشتی سنگین یا کیف شانه نیز می تواند خطر ابتلا به فتق دیسک را افزایش دهد.

اختلال اضطراب (anxiety disorders)  احساس ترس و اضطراب شدید نسبت به رویدادهای آینده و کنونی است. افرادی که با اختلال اضطرابی درگیر هستند، اغلب احساس اضطراب شدید درباره رویدادهای آینده دارند و همچنین در مواجهه با رویدادهای کنونی نیز، احساس ترس و اضطراب شدید را تجربه می‌کنند. این مشکل می‌تواند بر عملکرد روزمره این افراد تاثیر منفی بگذار و در روند فعالیت‌های آنان اختلال ایجاد کند.

نشانه‌های اختلال اضطراب

نشانه‌ها و علائم اختلال اضطراب متعدد است. در این بخش، به معرفی علائم این بیماری می‌پردازیم. بهتر است، این علائم و نشانه‌ها را بشناسید تا در مواجه و رویا رویی با افرادی که اضطراب دارند به شکل مناسب و درستی رفتار کنید.

بی‌قرار بودن، احساس تنش و عصبانی بودن

بی‌قرار بودن، احساس تنش و عصبانی بودن، می‌توانند از علائم و نشانه‌های اختلال اضطراب باشند. این اختلال می‌تواند به صورت مزمن و مکرر با احساس ناراحتی و نگرانی شدید همراه باشد. بی‌قراری و حس تنش ممکن است به خاطر اضطراب و استرس ناشی از موارد مختلفی همچون فشارهای روزمره، نگرانی‌ها و ترس‌های موجود در زندگی فرد به وجود آیند. همچنین، عصبانی بودن نیز می‌تواند نشانه‌ای از واکنش‌های روانی و جسمی ناشی از اضطراب باشد.

احساس خطر

احساس خطر قریب‌الوقوع نیز می‌تواند از علائم اختلال اضطراب باشد. افراد مبتلا به اختلالات اضطراب، به طور مداوم احساس نگرانی و خطر در مورد رویدادها و وقایع آینده دارند. ممکن است این افراد احساس کنند که اتفاق‌های بدی در حال رخ دادن هستند ، حتی در حالتی که واقعیت اینطور نباشد این احساس خطر قریب‌الوقوع می‌تواند باعث افزایش استرس و نگرانی شدید و بی‌قراری شود.

مشکل تمرکز

مشکل در تمرکز نیز می‌تواند یکی از علائم اختلال اضطراب باشد. افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی  با مشکل تمرکز رو به رو هستند. این افراد مشکل عدم تمرکز در مطالعه و عدم توانایی تمرکز بر روی وظایف روزمره را دارند. عدم تمرکز می‌تواند کیفیت انجام کارهای فرد را با مشکل رو به رو کند.

تنفس سریع و تعریق زیاد

تنفس سریع و تعریق زیاد از علائم و نشانه‌های اختلال اضطراب هستند. در زمان تجربه اضطراب و استرس ناشی از اختلال اضطراب، سیستم عصبی خودکار بدن فعال می‌شود و موجب ایجاد تغییرات فیزیولوژیک می‌گردد.

در واقع، امکان دارد تنفس سریع به علت افزایش نگرانی و فعال شدن سیستم عصبی خودکار بدن رخ دهد. همچنین، تعریق زیاد نیز می‌تواند نشانه‌ای از اختلال اضطراب باشد. در شرایطی که فرد استرس و اضطراب را تجربه می‌کند، ممکن است بدن او تعریق زیادی بکند.

احساس ضعف یا خستگی

احساس ضعف و خستگی از علائم و نشانه‌های اختلال اضطراب است. افرادی که  به اختلال اضطراب مبتلا هستند احساس ضعف و خستگی بیشتری را در مقایسه با دیگر افراد تجربه می‌کنند.

اختلال خواب

پر‌خوابی یا بی‌خوابی می‌تواند از علائم اختلال اضطراب باشد. افراد مبتلا به اختلال اضطراب ممکن است با مشکلات خواب روبرو شوند، به این صورت که یا دچار پرخوابی می‌شوند یا با مشکل کم خوابی مواجه هستند.

فکرها و نگرانی‌های مداوم در ذهن، می‌تواند موجب بی‌خوابی در شبانه‌روز گردد. همچنین، در برخی افراد، اضطراب می‌تواند موجب پر خوابی و خواب بیش از حد شود، این اتفاق به علت فعال شدن سیستم عصبی خودکار بدن در مواجهه با استرس است.

اجتناب از قرار گرفتن و مواجه در شرایط اضطراب آور

اجتناب از قرار گرفتن در موقعیت‌های اضطراب‌آور یکی از علائمی است که در اختلال اضطراب وجود دارد. افراد مبتلا به اختلال اضطراب ممکن است از روبه‌رو شدن با موقعیت‌هایی که برایشان ترس‌آور است، اجتناب کنند.

ممکن است فرد از حضور در جمع‌های بزرگ اجتناب کند یا از رو به رو شدن با خاطرهای ناخوشایند و ناراحت کننده دور کند. اجتناب از موقعیت‌های اضطراب‌آور ممکن است موجب محدود شدن فعالیت‌های روزانه این افراد گردد. اجتناب از قرار گرفتن و مواجه در شرایط اضطراب آور به عنوان یک استراتژی مقابله با اضطراب استفاده می‌شود، اما ممکن است نتیجه‌ برعکس داشته باشد و اضطراب را تشدید نموده و کیفیت زندگی را کاهش دهد.

موارد زیر از دیگر علائم و نشانه‌های اختلال اضطراب هستند.

• داشتن سرگیجه
• احساس وحشت
• خشکی دهان
• داشتن تپش قلب
• داشتن حالت تهوع
• تنش عضلانی
• نشخوار فکری

علت بروز اختلال اضطراب

علت اصلی بروز اختلال اضطراب مشخص نیست، اما به نظر می رسد عواملی از جمله ژنتیک، محیط، میزان استرس، تغییرات مغز و یا آسیب و حادثه دخیل باشند و موجب بروز این اختلال شوند.

تشخیص اختلال اضطراب

تست آزمایشگاهی برای تشخیص اختلال اضطراب وجود ندارد. با این حال، برخی تست ها به منظو بررسی و تعیین مشکلات فیزیکی انجام خواهند شد.
ممکن است شما به روانپزشک، روان شناس و یا مشاور ارجاع داده شوید تا با استفاده از ابزاهای تشخیصی و سوالاتی که از شما پرسیده می شود، نوع اختلال تشخیص داده شود.

نتیجه‌گیری

اختلال اضطراب یک وضعیت روانی است که با تجربه نگرانی مستمر و شدید و استرس و ترس زیاد در مواجهه با شرایط و موقعیت‌های خاص همراه است. این اختلال می‌تواند اثرات منفی جدی بر کیفیت زندگی فرد داشته باشد. علائم اختلال اضطراب شامل نگرانی مداوم، ترس شدید، اجتناب از قرار گرفتن در شرایط و  موقعیت‌های اضطراب‌آور، عدم توانایی در کنترل نگرانی و استرس، اختلال در خواب و تمرکز و… است.

مهم است که افراد مبتلا به اختلال اضطراب به این نکته توجه کنند که با مراجعه به روانپزشک و روانشناس می‌توانند مشکل خود را درمان کنند و کیفیت زندگی خوبی را تجربه کنند.

لابیاپلاستی یک جراحی زیبایی است که برای تغییر اندازه و شکل لابیاهای کوچک و بزرگ انجام می‌ شود. اما باید بدانید که این جراحی برای همه ضروری نیست و زمانی بهتر است انجام شود که نیاز آن را واقعا احساس می‌ کنید و کاندید مناسبی برای عمل کوچک کردن لابیا هستید. بعضی از خانم‌ ها به دلیل مشکلات جسمی یا روحی ، ممکن است به این عمل نیاز داشته باشند. ناحیه تناسلی بسیار حساس بوده و این جراحی به دقت و مهارت خاصی نیاز دارد. پس برای جلوگیری از هرگونه مشکل ، حتماً این جراحی را زیر نظر یک متخصص زنان با تجربه در تهران انجام دهید. انتخاب یک جراح ماهر و با تجربه می‌ تواند نتایج خوب و ایمنی را برای شما تضمین نماید.  

مراحل و مدت زمان انجام عمل زیبایی لابیا

جراحی لابیاپلاستی شامل چند مرحله مهم است که به ترتیب انجام می ‌شود. ابتدا ، مشاوره اولیه با جراح صورت می ‌گیرد تا نیازها و انتظارات بیمار بررسی شود. پس از تایید آنکه شما کاندید مناسبی برای عمل کوچک کردن لابیا هستید ، تاریخ جراحی تعیین می ‌شود. در روز جراحی ، بیمار تحت بی ‌حسی موضعی یا بیهوشی عمومی قرار می ‌گیرد. پزشک متخصص زنان با دقت قسمت‌ های اضافی یا نا متقارن لابیاها را برش می ‌دهد و شکل مورد نظر را ایجاد می ‌کند. این مرحله ممکن است حدود یک تا دو ساعت به طول بیانجامد ، که این موضوع به میزان کار مورد نیاز و تکنیک جراحی بستگی دارد. بعد از جراحی کوچک کردن لابیا ، بیمار به بخش ریکاوری منتقل می ‌شود تا تا بهبودی اولیه را طی کند. مدت زمان بهبودی کامل ممکن است بین دو تا چهار هفته باشد. در این مدت ، بیمار باید دستورات مراقبتی توصیه شده توسط پزشک را به دقت دنبال کند و از فعالیت‌ های فیزیکی سنگین پرهیز نماید تا از بروز هر نوع عوارض جدی بعد از عمل جلوگیری شود و نتیجه مطلوب و رضایت بخشی حاصل شود.

بهبودی و دوره نقاهت بعد از لابیاپلاستی چگونه است ؟

بهبودی و دوره نقاهت بعد از جراحی کوچک کردن لابیا به طور معمول چند هفته طول می ‌کشد و مراحل مختلفی دارد. در روزهای اولیه پس از عمل زیبایی لابیا ، ممکن است بیمار درد ، تورم و کبودی را تجربه کند که این علائم طبیعی هستند و به مرور زمان کاهش می ‌یابند. پزشک معمولاً داروهای ضد درد و آنتی‌بیوتیک ‌ها را برای کنترل درد و جلوگیری از عفونت تجویز می ‌کند.

• در هفته اول ، بیمار باید استراحت کافی داشته باشد و از فعالیت‌ های فیزیکی شدید پرهیز کند. استفاده از کمپرس سرد می‌ تواند به کاهش تورم کمک نماید. همچنین ، پوشیدن لباس‌ های گشاد و نخی توصیه می‌ شود.
• تا حدود دو تا چهار هفته بعد از جراحی لبیاپلاستی ، باید از رابطه جنسی و استفاده از تامپون خودداری شود تا ناحیه به طور کامل بهبود یابد. رعایت بهداشت ناحیه تناسلی در این مدت نیز بسیار مهم است و باید با دقت انجام شود.
• بیشتر بیماران می ‌توانند چند روز بعد از عمل لابیاپلاستی به فعالیت‌ های روزمره خود باز گردند ، اما فعالیت‌ های سنگین و ورزش ‌های شدید باید تا چند هفته به تعویق بیافتد. معمولاً بعد از گذشت یک یا دو هفته بعد از جراحی بیمار برای معاینه و بررسی وضعیت بهبودی باید به پزشک مراجعه کند.

دلایل انجام عمل زیبایی لابیا

همانطور که در بالا ذکر کردیم با گذشت زمان لابیاها بر اثر عوامل مختلفی دچار افزایش سایز ، چین و چین و چروک یا شل شدگی پوست می شوند که این موضوع حس ناخوشایندی به بانوان داده و موجب کاهش اعتماد به نفس و کاهش لذت جنسی می شود ؛ به همین دلیل لابیاپلاستی مورد استقبال بانوان قرار گرفته است. دلایل انجام جراحی زیبایی لابیا در بانوان به شرح زیر است:

• زایمان طبیعی
• پیری
• افزایش سن
• رابطه جنسی
• عوامل ژنتیکی
• عدم تقارن لابیاها
• زیبایی و جوانسازی
• اختلالات هورمونی
• فعالیت های ورزشی سنگین

لابیاپلاستی به چه خانم هایی پیشنهاد نمی شود ؟

• خانم های باردار
• خانم های مبتلا به زگیل تناسلی یا سایر بیماری های دستگاه تناسلی
• دختران کمتر از 18 سال
• خانم های بالای 55 سال
• افرادی که به عفونت درون واژن مبتلا هستند.
• افرادی که بیماری زمینه ای دارند یا سیستم ایمنی بدن آن ها ضعیف است.

بررسی انواع روش های کوچک کردن لابیا

انواع روش ‌های جراحی لابیاپلاستی شامل تکنیک ‌های مختلفی است که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. این روش ‌ها عبارتند از:

تکنیک Trim

• روش : در این تکنیک از جراحی کوچک کردن لابیا ، لبه ‌های اضافی لابیا مستقیماً بریده می ‌شود و لبه‌ ها به هم دوخته می ‌شوند.
• مزایا : ساده و بهبودی سریع ‌تر.
• معایب : ممکن است باعث ایجاد لبه‌ های غیر طبیعی و زخم‌ های قابل مشاهده باشد.

تکنیک Wedge

• روش : در این تکنیک از جراحی لابیاپلاستی ، یک قسمت V-شکل یا گوه ‌ای از لابیا برداشته می ‌شود و لبه‌ ها به هم دوخته می ‌شوند.
• مزایا : حفظ لبه‌ های طبیعی لابیا ، نتایج زیبا و طبیعی ‌تر.
• معایب : پیچیده ‌تر و زمان بهبود طولانی ‌تر.

تکنیک Z-Plasty

• روش : در این تکنیک از جراحی کوچک کردن لابیا ، برش ‌های Z شکل روی لابیا ایجاد می‌ شود.
• مزایا : کاهش کشش بر روی زخم ، نتایج طبیعی ‌تر.
• معایب : پیچیده ‌تر و نیاز به مهارت بالای جراح.

تکنیک De-epithelialization

• روش : در این تکنیک از عمل زیبایی لابیا ، لایه‌ های سطحی پوست لابیا برداشته می‌ شود و به این ترتیب اندازه لابیا کاهش می ‌یابد.
• مزایا : حفظ لبه‌ های طبیعی ، نتایج رضایت بخش.
• معایب : ممکن است نیاز به زمان بهبود طولانی‌ تری داشته باشد.

تکنیک با لیزر

• روش : در این تکنیک از جراحی زیبایی لابیا ، از لیزر برای بریدن و شکل دادن به لابیا استفاده می ‌شود.
• مزایا : دقت بالا ، خونریزی کمتر ، بهبودی سریع ‌تر.
• معایب : نیاز به تجهیزات خاص و تجربه جراح.

انتخاب بهترین روش جراحی لابیاپلاستی بستگی به نیازها و خواسته های بیمار و تجربه و توصیه پزشک متخصص دارد. هر روش دارای مزایا و معایب خاص خود است که باید با دقت مورد بررسی قرار گیرد تا بهترین نتیجه ممکن به دست آید.

با مزایا و معایب جراحی لابیاپلاستی آشنا شوید !

عمل کوچک کردن لابیا مزایا و معایب خاص خود را دارد. از جمله مزایای این جراحی ، بهبود ظاهر و افزایش اعتماد به نفس زنان است. همچنین ، این جراحی می ‌تواند ناراحتی ‌های جسمی مانند درد و سوزش ناشی از ساییدگی لباس ‌ها و فعالیت ‌های ورزشی را کاهش دهد. بهبود کیفیت زندگی جنسی نیز از دیگر مزایای مهم عمل لبیاپلاستی است. اما مانند هر جراحی دیگری ، عمل زیبایی لابیا نیز معایب و خطرات خود را دارد. برخی از معایب این جراحی شامل عفونت ، خونریزی و درد بعد از عمل است. همچنین ، احتمال ایجاد جای زخم یا اسکار و تغییرات در حس ناحیه تناسلی وجود دارد. یکی از نگرانی‌ های مهم این است که اگر جراحی توسط فردی غیر متخصص انجام شود ، ممکن است به نتایج غیرقابل قبول یا حتی عوارض جدی منجر شود. بنابراین ، انتخاب جراح با تجربه و متخصص برای انجام لابیاپلاستی در تهران از اهمیت بالایی برخوردار است.

بهترین تکنیک عمل لابیاپلاستی

بسته به شکل ظاهری واژن و همچنین نوع درخواست فرد ، انتخاب روش‌های جراحی لابیاپلاستی می‌ تواند متفاوت باشد. بنابراین برای اینکه مشخص شود چه نوع جراحی برای شما مفید است ، بهتر است که انتظارات و درخواست خود را از نتیجه عمل با پزشک در میان بگذارید. اما به یاد داشته باشید که جراحی کوچک کردن لابیا بسته به آناتومی طبیعی و همچنین اهداف کلی شما می‌ تواند شامل کاهش لب‌ های خارجی (ماژور) ، لب‌های داخلی (مینور) یا هر دو باشد.

از آنجا که متغیرها و فاکتورهای بسیار متنوعی وجود دارد ، بحث و گفتگو با دکتر زنان برای کمک به اطمینان از نتایج زیبایی لابیا ضروری است. به عنوان مثال فردی تمایل دارد که تمام تیرگی‌ های لبه لابیا از بین رود. بنابراین بهترین روش برای وی انجام روش ترمیم است که تمام تیرگی‌ ها را از بین می‌ برد. گاهی اولویت فرد ، کوچک شدن اندازه لابیا و متقارن و نرمال شدن آن است که در این حالت تکنیک های خاصی می‌ تواند تا حد زیادی اندازه لابیا را کاهش دهد. بنابراین نوع روش لابیاپلاستی ، بسته به اهداف شخص انتخاب می‌ شود.

تفاوت لابیاپلاستی با لیزر و روش جراحی

لابیاپلاستی  یا جراحی تغییر شکل لابیای خارجی ( لب‌ های دستگاه تناسلی بانوان) با روش ‌های مختلفی قابل انجام است. دو روش اصلی برای این کار عبارتند از لیزر و جراحی سنتی. تفاوت‌ های کلیدی بین این دو روش به شرح زیر است:

1. روش لیزر

• دقت بالا : لیزر به دلیل دقت بالا می ‌تواند تغییرات دقیق ‌تری را در بافت‌ ها ایجاد کند.
• خونریزی کمتر : لیزر به دلیل خاصیت کوآگولاسیون ، خونریزی کمتری نسبت به جراحی سنتی ایجاد می ‌کند.
• دوره نقاهت کوتاه‌ تر : بیماران بعد از جراحی با لیزر دوران بهبودی کوتاه ‌تری دارند و سریع‌ تر به فعالیت‌ های عادی خود بر می گردند.
• احتمال عفونت کمتر : به دلیل کاهش خونریزی و آسیب کمتر به بافت‌ ها ، خطر عفونت کمتر است.

2. روش جراحی سنتی

• مدت زمان نقاهت بیشتر : بیماران ممکن است بعد از جراحی سنتی زمان بیشتری برای بهبودی و بازگشت به کارهای روزانه نیاز داشته باشند.
• خطر عفونت : احتمال عفونت و مشکلات بعد  از جراحی ممکن است بیشتر باشد ، زیرا جراحی سنتی معمولا با خونریزی و آسیب بیشتر به بافت‌ ها همراه است.
• نتایج قابل پیش ‌بینی : جراحی سنتی نتایج پایدار و قابل پیش‌ بینی ‌تری ارائه می دهد و برای تغییرات وسیع ، این تکنیک از جراحی مناسب تر است.

انتخاب بین لیزر و جراحی سنتی بستگی به شرایط فردی و نظر بیمار دارد. پزشک متخصص با بررسی وضعیت خاص بیمار، مشاوره‌ های لازم را ارائه می دهد و بهترین روش را پیشنهاد می کند. هر دو روش می ‌توانند نتایج خوبی ارائه دهند ، اما ویژگی ‌های هر یک می ‌تواند بر نتیجه نهایی تاثیرگذار باشد.

رفتار خجالتی در نوزادان و کودکان رایج است.

به عنوان مثال، نوزاد ممکن است به والدین خود بچسبد، در موقعیت‌های اجتماعی گریه کند، یا از نظر فیزیکی سعی کند با پنهان کردن سر، حرکت کردن یا دور شدن، یا بستن چشم‌ها از تعامل اجتماعی اجتناب کند.

یک کودک پیش دبستانی ممکن است وقتی افراد ناآشنا با او صحبت می کنند، تمایلی به صحبت کردن نداشته باشد. ممکن است پشت یکی از والدین خود پنهان شوند یا از شرکت در بازی ها اجتناب کنند.

یک کودک در سن مدرسه ممکن است از پاسخ دادن به سؤالات در کلاس اجتناب کند، وقت خود را برای دوست یابی صرف کند، ترجیح دهد آرام بنشیند و بازی دیگران را تماشا کند یا از فعالیت های جدید اجتناب کند.

خجالتی بودن ایرادی نداره

برخی از کودکان خجالتی تر از دیگران هستند. این فقط بخشی از خلق و خوی آنهاست ، که روشی است که آنها به دنیا پاسخ می دهند.

کودکانی که خجالتی به نظر می رسند، اغلب با شناختن یک فرد یا موقعیت، «گرم می شوند». این بدان معناست که بهتر است این کودکان را به‌عنوان «آهسته در گرم کردن بدن» به جای «خجالتی» توصیف کنید. برچسب زدن به کودک به عنوان "خجالتی" می تواند باعث شود که آنها احساس کنند مشکلی در آنها وجود دارد یا کاری نمی توانند با کمرویی خود انجام دهند.

کمک به کودکان مبتلا به کمرویی

کمرویی همیشه با گذشت زمان از بین نمی رود، اما کودکان می توانند یاد بگیرند که در تعامل با دیگران اعتماد به نفس و راحتی بیشتری داشته باشند. این نکات می تواند کمک کند.

نکاتی برای نوزادان و کودکان خردسال

• به کودک خود زمان بدهید تا احساس راحتی کند. آنها را مجبور نکنید مستقیماً به سراغ یک بزرگسال ناآشنا بروند. در عوض، بزرگسالان را تشویق کنید تا با یک اسباب بازی در نزدیکی کودک خود بازی کنند و از صدایی آرام استفاده کنند.
• در موقعیت‌های اجتماعی، مانند گروه‌های بازی یا گروه‌های والدین، در کنار فرزندتان بمانید و در عین حال او را تشویق کنید که به کاوش بپردازد. همانطور که کودک شما راحت‌تر می‌شود، می‌توانید به تدریج برای دوره‌های کوتاهی دور شوید. به عنوان مثال، در حالی که کودک شما روی زمین بازی می کند، با سایر بزرگسالان روی یک صندلی بنشینید. در صورت نیاز می توانید به فرزندتان برگردید.
• بگذارید فرزندتان بداند که احساساتش خوب است و به او کمک خواهید کرد تا احساساتش را مدیریت کند. به عنوان مثال، "می توانم ببینم که شما کمی ترسیده اید، زیرا نمی دانید چه کسی در مهمانی است." قبل از اینکه وارد شویم، بیایید با هم نگاه کنیم.
• از دلداری بیش از حد کودک خود بپرهیزید. دلداری بیش از حد این پیام را می فرستد که فکر می کنید این یک موقعیت ترسناک است. و توجه بیشتر ممکن است به طور تصادفی رفتار خجالتی کودک شما را تشویق کند.
• رفتار «شجاعانه» مانند پاسخ دادن به دیگران، استفاده از تماس چشمی، امتحان کردن چیزهای جدید یا دوری از شما را تحسین کنید. در تعریف و تمجید خود مشخص باشید. به عنوان مثال، "کوئین، من از نحوه سلام کردن تو به پسری در پارک خوشم آمد. آیا متوجه شدی که وقتی این کار را کردی چگونه لبخند زد؟
• سعی کنید رفتار اجتماعی با اعتماد به نفس را مدل کنید تا فرزندتان بتواند شما را تماشا کند و از شما بیاموزد. به عنوان مثال، هنگامی که شخصی به شما سلام می کند، همیشه به شما سلام کنید.

نکاتی برای کودکان در سن مدرسه

• چه در خانه خود و چه در خانه دوستانتان را تشویق کنید. اگر فرزندتان به خانه یکی از دوستانتان دعوت شده باشد، اگر در ابتدا با او بروید، ممکن است احساس راحتی بیشتری کند. می توانید مدت زمانی را که با فرزندتان در خانه دیگران می گذرانید به تدریج کاهش دهید.
• با موقعیت های اجتماعی شروع کنید که فقط 1 تا 2 کودک دیگر را شامل می شود و به مرور زمان با گروه بزرگتری از کودکان تعامل برقرار کنید.
• نمایش و گفتن یا ارائه کلاسی را با فرزندتان در خانه تمرین کنید. این به کودک شما کمک می کند تا زمانی که باید جلوی کلاس خود بایستد احساس راحتی بیشتری کند.
• فرزندتان را به انجام برخی فعالیت های فوق برنامه تشویق کنید. سعی کنید مواردی را بیابید که رفتار اجتماعی را تشویق می کنند - به عنوان مثال، پیشاهنگی، راهنمای دختر یا یک ورزش گروهی.
• قبل از گردهمایی‌های اجتماعی به فرزندتان آموزش دهید تا بداند چه چیزی باید انتظارش را داشته باشد – برای مثال، «امروز مردم می‌خواهند با شما صحبت کنند. یادت باشه وقتی عمو دن داره حرف میزنه نگاه کنی. اگر این کار را نکنید، او ممکن است فکر کند که به او گوش نمی دهید.
• از مقایسه منفی با خواهر و برادر یا دوستان مطمئن تر خودداری کنید.
• عزت نفس فرزندتان را با تشویق حتی گام های کوچک به سمت کمتر خجالتی بودن تقویت کنید.

اگر دیگران می گویند فرزند شما "خجالتی" است، اشکالی ندارد که آنها را به آرامی در مقابل کودک خود اصلاح کنید. برای مثال، "لو کمی طول می کشد تا گرم شود. هنگامی که آنها راحت باشند، از بازی کردن خوشحال خواهند شد. این پیام را می‌فرستد که شما احساس فرزندتان را درک می‌کنید، و او می‌تواند وقتی آماده باشد با این موقعیت کنار بیاید.

زمانی که خجالتی ممکن است یک مشکل باشد

رفتار خجالتی کودک شما ممکن است مشکل ساز باشد، اگر باعث ناراحتی زیاد او شود و/یا در مسیر زندگی روزمره قرار بگیرد. به عنوان مثال:

• شما یا فرزندتان به دلیل خجالتی بودن نمی توانید به مکان هایی بروید.
• کودک شما در موقعیت های اجتماعی مانند مهمانی ها یا مدرسه نشانه هایی از اضطراب را نشان می دهد.
• فرزند شما می گوید که احساس تنهایی می کند اما نمی داند که چگونه با کودکان دیگر بپیوندد.
• فرزند شما احساس می کند که نمی تواند در کلاس پاسخ دهد یا سؤال بپرسد.

برخی از کودکانی که خجالتی هستند دچار اضطراب می شوند . بنابراین اگر رفتار خجالتی فرزندتان قابل توجه است و تغییر آن سخت است، می‌توانید با متخصصی مانند پزشک عمومی ، متخصص اطفال یا روان‌شناس صحبت کنید .

خجالتی یا چیز دیگه؟

ایده خوبی است که با پرستار کودک و خانواده یا پزشک عمومی یا معلم فرزندتان در مورد دلایل دیگر رفتار فرزندتان صحبت کنید.

به عنوان مثال:

• کودکی با تاخیر زبانی ممکن است علائمی نشان دهد که می‌خواهد با مردم صحبت کند - به عنوان مثال، به دنبال تماس چشمی یا تلاش برای ایجاد ارتباطات اجتماعی است - اما از اینکه نمی‌توان آنها را درک کرد ناامید می‌شود.
• کودک مبتلا به کم شنوایی ممکن است نشنود یا به آنچه مردم می گویند پاسخ ندهد یا در پیروی از دستورالعمل ها دچار مشکل شود.
• یک کودک اوتیستیک ممکن است در خواندن نشانه های اجتماعی مشکل داشته باشد، ممکن است مانند سایر کودکان بازی نکند و به نظر می رسد که علاقه ای به تماس اجتماعی ندارد.
• کودک مبتلا به لالی انتخابی به دلیل اضطراب نمی تواند در مکان های خاص، با افراد خاص یا در طول فعالیت های اجتماعی خاص صحبت کند.
• کودک مبتلا به اضطراب اجتماعی ممکن است نگران ترس ها یا موقعیت هایی باشد که شامل تعامل با افراد دیگر می شود - به عنوان مثال، بحث های کلاسی، زمان بازی با دوستان و مهمانی ها.

درمان های طبیعی برای درمان عفونت واژن دارای علم نظری و شواهد محدودی است که استفاده از آنها را پشتیبانی می کند. با این حال، در مقایسه با داروهای موجود (از جمله درمان های بدون نسخه) برای عفونت های واژن، آنها به اندازه کافی برای توصیه پزشک کمک نمی کنند. برخی از درمان ها حتی مضر هستند. در اینجا قابل توجه ترین درمان های طبیعی/جایگزین و کمی در مورد استفاده از آنها آورده شده است:

ماست واژینال با عسل . ماست حاوی باکتری های زنده است و تصور می شود که به بازیابی باکتری های خوب و کاهش رشد بیش از حد مخمر کمک می کند. در حالی که باکتری های موجود در ماست (لاکتوباسیل ها) شبیه باکتری های واژن هستند، این یکسان نیست. عسل یک آنتی بیوتیک/ضد قارچ طبیعی است. مطالعات کوچک نشان می‌دهد که وقتی ماست با عسل به صورت واژینال وارد می‌شود، می‌تواند به عفونت قارچی در برخی بیماران کمک کند، اما بسیار پایین‌تر از درمان‌های ضد قارچی موجود است. همچنین، این نگرانی وجود دارد که استفاده از ماست به صورت واژینال می تواند گونه های مقاوم باکتری های واژن را افزایش دهد.

پروبیوتیک ها: تصور می شود که پروبیوتیک ها تعادل سالم باکتری های واژن را بازیابی می کنند. پروبیوتیک های خوراکی عموماً بی خطر هستند و امتحان آنها منطقی است. استفاده از پروبیوتیک ها در درمان واژینوز باکتریایی در مطالعات خارج از کشور امیدوار کننده است، اما آنها هنوز قطعی نیستند. پروبیوتیک ها برای عفونت قارچی مفید نیستند.

سیر . سیر دارای خواص ضد قارچی طبیعی است. مطالعات نشان می دهد که مصرف خوراکی آن هیچ تاثیری بر عفونت واژن ندارد. هیچ مطالعه ای در مورد استفاده از سیر به صورت واژینال وجود ندارد.

اسید بوریک:   اگرچه طبیعی نیست، اما این احتمالاً پرمصرف ترین درمان جایگزین برای عفونت های واژن است. تصور می شود که اسید بوریک PH طبیعی واژن را بازیابی می کند و در نتیجه رشد باکتری های خوب را تقویت می کند. در صورت استفاده واژینال می توان از آن برای درمان عفونت واژن استفاده کرد . برای درمان مخمر بهتر از واژینوز باکتریایی است و به خوبی آنتی بیوتیک یا ضد قارچ عمل نمی کند. اگر به صورت خوراکی خورده شود سم است و اگر به درستی از آن استفاده نشود بسیار خطرناک است . توصیه می شود قبل از استفاده این گزینه را با پزشک خود در میان بگذارید.

دوش pH : دوش واژن باکتری های طبیعی واژن را از بین می برد. این روش درمانی برای عفونت واژن نیست و اغلب مضر است. می تواند باعث عفونت واژن شود یا عفونت موجود را بدتر کند.

با کمی گزینه های طبیعی موثر، چه کاری می توانید انجام دهید؟

ابتدا بهداشت واژن را رعایت کنید. هر چیزی که می تواند باعث تحریک، کاهش باکتری های مفید یا تغییر pH در واژن شود، می تواند عفونت را بدتر کند. در اینجا چند کار برای کمک به بهبودی بدنتان وجود دارد.

• فقط برای تمیز کردن اندام تناسلی از آب استفاده کنید. استفاده زیاد از صابون، حتی اگر ضد حساسیت، بدون عطر یا برای پوست حساس باشد، باکتری های خوب را پاک می کند و باعث تحریک مخاط واژن می شود. حمام های حباب دار نیز توصیه نمی شود.
• ناحیه واژن را خشک نگه دارید. در اسرع وقت لباس های بیرون از ورزش یا لباس شنا را عوض کنید. از مینی پد استفاده نکنید یا اگر استفاده می کنید، اغلب آنها را عوض نکنید.

دوم، شما می توانید تعیین کنید که به احتمال زیاد چه نوع عفونت واژن دارید. علائم مشترکی وجود دارد که به تمایز بین دو عامل شایع عفونت واژن کمک می کند:

عفونت های مخمری:

• علامت اصلی خارش و سوزش واژن است
• ترشحات یا سفید و غلیظ هستند و یا می توانند خشکی واژن را افزایش دهند (به خصوص با مقاربت).
• عفونت های قارچی پس از استفاده از آنتی بیوتیک شایع تر است

واژینوز باکتریایی (BV):

• علامت اصلی بوی واژن است. بو تقریبا همیشه به عنوان "ماهی" توصیف می شود. این بو بعد از مقاربت بدتر می شود.
• ترشح تقریباً همیشه افزایش یافته و زرد و نازک است.
• این عفونت می تواند با گرفتگی خفیف لگن همراه باشد.

اگر فکر می کنید عفونت قارچی دارید، درمان های بدون نسخه بسیار موثر هستند. اینها عبارتند از Monistat و Gynelotrimin. اگر فکر می کنید به واژینوز باکتریال (BV) مبتلا هستید، هیچ گزینه ای وجود ندارد و نیاز به تجویز آنتی بیوتیک است. اگر هیچ کدام یا هر دو محتمل به نظر نمی رسند، امتحان OBGYN شما سودمندترین است.

علائمی که نشان می دهد ممکن است چیز شدیدتری در حال وقوع باشد:

• تب
• خونریزی نامنظم واژن
• درد شدید واژن یا لگن
• رابطه جنسی اخیر با یک شریک جدید

آیا باید امتحان بدهم؟

اکثر پزشکان OBGYN به دلیل بسیاری از علل بالقوه واژینیت، یک قرار ملاقات برای عفونت واژن را تشویق می کنند. در حالی که بیشتر عفونت های واژن مربوط به رشد بیش از حد ارگانیسم های طبیعی در واژن است، برخی از آنها می توانند بسیار جدی باشند و منجر به مشکلات قابل توجهی شوند. اینها عبارتند از کلامیدیا، تبخال، تریکومونیازیس و سایر عفونت های مقاربتی. تشخیص درست زمان بهبودی را کاهش می‌دهد و اطمینان می‌دهد که هیچ چیز جدی‌تری علت آن نیست. همچنین، اگر باردار هستید یا ممکن است باردار باشید، همیشه باید قبل از تشخیص یا درمان عفونت واژن با پزشک خود مشورت کنید.