ستون فقرات چهار بخش دارد و محل وقوع آسیب می تواند شدت و عواقب آسیب را تعیین کند. برای شناسایی ناحیه ای از ستون فقرات و مهره هایی که آسیب دیده است از یک نام حرف و عدد استفاده می شود.

آسیب های ستون فقرات می تواند در بخش های زیر رخ دهد:

• گردنی (مهره های C1 تا C8): این بخش از ستون فقرات شامل مهره های سر و گردن بالای شانه ها می شود. آسیب های این ناحیه شدیدترین آسیب های نخاعی است.
• توراسیک (T1 تا T12): صدمات در این بخش از ستون فقرات بر روی قسمت فوقانی و میانی کمر، سینه و اندام های شکمی تأثیر می گذارد.
• کمری (L1 تا L5): آسیب‌های این بخش بر مهره‌های کمر تأثیر می‌گذارد و می‌تواند روی باسن و پاها تأثیر بگذارد که منجر به نیاز به ویلچر یا بریس‌های پا می‌شود.
• ساکرال (S1 تا S5): صدمات به پایین ترین بخش ستون فقرات بر روی باسن، ران ها، اندام های لگنی و عملکرد جنسی تأثیر می گذارد.