درمان افتادگی رحم

گزینه های غیر جراحی

• ورزش. در موارد افتادگی خفیف رحم، انجام تمرینات کگل برای تقویت عضلات لگن ممکن است تنها مداخله مورد نیاز باشد. برای انجام تمرینات کگل، عضلات لگن خود را به گونه ای سفت کنید که انگار می خواهید ادرار را نگه دارید. ماهیچه ها را برای چند ثانیه سفت نگه دارید و سپس رها کنید. 10 بار تکرار کنید.
• پساری واژن. پساری واژن یک حلقه لاستیکی یا پلاستیکی است که در اطراف یا زیر دهانه رحم که قسمت پایینی رحم است قرار می گیرد. این دستگاه به حمایت از بافت های برآمده و نگه داشتن رحم در جای خود کمک می کند.

گزینه های جراحی

• هیسترکتومی . افتادگی رحم با برداشتن رحم قابل درمان است. این ممکن است از طریق بریدگی ایجاد شده در واژن (هیسترکتومی واژینال) یا از طریق شکم (هیسترکتومی شکمی) انجام شود.
• ترمیم پرولاپس بدون هیسترکتومی این جراحی عموماً از طریق واژن یا شکم انجام می شود. این شامل بازگرداندن رحم به موقعیت طبیعی خود با اتصال مجدد رباط های لگنی به قسمت پایینی رحم برای نگه داشتن آن در جای خود است.

روش هیسترکتومی

بسته به شرایط شما، پزشک ممکن است یکی از موارد زیر را توصیه کند:

• هیسترکتومی جزئی (همچنین به عنوان هیسترکتومی سوپراسرویکال یا ساب توتال شناخته می شود) که قسمت بالایی رحم را برداشته و دهانه رحم را در جای خود باقی می گذارد.
• هیسترکتومی کامل که تمام رحم از جمله دهانه رحم را برمی دارد
• هیسترکتومی رادیکال که رحم و تمام ساختارهای اطراف را از بین می برد

این روش‌ها ممکن است کم تهاجمی باشند، مانند لاپاراسکوپی، در حالی که سایر روش‌ها از طریق واژن یا شکم انجام نمی‌شوند. در اینجا برخی از گزینه های درمانی احتمالی وجود دارد که متخصص شما ممکن است توصیه کند.

هیسترکتومی واژینال

در هیسترکتومی واژینال، رحم بدون نیاز به برش شکمی از طریق واژن برداشته می شود. این روش به طور کلی عوارض کمتری دارد و دوره بهبودی کوتاه‌تری دارد و در صورت امکان آن را به یک انتخاب ارجح تبدیل می‌کند. با این حال، ممکن است برای همه زنان مناسب نباشد.

هیسترکتومی لاپاراسکوپی

هیسترکتومی لاپاراسکوپی به چندین برش کوچک در شکم نیاز دارد. از طریق این برش‌ها، می‌توان یک لاپاروسکوپ (دوربین کوچک) قرار داد تا جراح بتواند اندام‌های لگنی را مشاهده کند و همزمان قسمت آسیب‌دیده رحم را با استفاده از همان محدوده خارج کند. در مقایسه با هیسترکتومی شکمی خطر عفونت کمتری دارد و به بستری کوتاه‌تری نیاز دارد. با این حال، انجام این روش ممکن است بیشتر طول بکشد و می تواند خطر آسیب به سایر اندام های اطراف را افزایش دهد.

هیسترکتومی شکمی

هیسترکتومی شکمی به این معنی است که رحم از طریق یک برش در قسمت تحتانی شکم برداشته می شود. در مقایسه با هیسترکتومی لاپاروسکوپی یا واژینال، خطر عوارض بیشتری وجود دارد و زمان بهبودی طولانی‌تر است.

عوارض هیسترکتومی

درد، خونریزی، ترشحات واژن و یبوست معمولا پس از هیسترکتومی تجربه می شود. سایر عوارض جانبی که ممکن است فرد تجربه کند بستگی به نوع هیسترکتومی دارد.

هیسترکتومی بدون اوفورکتومی

این روش شامل برداشتن تخمدان نمی شود، اما ممکن است تخمدان ها را تحت تاثیر قرار دهد. تحقیقات نشان می دهد که شروع یائسگی ممکن است در نتیجه جراحی تسریع شود. با این حال، تحقیقات بیشتری باید انجام شود تا اثرات طولانی مدت و تاثیر هیسترکتومی بر عملکرد تخمدان تایید شود.

هیسترکتومی با اوفورکتومی

این روش شامل برداشتن هر دو رحم و تخمدان است. تخمدان ها هورمون های زنانه استروژن و پروژسترون را تولید می کنند. بدون این اندام ها، یک زن علائم یائسگی مانند گرگرفتگی، تعریق شبانه، خشکی واژن، مشکل در خوابیدن، تغییرات خلق و خو، افزایش وزن، ریزش مو و خشکی پوست را تجربه می کند.

طول مدت این علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود. پزشک شما ممکن است درمان جایگزینی هورمونی را برای مدیریت این علائم توصیه کند.