آره. افسردگی دوران کودکی با احساسات عادی "آبی" و روزمره که کودکان در حال رشد از آن رنج می برند متفاوت است. فقط به این دلیل که کودک غمگین به نظر می رسد لزوماً به این معنی نیست که او افسردگی قابل توجهی دارد . اما اگر غم و اندوه دائمی شود یا با فعالیت های اجتماعی عادی، علایق، کارهای مدرسه یا زندگی خانوادگی تداخل پیدا کند، ممکن است به این معنی باشد که آنها یک بیماری افسردگی دارند. به خاطر داشته باشید که در حالی که افسردگی یک بیماری جدی است، یک بیماری قابل درمان نیز هست.
برای مشاوره با روانپزشک درسعادت آباد اینجا کلیک کنید
چگونه می توانم بفهمم فرزندم افسرده است؟
علائم افسردگی در کودکان متفاوت است. این بیماری اغلب تشخیص داده نمی شود و درمان نمی شود زیرا علائم به عنوان تغییرات عاطفی و روانی عادی ناپدید می شوند. مطالعات اولیه پزشکی بر روی افسردگی «نقاب‌دار» متمرکز بود ، که در آن خلق و خوی افسرده کودک با کنش یا رفتار خشمگین نشان داده می‌شد. در حالی که این اتفاق می افتد، به ویژه در کودکان کوچکتر، بسیاری از کودکان مانند بزرگسالان افسرده، غمگینی یا خلق و خوی ضعیف نشان می دهند. علائم اولیه افسردگی حول محور غم و اندوه، احساس ناامیدی و تغییرات خلقی می چرخد.
علائم و نشانه های افسردگی در کودکان عبارتند از:
- بدخلقی یا عصبانیت
- احساس غم و ناامیدی مداوم
- کناره گیری اجتماعی
- حساسیت بیشتری نسبت به طرد شدن
- تغییر در اشتها، افزایش یا کاهش می یابد
- تغییرات در خواب (بی خوابی یا خواب زیاد )
- طغیان صوتی یا گریه کردن
- مشکل در تمرکز
- خستگی و کم انرژی بودن
- شکایات فیزیکی (مانند معده درد و سردرد ) که به درمان پاسخ نمی‌دهند
- مشکل در طول رویدادها و فعالیت‌ها در خانه یا با دوستان، در مدرسه، در طول فعالیت‌های فوق برنامه و سایر سرگرمی‌ها یا علایق
- احساس بی ارزشی یا گناه
- اختلال در تفکر یا تمرکز
- افکار مرگ یا خودکشی
همه کودکان همه این علائم را ندارند. در واقع، اکثر آنها علائم متفاوتی را در زمان‌های مختلف و در شرایط مختلف نشان می‌دهند. اگرچه برخی از کودکان ممکن است در محیط های ساختاریافته به خوبی به عملکرد خود ادامه دهند، اکثر کودکان مبتلا به افسردگی قابل توجه تغییرات قابل توجهی در فعالیت های اجتماعی، از دست دادن علاقه به مدرسه، عملکرد تحصیلی ضعیف، یا تغییر در ظاهر خواهند داشت. کودکان همچنین ممکن است شروع به مصرف مواد مخدر یا الکل کنند، به خصوص اگر سن آنها بالای 12 سال باشد.
اگرچه در جوانان زیر 12 سال نسبتاً نادر است، اما کودکان کم سن و سال اقدام به خودکشی می کنند - و ممکن است زمانی که ناراحت یا عصبانی هستند این کار را به صورت تکانشی انجام دهند. دختران بیشتر احتمال دارد اقدام به خودکشی کنند، اما پسرها به احتمال زیاد وقتی اقدام به خودکشی می کنند، واقعاً خود را می کشند. کودکانی که سابقه خانوادگی خشونت، سوء مصرف الکل ، یا سوء استفاده فیزیکی یا جنسی دارند، مانند آنهایی که علائم افسردگی دارند، در معرض خطر بیشتری برای خودکشی هستند.
- چهارشنبه ۱۸ بهمن ۰۲ ۱۴:۰۹
- ۷ بازديد
- ۰ نظر