انواع اختلالات اضطرابی

اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر شامل نگرانی مداوم و بیش از حد است که در فعالیت های روزانه اختلال ایجاد می کند. این نگرانی و تنش مداوم ممکن است با علائم فیزیکی مانند بیقراری، احساس خستگی یا خستگی آسان، مشکل در تمرکز، تنش عضلانی یا مشکلات خواب همراه باشد. اغلب نگرانی ها بر روی چیزهای روزمره مانند مسئولیت های شغلی، سلامت خانواده یا مسائل جزئی مانند کارهای خانه، تعمیرات ماشین یا قرار ملاقات ها متمرکز است.

اختلال هراس

علامت اصلی اختلال پانیک حملات پانیک مکرر است که ترکیبی بسیار زیاد از پریشانی فیزیکی و روانی است. در طول یک حمله، چندین مورد از این علائم به صورت ترکیبی رخ می دهد:

• تپش قلب، تپش قلب یا ضربان قلب سریع
• تعریق
• لرزیدن یا لرزش
• احساس تنگی نفس یا احساس خفگی
• درد قفسه سینه
• احساس سرگیجه، سبکی سر یا غش
• احساس خفگی
• بی حسی یا گزگز
• لرز یا گرگرفتگی
• حالت تهوع یا دردهای شکمی
• احساس جدا شدن
• ترس از دست دادن کنترل
• ترس از مردن

از آنجایی که علائم بسیار شدید هستند، بسیاری از افرادی که حمله پانیک را تجربه می کنند ممکن است باور کنند که دچار حمله قلبی یا سایر بیماری های تهدید کننده زندگی شده اند. آنها ممکن است به بخش اورژانس بیمارستان مراجعه کنند. حملات پانیک ممکن است مورد انتظار باشد، مانند پاسخ به یک جسم ترسناک، یا غیرمنتظره که ظاهراً بدون دلیل رخ می دهد. میانگین سن شروع اختلال هراس 20 تا 24 سال است. حملات پانیک ممکن است همراه با سایر اختلالات روانی مانند افسردگی یا PTSD رخ دهد.

فوبیا، فوبیای خاص

فوبیای خاص ترس مفرط و مداوم از یک شی، موقعیت یا فعالیت خاص است که عموماً مضر نیست. بیماران می دانند که ترس آنها بیش از حد است، اما نمی توانند بر آن غلبه کنند. این ترس‌ها چنان ناراحتی ایجاد می‌کنند که برخی افراد برای اجتناب از آنچه می‌ترسند، نهایت تلاش را می‌کنند. به عنوان مثال می توان به سخنرانی در جمع، ترس از پرواز یا ترس از عنکبوت اشاره کرد.

آگورافوبیا

آگورافوبیا ترس از قرار گرفتن در موقعیت هایی است که فرار ممکن است دشوار یا شرم آور باشد یا در صورت بروز علائم هراس کمک در دسترس نباشد. ترس با وضعیت واقعی تناسب ندارد و به طور کلی شش ماه یا بیشتر طول می کشد و باعث ایجاد مشکلاتی در عملکرد می شود. فرد مبتلا به آگورافوبیا این ترس را در دو یا چند مورد از موقعیت های زیر تجربه می کند:

• استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی
• بودن در فضاهای باز
• بودن در مکان های بسته
• در صف ایستادن یا در جمع بودن
• بیرون از خانه تنها بودن

فرد فعالانه از موقعیت اجتناب می کند، به یک همراه نیاز دارد یا با ترس یا اضطراب شدید تحمل می کند. آگورافوبیا درمان نشده می تواند آنقدر جدی شود که فرد نتواند خانه را ترک کند. تنها زمانی می توان آگورافوبیا را در یک فرد تشخیص داد که ترس به شدت ناراحت کننده باشد یا به طور قابل توجهی با فعالیت های عادی روزانه تداخل داشته باشد.