اسپوندیلوز گردنی

درک گردن

پشت گردن شامل ستون فقرات گردنی و ماهیچه ها و رباط هایی است که آن را احاطه کرده و از آن حمایت می کنند. ستون فقرات گردنی از هفت استخوان به نام مهره تشکیل شده است. دو مورد اول کمی با بقیه متفاوت هستند، زیرا ستون فقرات را به جمجمه متصل می کنند و اجازه می دهند سر از یک طرف به طرف دیگر بچرخد. پنج مهره پایینی گردن تقریباً به شکل استوانه ای هستند - کمی شبیه قوطی های حلبی کوچک - با برآمدگی های استخوانی.

طرفین مهره ها توسط مفاصل فاست کوچک به هم متصل شده اند. بین هر یک از مهره ها یک "دیسک" قرار دارد. دیسک ها از یک لایه بیرونی فیبری سخت و یک قسمت داخلی ژل مانند نرم تر ساخته شده اند. دیسک ها مانند ضربه گیر عمل می کنند و به ستون فقرات اجازه می دهند تا انعطاف پذیر باشد.

رباط‌های قوی به مهره‌های مجاور متصل می‌شوند تا حمایت و استحکام بیشتری داشته باشند. ماهیچه های مختلفی که به ستون فقرات متصل هستند، ستون فقرات را قادر می سازند تا به طرق مختلف خم شود و حرکت کند. (عضلات و بیشتر رباط ها برای وضوح در نمودار نشان داده نشده اند.)

طناب نخاعی که حاوی بافت عصبی است که پیام‌ها را به مغز و از آن منتقل می‌کند، توسط ستون فقرات محافظت می‌شود. اعصاب نخاع از بین مهره‌های گردن خارج می‌شوند تا پیام‌هایی را به گردن و بازوها دریافت کنند. یک رگ خونی اصلی به نام شریان مهره ای نیز در کنار مهره ها می رود تا خون را به قسمت عقب (خلفی) مغز برساند.

نمای جانبی بخشی از ستون فقرات

اسپوندیلوز گردن چیست؟

اسپوندیلوز گردن یک دژنراسیون مرتبط با افزایش سن ("ساییدگی") استخوان ها (مهره ها) و دیسک های گردن است. همه ما تا حدودی با افزایش سن دچار دژنراسیون در مهره ها و دیسک ها می شویم. معمولا بعد از حدود 30 سالگی شروع می شود.

یکی از ویژگی‌های دژنراسیون این است که لبه‌های مهره‌ها اغلب مناطق کوچک و ناهموار استخوانی به نام استئوفیت ایجاد می‌کنند. همچنین در طی سالیان متمادی، دیسک ها نازک تر می شوند. این انحطاط یک روند طبیعی پیری است که می‌توان آن را به داشتن "چروک در ستون فقرات" تشبیه کرد. در بسیاری از افراد، دژنراسیون هیچ علامتی ایجاد نمی کند. به عنوان مثال، عکس‌برداری معمول با اشعه ایکس از گردن، این ویژگی‌ها (استئوفیت و نازک شدن دیسک) را در بسیاری از افرادی که هیچ علامتی ندارند نشان می‌دهد.

با این حال، در برخی افراد، ماهیچه‌ها، رباط‌ها یا اعصاب مجاور ممکن است تحت تأثیر تغییرات دژنراتیو تحریک شده یا تحت فشار قرار گیرند. بنابراین، اسپوندیلوز گردن اغلب هیچ مشکلی ایجاد نمی کند، اما می تواند علت گردن درد، به ویژه در افراد مسن باشد.

علائم اسپوندیلوز گردن چیست؟

اگر علائم ایجاد شوند، می توانند از خفیف تا شدید متغیر باشند. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد در ناحیه گردن:
  • این ممکن است به شانه ها و پایه جمجمه گسترش یابد. حرکت گردن ممکن است درد را بدتر کند.
  • درد گاهی اوقات از بازو به دست یا انگشتان گسترش می یابد. این به دلیل تحریک عصبی است که از نخاع در گردن به بازو می رود.
  • درد هر از گاهی با شعله ور شدن ظاهر می شود و می رود. ممکن است پس از استفاده غیرعادی از گردن، یا رگ به رگ شدن عضله یا رباط گردن، تشدید درد داشته باشید.
  • با این حال، شعله ور شدن اغلب بدون دلیل ظاهری ایجاد می شود. برخی افراد دچار درد مزمن (مداوم) می شوند.
• مقداری سفتی گردن، به ویژه پس از یک استراحت شبانه.
• سردرد ممکن است رخ دهد. سردرد اغلب از پشت سر درست بالای گردن شروع می شود و از بالای سر به پیشانی می رسد.
• ممکن است در بخشی از بازو یا دست « سوزن و سوزن » ایجاد شود. این علامت در اثر تحریک عصب نخاعی به هنگام خروج از ناحیه استخوانی (مهره ای) ایجاد می شود. با این حال، اگر از دست دادن احساس (بی حسی) یا ضعف در بخشی از دست یا بازو ایجاد شد، به پزشک اطلاع دهید. این علائم نشان دهنده فشار بیشتر روی عصب است. این رادیکولوپاتی دهانه رحم نامیده می شود.
• به ندرت زمانی که فشار ناشی از یک استخوان فرسوده (مهره) یا دیسک به نخاع آسیب می رساند، دست و پا چلفتی، مشکلات راه رفتن، یا مشکلات عملکرد مثانه رخ می دهد. به این میلوپاتی دهانه رحم می گویند. باز هم، مهم است که این علائم را به پزشک گزارش دهید.

توجه: رادیکولوپاتی دهانه رحم و میلوپاتی دهانه رحم بعداً در بروشور توضیح داده شده است. بخش زیر مربوط به اسپوندیلوز گردن بدون رادیکولوپاتی یا میلوپاتی است.