زایمان زودرس

نارس به نوزادانی گفته می شود که قبل از اتمام هفته 37 بارداری زنده به دنیا می آیند. زایمان زودرس بر اساس سن حاملگی دارای زیرمجموعه هایی است:

بسیار زودرس (کمتر از 28 هفته)
خیلی زودرس (28 تا کمتر از 32 هفته)
نارس متوسط تا دیررس (32 تا 37 هفته).

نوزادان ممکن است به دلیل زایمان زودرس خود به خود یا به دلیل وجود نشانه های پزشکی برای برنامه ریزی زودهنگام زایمان زودرس یا سزارین زودرس به دنیا بیایند.

تخمین زده می شود که در سال 2020، 13.4 میلیون نوزاد خیلی زود به دنیا آمده اند. این بیش از 1 نوزاد از هر 10 نوزاد است. تقریباً 900000 کودک در سال 2019 بر اثر عوارض زایمان زودرس جان خود را از دست می دهند (1) . بسیاری از بازماندگان یک عمر با ناتوانی مواجه می شوند، از جمله ناتوانی های یادگیری و مشکلات بینایی و شنوایی.

در سراسر جهان، نارس بودن علت اصلی مرگ و میر در کودکان زیر 5 سال است. نابرابری در میزان بقا در سراسر جهان فاحش است. در محیط های کم درآمد، نیمی از نوزادانی که در هفته 32 یا کمتر از آن متولد می شوند (2 ماه زودتر) به دلیل فقدان مراقبت های قابل اجرا و مقرون به صرفه مانند گرما، حمایت از شیردهی و مراقبت های اولیه برای عفونت ها و مشکلات تنفسی می میرند. در کشورهای با درآمد بالا، تقریباً همه این نوزادان زنده می مانند. استفاده نابهینه از فناوری در محیط های با درآمد متوسط باعث افزایش بار ناتوانی در نوزادان نارس می شود که از دوره نوزادی زنده می مانند.

چرا زایمان زودرس اتفاق می افتد؟

زایمان زودرس به دلایل مختلفی رخ می دهد. اکثر زایمان‌های زودرس خودبه‌خود اتفاق می‌افتند، اما برخی از آنها به دلایل پزشکی مانند عفونت‌ها یا سایر عوارض بارداری است که نیاز به القای زودهنگام زایمان یا زایمان سزارین دارد.

تحقیقات بیشتری برای تعیین علل و مکانیسم های زایمان زودرس مورد نیاز است. علل عبارتند از حاملگی چند قلو، عفونت و شرایط مزمن مانند دیابت و فشار خون بالا. با این حال، اغلب هیچ علتی شناسایی نمی شود. همچنین ممکن است یک تأثیر ژنتیکی وجود داشته باشد.